Γράφει ο Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ-S&D

Η Ευρωπαϊκή Άμυνα είναι αντικείμενο συζήτησης στα διάφορα όργανα της ΕΕ, με  καθοριστικό ρόλο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου οι αρχηγοί των κρατών-μελών αποφασίζουν με ΟΜΟΦΩΝΙΑ. Με βάση τα πρόσφατα ομόφωνα «Συμπεράσματα» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και το σχετικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου (που δεν είναι δεσμευτικό), ο αρμόδιος Επίτροπος Άμυνας, θα διαμορφώσει την «Λευκή Βίβλο» με τις παραμέτρους της Ευρωπαϊκής Άμυνας, την οποία θα υποβάλει στα όργανα της ΕΕ, με αποφασιστικό ρόλο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ως το μοναδικό μέλος από Κύπρο στην Επιτροπή Άμυνας και Ασφάλειας του Ευρωκοινοβουλίου, διαπιστώνω άγνοια καθώς και «σιγή» επί της ουσίας αλλά φλυαρία για εντυπωσιασμό του εσωτερικού ακροατηρίου σε Κύπρο κι Ελλάδα, σε βαθμό που αν δεν είχα αντίληψη της πραγματικότητας, θα είχα παραπλανηθεί. Για παράδειγμα, διάφοροι εγχώριοι θεωρούν ότι δεν μπορεί ένα κράτος, όπως η Πολωνία, να αξιολογεί τις απειλές εις βάρος της, αλλά μόνο εμείς έχουμε τέτοιο δικαίωμα! Άλλοι νομίζουν ότι ένα ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου διασφάλισε την προστασία της Κύπρου και αγνοούν ή σκόπιμα παραβλέπουν ότι οι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ λαμβάνονται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο άνοιξε την πόρτα στην Τουρκία.  

Ενόψει των εξελίξεων, καθένας πρέπει πρώτα να απαντήσει το εξής: Είναι προτιμότερο να είμαστε εντός της Ευρωπαϊκής Άμυνας ή εκτός; Η Τουρκία μας θέλει εκτός και επειδή καθένας προωθεί τα δικά του συμφέροντα, πολλά κράτη και επικεφαλείς οργάνων της ΕΕ, προωθούν την Τουρκία ως εταίρο στην Ευρωπαϊκή Άμυνα. Πώς αντιμετωπίζουμε ορθολογικά αυτή την θέση τους;  Το πλέον στέρεο επιχείρημα είναι ότι το σημερινό «κενό ασφαλείας» στην Ευρώπη προέκυψε λόγω εξάρτησης από τρίτους και δεν νοείται Ευρωπαϊκή Άμυνα με εξάρτηση πάλι από τρίτους όπως την Τουρκία, που σημαίνει στρατηγική εξάρτηση κι όχι αυτονομία. Ειδικά η νεο-οθωμανική Τουρκία, κατέχει έδαφος της ΕΕ στην Κύπρο και ασκεί δική της επεκτατική πολιτική εναντίον  Κύπρου,  Ελλάδας κι αλλού, αποδυναμώνει την αυτονομία της Ευρωπαϊκής Άμυνας και μας διχάζει την ώρα που πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Αν άλλα κράτη-μέλη δεν συμμερίζονται έτσι την κατάσταση, είναι επειδή δεν έχουν προτεραιότητα την συλλογική Ευρωπαϊκή Άμυνα, αλλά τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος της συλλογικής άμυνας. Για αυτό, οι σωστές θέσεις μας για την Ευρωπαϊκή Άμυνα  σε συνδυασμό με την πρόταξη βέτο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αποτελούν την μόνη ορθολογική ασπίδα για να διασφαλιστούν τα ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα, προτού η ζημιά καταστεί ανεπανόρθωτη, με την Τουρκία σε ρόλο που θα ανατρέπει το ευρωπαϊκό μας πλεονέκτημα.

Ο ρόλος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα εξαρτάται καθοριστικά από την στάση των Κυβερνήσεων Κύπρου κι Ελλάδας. Αν δύο κράτη της ΕΕ με δικαίωμα βέτο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο,  μετά και την στήριξή μας στο Διεθνές Δίκαιο στην Ουκρανία, αδυνατούν να προασπιστούν τα ζωτικά μας συμφέροντα στην ΕΕ απέναντι στην νεο-οθωμανική Τουρκία, θα πρόκειται για στρατηγική ήττα που δεν εξηγείται ορθολογικά αλλά από φοβία ή άλλους λόγους. Καταληκτικά, δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Τουρκία, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε την στάση μας στην ΕΕ προτού βγάλουμε τα μάτια μόνοι μας ξανά.

