Ολη η Ευρώπη, μαζί και η δική μας ηγεσία, βρίσκεται λοιπόν εκτός ισορροπίας, γιατί η νέα αμερικανική διοίκηση απλώς με μία κίνηση αποκαλύπτει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν μαριονέτες της κυβερνήσεως των Δημοκρατικών σε έναν αχρείαστο πόλεμο, που είχε στόχο τη χρηματοδότηση της αμυντικής βιομηχανίας της Αμερικής, την αποδυνάμωση της Ευρώπης και την περιθωριοποίηση της Γερμανίας. Η Ευρώπη επεφύλαξε για τον εαυτό της τον ρόλο του κομπάρσου, παίζοντας πρόθυμα το παιχνίδι των Δημοκρατικών, και σήμερα δρέπει τις… δάφνες της.

Τραυματική περίοδος για τα «τζουκ μποξ»

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Γιατί η Αμερική προχωρεί σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την Ουκρανία, χωρίς τη συμμετοχή της τελευταίας σε πρώτη φάση; Απάντηση: διότι η Αμερική, υπό άλλη ηγεσία, ήταν αυτή η οποία χρησιμοποίησε ως υποχείριο την Ουκρανία για να πυροδοτήσει τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων με τη Ρωσία. Η Αμερική άρχισε αυτόν τον πόλεμο, η Αμερική θα τον τελειώσει.

Γιατί η Αμερική προχωρεί σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία και την Ουκρανία, χωρίς τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Απάντηση: μα συμμετείχε η Ευρώπη στην κήρυξη του πολέμου ή απλώς υπέκυψε στο τελεσίγραφο του Μπάιντεν και ενεπλάκη σε αυτόν προθύμως ως παράρτημά του;

Από τη στιγμή που δεν αποφάσισε κυρίαρχα να παρέμβει και να αποτρέψει τον πόλεμο που ξέσπασε στην αυλή της, με συνέπεια να πλήξει καίρια την ανταγωνιστικότητά της, πώς είναι δυνατόν να έχει την απαίτηση να είναι «ευρωπαϊκή» η ειρήνη;

Ολα όσα συμβαίνουν σήμερα μπροστά στα μάτια μας αποδεικνύουν τι ήταν αυτό που μας έκρυβαν επί τρία χρόνια! Η Ευρώπη και ο Ζελένσκι ήταν οι μαριονέτες του προέδρου Μπάιντεν, ο οποίος ενεθάρρυνε την Ουκρανία να παραβιάσει τις Συμφωνίες του Μινσκ, σε αντίθεση με τον πρόεδρο Ομπάμα και τον πρόεδρο Τραμπ, οι οποίοι τις είχαν σεβαστεί! Ολη η Ευρώπη, μαζί και η δική μας ηγεσία, βρίσκεται λοιπόν εκτός ισορροπίας, γιατί η νέα αμερικανική διοίκηση απλώς με μία κίνηση αποκαλύπτει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν μαριονέτες της κυβερνήσεως των Δημοκρατικών σε έναν αχρείαστο πόλεμο, που είχε στόχο τη χρηματοδότηση της αμυντικής βιομηχανίας της Αμερικής, την αποδυνάμωση της Ευρώπης και την περιθωριοποίηση της Γερμανίας. Η Ευρώπη επεφύλαξε για τον εαυτό της τον ρόλο του κομπάρσου, παίζοντας πρόθυμα το παιχνίδι των Δημοκρατικών, και σήμερα δρέπει τις… δάφνες της.

