Σαν πρόβατο σε σφαγή οδεύει η χώρα, έπειτα από τα όσα διαδραματίζονται εντός και εκτός των τειχών μας, όσον αφορά τις κινήσεις των “ευγενών” γειτόνων μας.

Η Αθήνα, από την άλλη, σαν να μην έχει λάβει το μήνυμα, ή μάλλον, κάνει πως δεν το έχει λάβει, προχωράει ολοταχώς να βάλει οικειοθελώς το κεφάλι της στη λαιμητόμο των συμφερόντων της περιοχής και των θελήσεων των αρπάγων της.

Γράφει ο Δημήτρης Λαδικός

Όλες οι ενδείξεις φανερώνουν αυτό που έχουν βάλει στο μυαλό τους οι κυβερνώντες της χώρας, με ενορχηστρωτή τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, γύρω από το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις γείτονες χώρες, πώς θα πρέπει να ασκήσουν εξωτερική πολιτική. Αυτή τη διάθεσή τους μονάχα μία λέξη μπορεί να την περιγράψει: ενδοτισμός ή και υποχωρητικότητα.

Η παραπάνω εικόνα απεικονίζει τα σημεία για τα οποία εξέδωσε η Ελλάδα NAVTEX στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καρπάθου και Ρόδου. Το πλοίο Aegeo θα εκτελεί εργασίες που αφορούν την ηλεκτρική διασύνδεση των Δωδεκανήσων. Ωστόσο, σε επόμενο χρόνο η Τουρκία εξέδωσε και εκείνη NAVTEX για τα ίδια χωρικά ύδατα, κάνοντας λόγο για έρευνες του ελληνικού πλοίου σε μέρος της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Μάλιστα, η ανακοίνωση αναφέρει πως αυτή η ζώνη βρίσκεται σε εκκρεμότητα, η οποία πρέπει να διευθετηθεί μεταξύ των παράκτιων κρατών.

Αυτή, όπως και προηγούμενη NAVTEX της Τουρκίας προ ολίγων ημερών ανάμεσα σε Σάμο και Χίο, αποτελεί τη δεύτερη προκλητική κίνηση και αποδεικνύει την πάγια και ανοιχτή στάση της Τουρκίας περί άρνησης της υφαλοκρηπίδας των νήσων. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι μονάχα η στάση της Τουρκίας, την οποία όλοι τόσα χρόνια γνωρίζουν, αλλά είναι σημαντικό, πρώτον, ότι αυτές οι ενέργειες συμβαίνουν λίγο πριν τις αμερικανικές εκλογές (γνωρίζοντας ότι μια υπηρεσιακή ουσιαστικά κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να προβεί σε καμία είδους αντίδραση-δήλωση) και δεύτερον, ότι την ερχόμενη Παρασκευή ο κ. Γεραπετρίτης θα συναντηθεί στην Αθήνα με τον τούρκο ομόλογό του, Χακάν Φιντάν. Το ερώτημα που προκύπτει εύλογα είναι το εξής: υπό αυτές τις συνθήκες, τι άραγε θα συζητηθεί καλή τη πίστει ανάμεσα στις δύο πλευρές; Πώς μπορεί να υπάρξει διάλογος υπό αυτές τις εκβιαστικές κινήσεις, οι οποίες γεμίζουν με σύννεφα καχυποψίας τη συνάντηση;

Η Τουρκία, επειδή γνωρίζει πως η Ελλάδα κινείται υπό τη σκέψη των “ήρεμων νερών”, του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας, κάνει τα πάντα, ώστε να θέσει προ τετελεσμένων κάθε συζήτηση. Συνεχίζει δηλαδή, αυτό που έκανε πάντα, να ανοιχτεί περισσότερο στις απαιτήσεις της για να λάβει περισσότερα. Το πρόβλημα που κάνει όλους τους Έλληνες, και ιδιαίτερα των νησιών, να μην μπορούν να ησυχάσουν είναι η διάθεση ενδοτισμού της ίδιας της κυβέρνησής τους. Για παράδειγμα, έπειτα από αυτά τα επεισόδια στα θαλάσσια σύνορά μας, δεν θα έπρεπε άραγε να τεθεί ζήτημα ακύρωσης της συνάντησης Γεραπετρίτη-Φιντάν;

Η ιδέα που έχει καρφωθεί στο μυαλό των αρμόδιων στελεχών της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, ουσιαστικά, είναι η αφελής μία: “αν ξεμπερδέψουμε με το ζήτημα της οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών, θα ηρεμήσει το κεφάλι μας, θα αναδειχθούμε σε πατέρες της ειρήνης και συμφιλίωσης και θα μπορούμε να προβούμε και σε business”.

