Ακολουθήστε μας

Απόψεις

Η Τουρκία ως γεωπολιτικός παράγοντας

Μύθοι και πραγματικότητα υπό ρεαλιστική βάση

Δημοσιεύτηκε στις

Γράφει ο Δημήτρης Φούκας

Με αφορμή τα γεγονότα στη Συρία η αναφορά στους γείτονες Τούρκους είναι σχεδόν καθημερινή. Η γεωπολιτική προσπάθεια της χώρας τους να κερδίσει πολιτικά και γεωοικονομικά είτε με επιτυχία είτε όχι δεν παύει να αποτελεί ενδιαφέρον στοιχείο προς ενασχόληση από πλευράς κάθε σώφρονος πολίτη και αρμόδιου διπλωματικού-στρατιωτικού παράγοντα.

Γιατί θα αναρωτηθεί κάποιος. Οι Τούρκοι <<διδάσκουν>> την Ελλάδα ως παραδείγματα προς μίμηση σε ένα σημείο, προς αποφυγή σε περισσότερα. Η τελευταία διατύπωση απέχει από εθνικιστικά κίνητρα διότι βασίζεται σε γεωπολιτικές αναλύσεις των παρόντων δεδομένων.

Ποια δεδομένα είναι αυτά; Από καταβολής ιδρύσεως της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923,της τελευταίας γενομένης ως αποτέλεσμα των Ελληνικών διαχρονικά σταθερών σφαλμάτων, οι γείτονες Τούρκοι ακολούθησαν τη δέουσα για τη χώρα τους κατεύθυνση της ενίσχυσης της στρατιωτικής, διπλωματικής και οικονομικής τους ισχύος. Ο Μουσταφά Κεμάλ (βλ. www.instabul.com <<to ergo tou Mustafa kemal>>) με δραστικές επεμβάσεις κοινωνικές και πολιτικές δημιούργησε ένα νέο κράτος Δυτικών προδιαγραφών ειρηνικό και ικανό προς <<αντιμετώπιση κινδύνων>>. Ο νυν Πρόεδρος Ερντογάν στοχεύοντας να γίνει συνεχιστής του έχει ακολουθήσει την ίδια πολυδιάστατη τακτική :οικονομία εντός και επίδειξη γεωπολιτικής ισχύος εκτός συνόρων.

Τα καταφέρανε οι προαναφερόμενοι; Κατ’ εκτίμηση του άρθρου όχι. Ο δεύτερος ακολουθεί την αποτυχημένη κληρονομιά του πρώτου, αμφότεροι βασισμένοι στην ανοχή τρίτων. Η συγκέντρωση των Τούρκων σε ένα εθνικό κέντρο με κοινό σκοπό την πρόοδο της χώρας τους. Η παρούσα Τουρκία που ίδρυσε ο Κεμάλ πάνω σε <<μη σταθερές >> βάσεις έχει με βάση τις παγκόσμιες μετρήσεις αξιολογηθεί ως η 7η οικονομία στην Ευρώπη και η 13η στον κόσμο, όμως αυτοπαγιδεύεται.

Ο ισχυρισμός αυτός βασίζεται σε αυτό που η Τουρκική ηγεσία ονομάζει <<Τουρκικό αιώνα >>. Σύμφωνα με αναφορές, η Τουρκική οικονομία είναι <<νόμισμα>> με δύο όψεις : την ανέχεια των Τούρκων πολιτών που <<μπολιάζονται>> με την ιδέα της <<Γαλάζιας Πατρίδας>> και το ΑΕΠ να αυξάνεται με ρυθμούς Κίνας κατά 7.6% τέλη του 2022. Στα σκαριά υπήρχαν συμφωνίες με Σαουδική Αραβία και Εμιράτα όπως και Κατάρ για επενδύσεις ύψους 10 δις. Η επιμονή στα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της Τουρκικής Τράπεζας μετά από την Κυβερνητική εντολή έδωσε στον οικονομέτρη αναλυτή Γ. Αδαλή την αφορμή να εκφράσει την άποψή του περί εσκεμμένης χρεωκοπίας για προσέλκυση περισσότερων ξένων επενδυτών και επανεκκίνηση της οικονομίας σε νέα βάση. Ας μην ξεχνάμε την έντονη δραστηριότητας της <<μαύρης οικονομίας >> με προεξάρχοντα μέλη της Κυβέρνησης και της Μαφίας της χώρας (Αγάρ, Πεκερ, Φαλαλί).

