Ο Σάββας Καλεντερίδης φιλοξενεί στην εκπομπή “Γεωπολιτικά” στην τηλεόραση της “Ναυτεμπορικής” τον πρέσβη ε.τ.Γιώργο Αϋφαντή.

Γράφει ο Κρεσέντζιο Σαντζίλιο

Φωτιές άναψαν στα μπατζάκια των Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων κυβερνώντων οι ειδήσεις περί σχεδιαζόμενου προσεχούς μνημονίου ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.

Και με το δίκιο τους: μια ζωή λέμε ότι οι Έλληνες/Ελληνοκύπριοι κυβερνητικοί ιθύνοντες τρέχουν πίσω από τους Τούρκους να τους προλάβουν και ποτέ δεν έγινε το αντίθετο! Τρέχουν να προλάβουν τουρκικά τετελεσμένα και ουδέποτε δεν έγινε οι Τούρκοι να τρέχουν να προλάβουν ελληνικά τετελεσμένα!!

Και το πιο ωραίο (τρόπος του λέγειν), αλλά προπαντός εγκληματικό (στ’ αλήθεια) είναι πως όλοι τους αυτοί οι Έλληνες και Ελληνοκύπριοι κάνουν πως πέφτουν απ΄ τα σύννεφα, κάνουν σαν να εκπλήσσονται για τα τουρκικά «καμώματα», κάνουν σαν να μην ήξεραν ποτέ και σήμερα ακόμη δεν ξέρουν, και δεν καταλαβαίνουν, πώς γίνεται οι Τούρκοι «να τα σκέφτονται όλα» και να τους βάζουν πάντα σε μπελάδες με τα μπαστούνια ανάμεσα απ΄ τα πόδια τους!!

Κάνουν πως δεν το ξέρουν! Υποκριτές και φαρισαίοι, υποταγμένοι και οεφυοκάμπτες, ψεύτες και παραπλανητικοί, ριψάσπιδες και δειλοί.

Όλοι (θα έπρεπε να) ξέρουμε – όχι ασφαλώς από τα συστημικά, αναξιόπιστα, κρατικοδίαιτα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα, αλλά από τις ανεξάρτητες ηλεκτρονικές πηγές, ειδικά – ποια είναι η κατάσταση στη Συρία, μια κατάσταση που «προσωπικά» διαμόρφωσε ο Ερντογάν με άμεση/έμμεση έγκριση των Αμερικανών, για τους οποίους θείο δώρο ήταν το ότι για λογαριασμό τους άλλοι έκαναν τη «βρώμικη δουλειά» της κατάρριψης του Ασσάντ, κάτι που οι ίδιοι δεν κατόρθωσαν ποτέ μολονότι πολλάκις το αποπειράθηκαν.

Ο εκλεκτός του Ερντογάν νυν Ahmed Hussein as–Shar’a πρώην Abū Mohammed al–Jawlānī, φαίνεται πως έχει στα χέρια του την απόλυτη εξουσία (μένει να δούμε εάν είναι αυτόφωτη δική του ή από πληρεξούσιο).

Ως τώρα τα έργα του συνοψίζονται στον διορισμό του ΥΠΕΞ και ΥΠΑΜ, στα «γαλόνια» που έδωσε σε στρατηγούς, ταξίαρχους και συνταγματάρχες και στις υποσχέσεις περί ανεξιθρησκίας που θα πρεσβεύει το μελλοντικό συριακό δημοκρατικό (όπως θέλει να φανεί) καθεστώς του.

Βέβαια κυβέρνηση δεν υπάρχει ακόμα, με πρωθυπουργό ή πρόεδρο. Όσο για εκλογές που θα ορίζουν και το είδος κυβέρνησης, ο as’Shar’a είναι απολύτως σαφής προβλέποντάς τες μέσα σε μια τετραετία!

Σχετικά πάλι με το νέο Σύνταγμα της χώρας, που προηγείται των εκλογών, ο ίδιος το «προβλέπει» μέσα σε μια τριετία!

Αν καταλάβαμε καλά, από τη ψήφιση του Συντάγματος έως τη συγκρότηση της κυβέρνησης ο as–Shar’a θα χρειαστεί έναν χρόνο!