Έτσι σκέφτονται στο Μαξίμου, καθώς η Αθήνα κείται πολύ μακριά από τα νησιά της Ελλάδας. Άλλωστε, ο κ. Δένδιας εξομολογήθηκε μέσες άκρες το πώς μια λύση για το πού θα μπει η γραμμή -των συνόρων ουσιαστικά- θα φέρει τους λαούς πιο κοντά! Ωστόσο, να υπενθυμίσουμε ότι την εξωτερική πολιτική δεν την ασκεί ο λαός της Τουρκίας αλλά ο Πρόεδρός της και ο Υπουργός εξωτερικών του, πρώην διοικητής της ΜΙΤ! Αντίστοιχη αντίληψη είχε και η διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ πριν καιρό, αφού έλεγε, χαριτολογώντας μάλιστα, δύο μέτρα εδώ, δύο μέτρα εκεί… δεν έχει σημασία.

Από την άλλη πλευρά, στο μέτωπο των ελληνοαλβανικών σχέσεων, ο Έντι Ράμα άνοιξε τα χαρτιά του σε πανηγυρική και προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, με την ευλογία της Αθήνας και του εταίρου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από εκεί ήρθαν οι βεβαιώσεις για το τι έχουν στο μυαλό τους οι κύριοι άρχοντες των Αθηνών: ο κ. Ράμα δήλωσε πως “επιθυμεί μια συνεργασία με την Ελλάδα, όπως εδώ και καιρό έχει, αλλά βλέπει τον άξονα Ιταλίας, Ελλάδας και Τουρκίας ως στρατηγικούς εταίρους για την περιοχή”.

Αυτές οι δηλώσεις, παρ’ όλο που γίνονται από κάποιον τρίτο, οφείλουμε να πούμε ότι είναι αρκετά αισιόδοξες για να είναι αληθινές. Εκτός και αν ο κ. Ράμα γνωρίζει κάτι βαθύτερα, όπως για παράδειγμα το ότι η κυβέρνηση βλέπει ως εταίρο την Τουρκία και έχει ξεχάσει ότι η συγκεκριμένη χώρα κατέχει τη μισή Κύπρο και εποφθαλμιά το μισό Αιγαίο. Εδώ ο “εταίρος” της Ελλάδας, κ. Ράμα, έκανε λόγο για διαγραφή του όρου Βόρεια Ήπειρος, εξαφάνιση του όρου ελληνική μειονότητα στην Αλβανία… και εμφάνιση του όρου αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα.

Η συμπόρευση Μητσοτάκη-Ράμα στα ζητήματα των αναθέσεων σε έργα τουρισμού, ενέργειας κλπ. μυρίζει αρκετά, το ίδιο μάλιστα και η διμερής λύση που βρέθηκε στο ζήτημα Μπελέρη, η οποία βγάζει νικητές και τους δύο, αλλά ηττημένη την ελληνική μειονότητα στη Βόρεια Ήπειρο. Εκτός των άλλων, στο ζήτημα του ενδοτισμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κολλάει και αυτή η ερώτηση: Πού ακούστηκε σε άλλο ανεξάρτητο κράτος, να επιτρέπεται τέτοια εκδήλωση ενός ηγέτη του εξωτερικού, ο οποίος επικοινωνεί τέτοια ατζέντα και τέτοιες ιδέες εθνικισμού και υποκίνησης φανατισμού εναντίον του ίδιου (!) αυτού κράτους;

Το “ναι σε όλα” μοιάζει να είναι η συνταγή που ακολουθεί το Μαξίμου σε όλες τις προκλήσεις της περιοχής. Τι κερδίζει άραγε; Μονάχα οφέλη για τον ίδιο και αυτούς που βρίσκονται στην ίδια συντεχνία. Η Ελλάδα, ως εξωτερική πολιτική και σημαντικός παίκτης-ρυθμιστής στην περιοχή, έχει απωλέσει κάθε δυνατότητα που είχε. Μακάρι οι δυσοίωνες αυτές προβλέψεις να μην επαληθευθούν… Μακάρι ένα άρθρο σαν κι αυτό να έχει ξεχαστεί μετά από έναν, δύο μήνες…