Η οικονομική ισχύς επισφραγίζεται με την Πολεμική Βιομηχανία σε φάση ανάπτυξης (<<καμπανάκι>> προς τις Ελληνικές κυβερνήσεις και το λαό μας) με αποτέλεσμα την εξοπλιστική εν μέρει αυτονομία(TAYFUN-ALTAY-KAAN – BAYRAKTAR) των Τουρκικών Ε. Δ.Οι τελευταίες συνεχίζουν την προώθηση των Τουρκικών Εθνικών στόχων από κοινού με τη ΜΙΤ και την Τουρκική Διπλωματία αξιοποιώντας πολύ αποδοτικά το Μουσουλμανικό στοιχείο παγκοσμίως. Είτε σε επίπεδο κρατών (βλ. Σομαλία, Πακιστάν) είτε οργανώσεων (ΧΑΜΑΣ, αντάρτες Συρίας) είτε κοινοτήτων (Γερμανία) έχουν δείξει οι Τούρκοι πως είναι οι <<πατέρες >> και <<φροντιστές>> του παγκόσμιου Μουσουλμανικού κινήματος (Μουσουλμ. Αδελφότητα και Παρακλάδια). Εξυπηρετώντας τους παραπάνω η Τουρκία κερδίζει σε ανθρώπινο προσωπικό για τις μελλοντικές της φιλοδοξίες.

Και δω παρατηρείται το σφάλμα της Τουρκικής πλευράς. Η Δύση(ΗΠΑ-Βρετανία – Ισραήλ-Γερμανία) , η Ρωσία, η Άπω Ανατολή και η Κίνα βρίσκουν μια απειλή ακόμα ενώπιον τους. Την ίδια άποψη φαίνεται πως έχουν Αραβικά Κράτη και Ιράν για τους δικούς τους λόγους. Δηλαδή η έμμονη στάση των Τούρκων προς ένα <<γεωπολιτικό παίγνιο >> έναντι όλων με βάση τα παραπάνω <<δυνατά χαρτιά >>.

Η απάντηση στο ερώτημα περί επιτυχούς έκβασης αυτού του εγχειρήματος είναι μάλλον αρνητική. Η Τουρκία, όπως και η Ρωσία, έχει πάρα πολύ δρόμο στο να θεωρηθεί περιφερειακή υπερδύναμη. Οι μουσουλμάνοι σύμμαχοι της Άγκυρας είναι ανεπαρκείς σε περίπτωση σύγκρουσης της τελευταίας με ισχυρό γεωπολιτικό δρώντα (πχ Ισραήλ). Στην παρούσα φάση η Τουρκία θα είχε κάθε όφελος να ασχοληθεί με το ρόλο που οι ΗΠΑ της έχουν αναθέσει χρόνια τώρα :οικονομική – πολιτική προώθηση της Δυτικής Ατζέντας(επέκταση ΝΑΤΟ ανατολικά εις βάρος Ρωσίας – Κίνας) σε Καύκασο και υπόλοιπη Ασία. Ειδικά τα οικονομικά κέρδη για τους Τούρκους από μια επενδυτική <<φρενίτιδα>> που θα προσέλκυε κεφάλαια από παντού δε θα ταν άσχημη ιδέα.

Όλα αυτά φυσικά γίνονται με μια βασική προϋπόθεση : τη συμμετοχή της Ελλάδας στα Δυτικά σχέδια μέσω της παρουσίας μας στο ΝΑΤΟ. Αν οι Τούρκοι συγκρούονται με όλους αυτή τη στιγμή οι γεωπολιτικοί δρώντες θα αναζητήσουν ένα Κράτος πάντα φίλα προσκείμενο σε συνεργασίες διεθνείς. Εκτός απ την Ελλάδα ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι; Ακόμα και μέσω <<παρεμβάσεων>> (βλ. CIA και πολιτικές επιχειρήσεις εντός Ελλάδος). Αν η Τουρκία είναι <<ο φακός >> του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η Ελλάδα είναι η <<μπαταρία>> του.

Όλοι οι παραπάνω λόγοι δείχνουν μια Τουρκία που λανθασμένα θεωρείται <<ρυθμιστής εξελίξεων >> ή <<μεγάλος παίκτης >>. Αν ήταν θα είχε συμμάχους ή εταίρους δίπλα της.