Ενας σοφός γέρων του δημόσιου βίου έλεγε πριν από τις περασμένες ευρωεκλογές και πριν από τις περασμένες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ ότι «το κρίσιμο είναι αν αυτή τη φορά θα ηττηθούν τα συστημικά κόμματα από τα αντισυστημικά κόμματα στην Ευρώπη και αν τελικά θα καταφέρει να κερδίσει ο Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές. Αυτό θα οδηγήσει σε δραματικές γεωπολιτικές αλλά και πολιτικές ανατροπές σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η δική μας». Ελεγε ο σοφός αυτός γέρων επίσης ότι «το κρίσιμο για τον Μητσοτάκη δεν είναι να κερδίσει τις ευρωεκλογές – αυτές θα τις κερδίσει με μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό. Το κρίσιμο είναι γι’ αυτόν να επικρατήσουν οι ιδεολογικοί σύμμαχοί του στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Ουάσινγκτον. Εάν αυτοί ηττηθούν, θα ηττηθούν και όσα εκπροσωπούν Και, κατ’ επέκταση, θα ηττηθεί μακροπρόθεσμα και ο κύριος Μητσοτάκης ως ο εν Ελλάδι εκπρόσωπός τους».

Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα. Και στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα. Εχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και τα παλαιά συστημικά κόμματα αντιδρούν με φοβερά σπασμωδικό τρόπο τόσο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όσο και εσωτερικής ατζέντας. Το δε τρέκλισμά τους και τα οκτάρια, που ομοιάζουν με τα βήματα των μεθυσμένων, τα βαφτίζουν «αποσταθεροποίηση».

Στην πατρίδα μας είναι τόσος ο πανικός, που «φωνάζει» από μακριά ότι κάποιοι θα επιχειρήσουν να αλλάξουν την ατζέντα για τις ευθύνες της κυβέρνησης τόσο στη βαθιά εμπλοκή της στον πόλεμο της Ουκρανίας όσο και στο θέμα των Τεμπών, προσφεύγοντας στην τακτική της γενικής συμπλοκής και της πόλωσης, που ενδεχομένως θα συγκρατήσει κάτι από τον εκλογικό πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά αυτές είναι πολύ προβλέψιμες τακτικές και πολλαπλασιάζουν το πρόβλημα, αντί να το μειώνουν. Η κυβέρνηση είναι αμήχανη μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι εξαιρετικά αμήχανο μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, και πρέπει τώρα να δει τι θα κάνει με την αυτοκέφαλη σχισματική Εκκλησία. Ισως σε αυτό οφείλεται και το παραλήρημα ιερωμένων του Πατριαρχείου στο διαδίκτυο – έχουν ζαλιστεί.

Στα εσωτερικά: η στρατηγική στο θέμα των Τεμπών διαρκώς αναθεωρείται. Από τις θεωρίες συνωμοσίας πήγαμε στο «δεν ξέραμε, το απίθανο μπορεί να γίνει και πιθανό», τώρα επιστρέφουμε πάλι στις θεωρίες συνωμοσίας, μέχρι κάποια στιγμή να έρθει το τελικό χτύπημα για τα ασύστολα ψέματα που λέγονται σε δημόσια θέα, ανερυθρίαστα, στον ελληνικό λαό.

Η περίοδος αυτή θα είναι η τραυματική. Γιατί θα δούμε «είδωλα» να χάνουν την ψυχραιμία τους και να είναι εκτός εαυτού. Ιδιωτικά ήδη κλαίνε γοερά, στην κυριολεξία, για όσα έχουν κάνει. Θα έρθει η ώρα που θα κλάψουν και δημοσίως. Οταν μπαζώνεις και πετάς στα σκουπίδια ανθρώπινα υπολείμματα, ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να σε συγχωρέσει… Θα δούμε επίσης «είδωλα» που θα πρέπει να εξηγούν γιατί μηρύκαζαν την προπαγάνδα της Δύσης με χρήματα της USAID, λες και πρόκειται για τζουκ μποξ που λειτουργούν με κέρματα.

Μια συμβουλή: όσοι θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους ψάχνονται για καβγά. Μείνετε ψύχραιμοι. Μην τους δώσετε σημασία. Οταν σας κάνουν χαρακτηρισμούς, θα τους προσπερνάτε και θα επιμένετε στα ερωτήματα και τα επιχειρήματά σας. Τα επιχειρήματα πάντοτε στο τέλος νικούν τις ύβρεις.

Πηγή: Δημοκρατία