Με αυτά τα δεδομένα, διερωτόμαστε με ποιον τρόπο η Συρία θα μπορέσει καποτε «να πάει μπροστά» ως κράτος. Και ποιες θα μπορεί να είναι οι εξελίξεις σε αυτά τα προσεχή τρία και τέσσερα χρόνια χωρίς Σύνταγμα και εκλογές που «λογαριάζει» ο σημερινός ισχυρός άνδρας.

Ουσιαστικά, βρισκόμαστε μέσα σε ένα άκρως ομιχλώδες τοπίο όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν και τα αντίθετα των πάντων.

Μέσα λοιπόν σε ένα αυτού του είδους θολό τοπίο κάνουν την εμφάνισή τους οι τουρκικές δηλώσεις περί συνομιλιών για τουρκο-συριακό μνημόνιο οριοθέτησης ΑΟΖ που στη πράξη θα κόβει στα δύο τη Κύπρο και θα «ακυρώνει» τουλάχιστον τη μισή συνολοική ΑΟΖ της.

Δηλαδή, μια ακόμη «λοξή», «ξόφαλτση» τουρκική δήθεν ΑΟΖ στα χνάρια της προηγούμενης (2019) με τη Λιβύη.

Βέβαια, αναφορικά με το «περασμένο» τουρκο-λιβυκό μνημόνιο ΑΟΖ, δεν μας είπε κανείς ως τώρα πώς γίνεται, με το «σχήμα» που μας «δείχνουν» ότι συμφωνήθηκε, δηλαδή μια λωρίδα θάλασσας που ξεκινάει από τις ακτές της Κυρηναϊκής και φτάνει στις τουρκικές ακτές της Μικράς Ασίας, να υπάρχει τουρκο-λιβυκή ΑΟΖ όταν η Κυρηναϊκή δεν ανήκει στον φιλότουρκο «πρωθυπουργό» Abdulū Hamīd Mohammed al–Dbeibāh και την άκυρη κυβέρνησή του, αλλά ανήκει στην εξουσία του Ḵhalīfa Belqāsim Omar Haftār, θανάσιμου εχθρού των Τούρκων!

Δηλαδή ο Haftār συμφώνησε ΑΟΖ με Τουρκία από τη χώρα που κατέχει, τη Κυρηναϊκή, έως τα τουρκικά παράλια;! Η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει από τον Haftār να διευκρινίσει!!

Πάντως τώρα στο θέμα μας το «θέμα» είναι η μεγάλη σύγχυση και ανησυχία που δημιουργήθηκε σε Ελλάδα και Κύπρο (Κυπριακή Δημοκρατία) από τα λεγόμενα του Τούρκου υπουργού Μεταφορών και Υποδομών Abdulkadir Uraloglu όπως ανέφερε η αγγλόφωνη έκδοση της Hurriyet και επιβεβαίωσε ο Fatich Atik του φιλοκυβερνητικού δικτύου TGRT Haber: δηλαδή οι «προχωρημένες» συνομιλίες με τη «νέα ηγεσία της Συρίας» για καθορισμό ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας.

Είπαμε ήδη – και όντως είναι έτσι – πως στη Συρία δεν υπάρχει ακόμη κυβερνητική ηγεσία η οποία να παίρνει εθνικές αποφάσεις.

Οι Έλληνες και Ελληνοκύπριοι ηγέτες δεν είπαν τίποτα γιατί αν το έλεγαν θα «καταργήσουν» τη ψεύτικη φιλοσοφία των «ήρεμων νερών», αλλά ο μέγας φόβος τους είναι μήπως ο Ερντογάν να μη πτοηθεί από την έλλειψη νόμιμου κυβερνητικού συγκροτήματος στη Συρία, «παρακάμψει» αυτή τη «λεπτομέρεια» και υπογράψει με τον παντοδύναμο σήμερα, χάρη στον σε αυτόν, νυν as–Shar’a πρώην al–Jawlānī μνημόνιο ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, στη πράξη ο as–Shar’a θα είναι «l’ État c’est moi» όπως ο Ερντογάν προ πολλού είναι «l’ État c’ est moi»!