Το μείζον ερώτημα για την Ελλάδα είναι πως θα χειριστεί την παρούσα συγκυρία;

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Απόψεις

Μελέτης Μελετόπουλος: Σαμαράς, η ἐνδεδειγμένη λύση στό σημερινό ἀδιέξοδο

Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί θά δώσει τήν λύση στό ἐπικίνδυνο παρατεινόμενο πολιτικό ἀδιέξοδο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οικονομικῶν καί Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Πανεπιστημίου Γενεύης

Τό κενό ἐκπροσώπησης της εὐρύτερης Κεντροδεξιᾶς ἔχει ὀδηγήσει σέ μείζονα πολιτική ἀποσταθεροποίηση. Γιά πρώτη φορά στήν νέωτερη πολιτική ἱστορία τῆς χώρας, τό ἄλλοτε κυρίαρχο κόμμα τῆς ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ἔχει συρρικνωθεί σέ μεσαῖο κόμμα, ἐνῷ περίπου τὸ ἥμισυ τῶν κεντροδεξιῶν ψηφοφόρων ἔχει διαρρεύσει σέ μικρομεσαῖα κόμματα μέ πατριωτικό-δημοκρατικό πρόσημο, πού ἐπιχειροῦν νά ἐκφράσουν ἰδεολογικά τόν ἄστεγο πλέον μέσο κεντροδεξιό ψηφοφόρο ἀλλά ἀδυνατοῦν νά ὑπερβοῦν τό ὅριο κινήματος διαμαρτυρίας. Παράλληλα, μεγάλο μέρος τῶν παραδοσιακῶν ψηφοφόρων τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης ἀπεῖχε ἀπό τήν τελευταία ἐκλογική ἀναμέτρηση. Διότι ἡ μεγάλη μᾶζα τῶν ἄλλοτε ψηφοφόρων τῆς ΝΔ ἔχει ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπό τήν πολυπολιτισμική-ἀντινατιβιστική-«πολιτικῶς ὀρθή»-καί στήν πραγματικότητα κεντροαριστερή κυβέρνηση Μητσοτάκη, πού στελεχώνεται σέ κρίσιμες θέσεις ἀπό πρόσωπα τοῦ κλίματος Σημίτη.

Ὁ κατακερματισμός τοῦ εὐρύτερου κεντροδεξιοῦ χώρου δέν εἶναι ἀπλῆ ὑπόθεση, διότι ὁ χῶρος αὐτός εἶναι ὁ μόνος πού παραμένει σχετικά συγκροτημένος ἐν μέσῳ γενικευμένης πολιτικῆς ἀποσύνθεσης. Εἶναι ἐξ ἄλλου, ὑπό τίς σημερινές συνθῆκες, ὁ μόνος χῶρος πού μπορεῖ νά ἀναδείξει βιώσιμη κυβερνητική λύση. Ἑπομένως, ἐπείγει ἡ ἀνασύνταξη αὐτοῦ τοῦ χώρου στίς παραδοσιακές του συντεταγμένες καί ἡ ἐπιστροφή του στό στῖγμα πού ἐκπροσωπεῖ τόν μέσο ψηφοφόρο του ἀλλά καί τήν πλειοψηφία τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ὤστε νά ἐπαναπατρισθοῦν καί νά συσπειρωθοῦν οἱ μεγάλες μᾶζες τῆς Κεντροδεξιᾶς σέ ἕνα ἑνιαῖο σχῆμα. Μόνον μία ἑνιαία κεντροδεξιά μπορεῖ αὐτήν τήν στιγμή νά παράξει λύση στό ἑλληνικό πρόβλημα και στήν ἀκυβερνησία πού ἀναδύεται, μέ τήν κατάρρευση τῆς λαϊκῆς ἀποδοχῆς τοῦ παρόντος κυβερνητικοῦ σχήματος.

Τό πρόσωπο πού εἶναι σέ θέση νά ἀναλάβει αὐτό τό ἔργο ὑπάρχει καί εἶναι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς. Τόσο ἡ πολιτική του τόλμη (ἀνέτρεψε γιά λόγους ἀρχῆς τήν κυβέρνηση τοῦ μή δεξιοῦ Κ. Μητσοτάκη τό 1993 καί διεκδίκησε μέ ἐπιτυχία τήν ἡγεσία τῆς ΝΔ σέ πεῖσμα κάθε πρόβλεψης τό 2009), ὅσο καί ἡ σταθερή καί ἔμπρακτα ἀποδεδειγμένη πίστη του στίς πατριωτικές, δημοκρατικές καί ἐθνικές ἀξίες, τοῦ προσδίδουν τήν ἀξιοπιστία πού ἀπαιτεῖται ὤστε νά κατευθύνει τήν ἀποπροσανατολισμένη κεντροδεξιά στήν φυσική ἰδεολογική καί πολιτική της κοίτη. Τό γεγονός ὅτι ἔχει ἤδη διατελέσει πρωθυπουργός, καί μάλιστα σέ ἐξαιρετικά δύσκολες περιστάσεις, τοῦ προσδίδει χαρακτῆρα ἐθνικοῦ ἡγέτη χωρίς τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες, μέ μόνη του μέριμνα τήν ὑστεροφημία μέσῳ τῆς προσφορᾶς στήν Πατρίδα.