Μέσα σε αυτή τη οδυνηρή υποψία ένα είναι ως τώρα το αναγνωρίσιμο γεγονός: το όργιο λεκτικών ακροβατισμών αντίδρασης των κυβερνητικών ακολούθων και της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το τί λένε δε λέγεται. Και βέβαια, όσο πιο πολύ ακροβατούν, τόσο πιο παθητικοί δείχνουν στο άγχος τους να δώσουν στο λαουτζίκο, που τελεί σε πλήρη άγνοια, την αίσθηση του υπεράνω των πάντων ισχυρού που αντιμετωπίζει με περηφάνια τις προκλήσεις του εχθρού.

Έτσι, κατ’ αρχήν, «αφ’ υψηλού» η Αθήνα και η Λευκωσία ως συνήθως «παρακολουθούν στενά» (πριν από χρόνια έλεγαν «εκ του σύνεγγυς, σήμερα τέλος το είδος αρχαιοπρέπειας) τις εξελίξεις και εξίσου «στενά» διατηρούν «επικοινωνία» με τις Βρυξέλλες, μη ξεχνώντας να υπενθυμίσουν πως τα «κυπριακά σύνορα», και επομένως και η ΑΟΖ της, είναι και «ευρωπαϊκά σύνορα», υπονοώντας, λανθασμένα, πως βρίσκονται δήθεν υπό «ευρωπαϊκή προστασία»(!) και είναι ανάγκη να γίνει σεβαστό «το διεθνές δίκαιο και οι ευρωπαϊκές αρχές» που ορίζουν αυτά τα σύνορα.

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, πρόκειται για λόγια κενά περιεχομένου μιας και η εμπειρία μας διδάσκει πως ποτέ η ΕΕ δεν νοιάστηκε για κοινοτικά ή όχι ευρωπαϊκά σύνορα κάθε φορά που οι Τούρκοι τα παραβίαζαν με τα πλοία και τα αεροπλάνα τους!

Εξίσου «αυστηρή απάντηση έδωσε η Ελλάδα»(και οι Τούρκοι τρέμουν ακόμη) στα σενάρια οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας και «έθεσε το θέμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με κοινή δήλωση με Αυστρία και Κύπρο. Και η ΕΕ μούγγα.

Τώρα ποια είναι αυτή η «αυστηρή» απάντηση με λόγια, δε μας λένε. Κάτι τρέχει στα γύφτικα. Εκείνο που μας λένε είναι πως οι «διπλωματικές πηγές» – οι οποίες πονηρά κάνουν πως αγνοούν τί εστί Τουρκία – θεωρούν ότι μια συριακή «μεταβατική κατάσταση» δεν νομιμοποιεί καμία συμφωνία ΑΟΖ – ένα είδος «παραβάν» για να περάσουν την ιδέα ότι, μη υπάρχοντας αυτή η «νομιμοποίηση», η ελληνική «αντίδραση» δεν διαθέτει καμία ουσιαστική αιτία αναφοράς.

Πάντως, και οι Κύπριοι αξιωματούχοι «απάντησαν άμεσα στο τουρκικό σενάριο» – μπράβο τους! Έτσι, ο κύριος Λετυμπιώτης μας πληροφορεί και αυτός πως (οι Ελληνοκύπριοι) παρατηρούν «στενά τις εξελίξεις» και «αξιολογούν διαρκώς τη κατάσταση». Ποιος ξέρει γι’ αυτή τη «δουλειά» πόση φαιά ουσία καταναλίσκεται.

Και βεβαίως, προπαντός(!) η «Κυπριακή Δημοκρατία θα λάβει όλο τα διαθέσιμα μέτρα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο» με την «ευρωπαϊκή» υποστήριξη που απολαμβάνει. Μα υπάρχουν τέτοια μέτρα και δεν το ξέρουμε γιατί δεν τα είδαμε ποτέ;!

Κατά τα άλλα, η ελληνική και ελληνοκυπριακή κυβέρνηση είναι σε «»διαρκή» επικοινωνία όχι μόνο με την ΕΕ, αλλά και με τις γειτονικές χώρες! Εδώ σίγουρα η Τουρκία τρομάζει πολύ, μπορεί και να τα κάνει απάνω της.

Τώρα, ποια είναι η συνάφεια με αυτές τις «γειτονικές χώρες» (Λίβανος; Ισραήλ; Ιράκ; Ιορδανία; Αίγυπτος; ως πού πάει η γειτονιά;!) δεν μας το διευκρίνισαν.