Τό 1951, μετά ἀπό μία φοβερή δεκαετία πολέμων καί καταστροφῶν, ἡ ἑλληνική κοινωνία βρῆκε τήν λύση στήν συγκρότηση ἑνός ἑνιαίου καί ἰσχυροῦ σχήματος, τοῦ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ, ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ στρατάρχη Παπάγου. Μέ τόν ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ στοιχήθηκαν ὅλες οἱ προσωπικότητες τῆς ἐποχῆς (Κανελλόπουλος, Μαρκεζίνης, Τσουδερός, Καραμανλῆς, Στεφανόπουλος, Παπαληγούρας, κλπ.), ἐνῷ τό φθαρμένο Λαϊκό κόμμα ἐξαερώθηκε. Ὁ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ κατέκτησε μέ ποσοστό 49% τήν ἐξουσία στίς ἐκλογές τοῦ 1952. Ἡ νίκη τοῦ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ δρομολόγησε μία δωδεκαετία θεαματικῆς ἐθνικῆς ἀνασύνταξης, οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης καί πολιτικῆς σταθερότητας.

Σήμερα, ἡ χώρα διανύει, ψυχικά διχασμένη, μεγάλη δοκιμασία, ἐσωτερική καί ἐξωτερική. Κάθε ἐποχή ζητᾶ τίς δικιές της λύσεις, ἀλλά ἡ ἱστορία ὑποδεικνύει τήν μέθοδο. Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί θά δώσει τήν λύση στό ἐπικίνδυνο παρατεινόμενο πολιτικό ἀδιέξοδο.

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Συνέχεια ανάγνωσης

Απόψεις

Μαρία Δελιβάνη Νεγρεπόντη στο SLpress: Μπορούν να μας σώσουν αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το χάλι;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει η Μαρία Δελιβάνη Νεγρεπόντη

Τα άθλια συμβάντα στα Τέμπη, και οι σχετικές καθημερινές αποκαλύψεις, άρχισαν να ενθαρρύνουν συζητήσεις για “μεταπολίτευση”. Παρότι δεν έχουν, ακόμη, καταλήξει σε συγκεκριμένη μορφή, ωστόσο φαίνεται, δυστυχώς, να κινούνται γύρω από ένα πάγιο υπόδειγμα, για την Ελλάδα, αυτό της αναβίωσης σκελετών, που ανασύρονται, κατά περίπτωση, από αραχνιασμένα υπόγεια.

Στην προσπάθειά μου να μαντέψω το πόσο σκούρο θα είναι το άμεσο μέλλον αυτής της ταλαίπωρης πατρίδας, δηλαδή λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο από το παρόν, μετά την Μεταπολίτευση, διερωτήθηκα αν υπάρχει άλλη χώρα στην υφήλιο, επαρκώς ή ανεπαρκώς αναπτυγμένη, που να μην έχει μοίρα στον ήλιο, ακόμη και όταν αλλάζει κυβερνητική φρουρά.

Είναι, όντως, πρωτοφανής η αδυναμία της Ελλάδας των τελευταίων κυρίως δεκαετιών, να αναδεικνύει νέους πολιτικούς, που να μην είναι απόγονοι προηγούμενων, ή και να μην έχουν φανερώσει ήδη στο παρελθόν τις εξαιρετικά επικίνδυνες για την Ελλάδα, αδυναμίες, επιπολαιότητες, ανεπάρκειες, ασύγγνωστη υποτέλεια και άλλα τινά.

Πρόκειται για την ταφόπετρα της χώρας, που της απαγορεύει να αναπνεύσει νέο και αναζωογονητικό πολιτικό αέρα, αλλά αντιθέτως κάθε φορά, που της δίνεται η ευκαιρία καλύτερων ημερών, σπανιότατα έχει άλλη λύση από του να επαναφέρει στο προσκήνιο “Μεσσίες”, που στο παρελθόν, λίγο ή περισσότερο την κατάστρεψαν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Απόψεις

Η επίσκεψη Γεραπετρίτη στη Συρία και οι προσπάθειες του ¨”Γκολάνι” κατά κόσμον Αλ Σάραα

Η Ελλάδα οφείλει να είναι παρούσα στην Συρία

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Γιώργος Μενεσιάν

Τη Συρία επισκέφθηκε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Εκεί συναντήθηκε με τον Σύρο ομόλογό του, καθώς και με τον (αυτοανακηρυχθέντα) μεταβατικό πρόεδρο al-Sharaa (al-Jolani).
Η επίσκεψη γίνεται σε μια κρίσιμη, για την Συρία, περίοδο.
Πιο συγκεκριμένα:

1. Γίνονται εντατικές διαπραγματεύσεις για την διάλυση των ενόπλων οργανώσεων και την δημιουργία νέου συριακού τακτικού στρατού.

2. Ο al-Sharaa προσπαθεί να βρει μια πολιτική λύση για το ζήτημα των κουρδικών ενόπλων οργανώσεων και την ειρηνική ενσωμάτωση της de-facto αυτόνομης βορειοανατολικής Συρίας. Ο μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας ζήτησε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να μην επιτεθεί στους Κούρδους της Συρίας, τουλάχιστον για την ώρα.

3. Ταυτόχρονα, το νέο καθεστώς επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο της χώρας. Δεν είναι μόνο οι κουρδικές περιοχές. Υπάρχει ακόμη το ζήτημα των ένοπλων Δρούζων, των νότιων ενόπλων οργανώσεων (SOR), του Συριακού Ελεύθερου Στρατού (SFA) που ελέγχει την Παλμύρα, καθώς και του τουρκοκίνητου «Συριακού Εθνικού Στρατού» (SNA). Ο τελευταίος αποχώρησε κατ’ εντολή της Τουρκίας από το Αφρίν στην βορειοδυτική Συρία και το οποίο πέρασε στον έλεγχο των δυνάμεων του νέου καθεστώτος (πρώην HTS). Υπενθυμίζω ότι η περιοχή βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή από το 2018. Μετά την κατάληψη της περιοχής, η Τουρκία και ο Συριακός Εθνικός Στρατός πραγματοποίησαν εγκλήματα εναντίον του τοπικού κουρδικού πληθυσμού.

4. Το νέο καθεστώς καλείται να αντιμετωπίσει και άλλα ζητήματα. Αναφέρω να σημαντικότερα: α) την δράση ενόπλων ομάδων που υποστηρίζουν το πρώην καθεστώς Άσαντ, β) την δραστηριότητα της Χεζμπολάχ στα σύνορα με τον Λίβανο και γ) την δράση των Ισραηλινών οι οποίοι ξεκίνησαν πάλι τους βομβαρδισμούς.

5. Τέλος, το νέο καθεστώς προσπαθεί να εξασφαλίσει τη νομιμοποίηση της διεθνούς κοινότητας.

Προσωπικό σχόλιο: ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται στην εξουσία στην Δαμασκό, η Ελλάδα οφείλει να είναι παρούσα στην Συρία, ιδίως από την στιγμή που οι βασικοί περιφερειακοί και διεθνείς παίκτες βρίσκονται σε στενές επαφές με το νέο συριακό καθεστώς.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή53 λεπτά πριν

Politico: «Η Ρωσία θα μπορούσε να ξεκινήσει μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη εντός πενταετίας» λέει η Υπηρεσία Πληροφοριών της Δανίας

Το 2024 ο Τραμπ είχε δηλώσει ότι θα «ενθάρρυνε» τη Ρωσία να επιτεθεί σε οποιαδήποτε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που δεν...

Διεθνή1 ώρα πριν

Reuters: Kyiv, EU alarmed by prospect of ‘dirty deal’ after Trump-Putin call

KYIV/BRUSSELS, Feb 13 (Reuters) – Ukraine and its European allies demanded on Thursday that they be included in any peace...

Διεθνή1 ώρα πριν

Pakistan Proves its Role as a State-Sponsor of International Terrorism by Hosting Hamas Members in PoJK

On February 5, Pakistan hosted key members of the Hamas terror outfit in Pakistan Occupied Jammu and Kashmir’s (PoJK) Rawalakote...

Διεθνή2 ώρες πριν

Ριάντ, ο πιθανός τόπος συνάντησης Τραμπ-Πούτιν! Το Κίεβο υπό πίεση για συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις

Κρίσιμες εξελίξεις αναμένονται το προσεχές διάστημα στο ζήτημα της ουκρανικής κρίσης

Αναλύσεις4 ώρες πριν

Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα. Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε...

Δημοφιλή