Απ‘ ό, τι φαίνεται, όλες αυτές οι αραβικές χώρες (πλην του Ισραήλ) δεν έδειξαν ως σήμερα να θορυβούνται ιδιαιτέρως από το γεγονός ότι η Τουρκία πάει να βάλει τα χέρια της πάνω σε μια αραβική χώρα, στη πρώτη αραβική χώρα, την οποία σχεδιάζει να τουρκέψει και ακρο-ισλαμοποιήσει. Περιμένουμε να το δείξουν.

Απ’ την άλλη, βλέπουμε ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία), στη προσπάθεια τους να «μπουν στο παιχνίδι», να προθυμοποιούνται να «βοηθήσουν» τον as–Shar’a με προϋπόθεση οι εξελίξεις που προνοεί να είναι «δημοκρατικές», και κάνοντας πως δε γνωρίζουν ότι πίσω απ’ αυτόν τον «λύκο που λέει πως έγινε αρνάκι» είναι ο Ερντογάν που κινεί τα νήματα, επομένως όποια «βοήθεια» των Ευρωπαίων Κοινοτικών θα είναι «υπό αίρεση», δηλαδή έλεγχο της Τουρκίας!!

Οι μόνοι που το αντιλαμβάνονται είναι οι Ισραηλινοί που συστηματικά καταστρέφουν ό, τι στρατιωτικό, δηλαδή χρήσιμο, θα μπορούσε να πέσει στα χέρια των Τούρκων, βάσιμα υποπτευόμενοι πως δεν είναι διόλου απίθανο κάποια ωραία μέρα να συνορεύει η χώρα τους με τη Τουρκία, αν ο Εντογάν καταφέρει να θέσει υπό την εποπτεία του τη χώρα Συρία και τους «διοικούντες» αξιωματούχους της και εφόσον οι ευρω-αμερικανοί φανούν ανίκανοι να φρενάρουν τα τουρκικά βήματα.

Άλλωστε δεν είναι στα σχέδια των Ισραηλινών η προσάρτηση μιας ικανής συριακής περιοχής στα σύνορα για να χρησιμεύσει σαν «μαξιλαράκι ασφαλείας» στη τουρκική παρουσία;

Όπως και να ‘ναι, σύμφωνα με δηλώσεις Τούρκου υπουργού, τα «σχέδια» επέμβασης της Τουρκίας στη Συρία είναι μεγαλεπήβολα για να εισχωρήσει σε όλους τους κρίσιμους εθνικούς συριακούς ιστούς: αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, οδικές αρτηρίες και άλλες μεγάλες υποδομές της Συρίας μπαίνουν στο στόχαστρο της «τουρκικής ανάπτυξης».

Ως και για τις θρησκευτικές (χριστιανικές) μειονότητες στη χώρα ο Ερντογάν έδωσε το στίγμα στον as–Shar’a όταν αυτός δήλωνε πως αυτές είναι μέρος της συριακής συστατικής δομής! Και ο Τούρκος πρόεδρος τις έχει «υπό τη προστασία του»!

Όσο για τις χώρες που «ενδιαφέρονται» για το «καλό» της Συρίας και για να μην έχουν περιττές αυταπάτες, ακόμη δεν έσβησε ο ήχος των δηλώσεων του Τούρκου ΥΠΕΞ Hakan Fidan ο οποίος πιο καθαρά δεν θα μπορούσε να εκφραστεί λέγοντας πως η Τουρκία μόνο με τις ΗΠΑ μιλάει, και όχι με κάτι μικρές χώρες που κρύβονται πίσω από τους Αμερικανούς, ειδικά υπονοώντας τους Γάλλους που φαίνεται να επιδιώκουν ενεργή συμμετοχή στα της Συρίας. .

Ας φανταστούμε λοιπόν πώς οι πολύ τώρα στα high τους Τούρκοι θεωρούν όλες τις άλλες χώρες, περιλαμβανόμενης και της Ελλάδας.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι φως φανάρι πως η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αντικρούσει ή και ακυρώσει ό, τι η Τουρκία σχεδιάζει να δημιουργήσει στη Συρία. Και μια άλλη παράνομη ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας δεν φαίνεται να είναι καθόλου εμπόδιο για τη Τουρκία παρά και κόντρα σε όποιο «διεθνές δίκαιο» μπορεί να επικαλεστεί η Ελλάδα.

Πάντως, έτσι όπως η Ελλάδα τα κατάφερε ως τώρα με το να αρνείται (για το χατίρι των Αμερικανών) να οριοθετήσει ΑΟΖ με τη Κύπρο χάνοντας όλο το Αιγαίο και όλη την ανατολική Μεσόγειο που γίνονται διεθνή ύδατα δίνοντας στη Τουρκία το δικαίωμα να τα θεωρεί τουρκική ιδιοκτησία, πώς θα μπορούσε να αντιδράσει στο ενδεχόμενο τουρκο-συριακό μνημόνιο;

Μάλλον τελείως και εντελώς αποτελεσματικά.

Υπάρχει όμως μια, μοναδική, λύση για την Ελλάδα με δύο σκέλη που μόνο ένας σκληροτράχηλος, καθόλου υποταγμένος ηγέτης θα μπορούσε να πετύχει: ή τα 12 ν.μ. χωρικών υδάτων παντού ή την ΑΟΖ με Κύπρο.

Στη πρώτη περίπτωση, όντας μια περίπτωση αμιγώς ελληνικής βούλησης, το «μέτρο» είναι εύκολο. Στη δεύτερη, περίπτωση όπου χρειάζεται μια διμερή συμφωνία, σήμερα έχουμε πολλές αμφιβολίες για το εάν και η κυπριακή πλευρά (Χριστοδουλίδης) είναι πρόθυμη να συμφωνήσει την ΑΟΖ, «δεμένη» όλο και περισσότερο χειροπόδαρα όπως είναι στο αμερικανικό άρμα που «δεν προβλέπει ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου»!!

Ωστόσο, και με αυτά τα δεδομένα, μια «διέξοδος» υπάρχει. Επειδή και η Ελλάδα και η Κύπρος ως κοινοτικές χώρες είναι υποχρεωμένες να ακολουθήσουν τη κοινοτική πρόταση πραγματοποίησης ΑΟΖ βάση του κοινοτικού χάρτη ΑΟΖ και με οδηγό αυτή την υποχρέωση, θα μπορούσαν να παρακάμψουν(αγνοήσουν) τις αμερικανικές αντιθέσεις εάν βεβαίως οι ηγέτες τους διέθεταν τα ανάλογα «κότσια» και δεν ήταν μειοδοτικοί. Δυστυχώς δεν φαίνεται να τα έχουν: είναι πολύ «λίγοι»!

Γιατί, επιπλέον, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι και έτοιμη «επί του εδάφους» να αντιμετωπίσει τη τουρκική στρατιωτική αντίδραση, πολύ πιθανή. Και μάλλον να ζητήσει την άμεση αρωγή της Γαλλίας επί τη βάση του σύμφωνου που, αν δεν απατόμαστε, υπέγραψαν μαζί για στρατιωτική συνδρομή σε περίπτωση ξένης παραβίασης της ΑΟΖ της.

Την ίδια αρωγή που αναμένεται και από την ΕΕ, διότι δεν νοείται να ζητάς από τις χώρες-μέλη να ορίσουν την ΑΟΖ τους (χωροταξικό) και μετά να μη τις υπερασπίζεσαι όταν εξαιτίας αυτού κάποιος ξένος επιβουλεύεται αυτή την ΑΟΖ!

Εκτός κι αν αυτό αληθεύει μόνο στα «χαρτιά» και όχι στην πραγματικότητα.

Οπότε η μοιραία κατάληξη είναι ότι αν η Ελλάδα δεν έχει την ικανότητα δημιουργίας κοινοτικής και στρατιωτικής αλληλεγγύης, τότε ό, τι και να κάνει δεν θα είναι παρά λόγια και λόγια, πτερόεντα έπη.

Και ο Θεός βοηθός!

Σταύρος Καλεντερίδης: Η απώλεια των κοιτασμάτων λιθίου της Ουκρανίας, επιβαρύνει την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη. Η αυτοκτονική αποβιομηχανοποίηση που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες.

Τα σχέδια ανάληψης του ρωσο-ουκρανικού πολέμου από την ΕΕ και η αντεπίθεση του Ζάκερμπεργκ.