Η «υποτιθέμενη», «απειλούμενη» επιδρομή και εισβολή του ρωσικού στρατού σε άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης μετά τη λήξη του ουκρανικού πολέμου, είναι η νέα απάτη του φρενήρη επανεξοπλισμού της Κοινοτικής Ευρώπης.

Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Στην ορισμένη περίπτωση πολύ δύσκολα διακρίνονται τα σύνορα μεταξύ της νόμιμης ανάγκης ισχυροποίησης της αμυντικής δυνατότητας και ασφάλειας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μη ομολογουμένου σχεδιασμού μιας επιθετικής στρατιωτικής πολιτικής καμουφλαρισμένης πίσω από αναπόδεικτες δήθεν απειλές τρίτων.

«Βγαίνουν» σαν προφήτες της πεντάρας, μιλούν με ύφος δέκα παπαγάλων, καταστροφολογούν ασύστολα και ξεδιάντροπα πρωθυπουργοί, πρόεδροι, γενικοί γραμματείς, υπουργοί της σημερινής ευρωπαϊκής νανο-πολιτικής και μας «αραδιάζουν» καταλόγους χωρών που ο καθένας μεγαλώνει κατά τα γούστα του για περισσότερο «τρόμο»… ότι η Πολωνία, η Φινλανδία, οι βαλτικές χώρες, η Ρουμανία, η Μολδαβία, κλπ. κλπ. «σε 1, 2, 3, 5, 10 χρόνια θα υποστούν ρωσική επίθεση», όλες οι ευρωπαϊκές νατοϊκές χώρες είναι στόχοι του Πούτιν ο οποίος επιδιώκει, και θα επιδιώξει σε 3,4,5 χρόνια να καταλάβει όλα τα δυτικά κράτη!!

Και όσο πιο πολλές «επιλογές» γίνονται για το πότε θα υποστούμε αυτή τη ρωσική εισβολή (αρχίζοντας από ένα έτος από τώρα έως το πολύ δέκα έτη(!) , τόσο περισσότερο φόβο στους κοινοτικού πολίτες αποσκοπούν να δημιουργήσουν, σαδιστικά, ύπουλα, παραπλανητικά.

Γι’ αυτό και η μόνη λύση είναι ένας εξωφρενικός εξοπλισμός, διότι εάν δεν εξοπλιστούμε με 800 δις ευρώ αμερικανικά όπλα, οι Αμερικανοί θα φύγουν απ΄ την Ευρώπη και εμείς θα «καταβροχθιστούμε» από τη ρωσική αρκούδα, και τότε… πάει η περίοπτη δημοκρατία μας!

Τελευταίος στη σειρά «βγήκε» και ο Ιταλός ΠτΔ Ματαρέλλα από τη Ιαπωνία, όπου βρίσκεται σε επίσημη επίσκεψη, με ένα καμουφλαρισμένο αναμάσημα των ανιστόρητων και αναπόδεικτων θεωριών περί οπωσδήποτε δήθεν μελλοντικής ρωσικής επίθεσης κάνοντας, με την συνήθη υποκρισία, πως στη περίπτωση της Ουκρανίας δεν διακρίνει το αίτιο και το αιτιατό, τη «δράση» και την «αντίδραση», δηλαδή τις ατελείωτες (από το 1990 και μετά) αποδεδειγμένως ευρωδυτικο-αμερικανικές νατοϊκές προβοκάτσιες κατά της ασφάλειας της Ρωσίας(«δράση») και, μετά από πολλά χρόνια απογοητευτικών ελπίδων κατανόησης, την νόμιμη αποτροπή τους («αντίδραση») της Ρωσίας με το μοναδικό μέσο που της είχαν «αφήσει» διαθέσιμο, μιας και κανείς τους «δεν έπαιρνε από λόγια»!

Βέβαια, σε όλη αυτή τη φρενίτιδα πολεμικών λογύδριων και πολεμοκάπηλων ιαχών κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να μελετήσει μια στιγμή την πρόσφατη ιστορία και γεωγραφία, αλλά και τα αντικειμενικά συμφέροντα της χώρας στην οποία εντέχνως αποδίδονται «προσεχείς» πράξεις αποκάλυψης και τρομοκρατίας.

Όπως γνωρίζουμε, η Ρωσία είναι μια αχανής χώρα πάνω από 17 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, με έναν πληθυσμό μόλις 150 εκατομμυρίων κατοίκων και πυκνότητα μόλις 9 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Δηλαδή έναν πληθυσμό λιγότερο από τον μισό των ΗΠΑ και λιγότερο από το 1/3 εκείνου της ΕΕ.

Επομένως το πρόβλημα της Ρωσίας δεν είναι να καταλάβει και άλλα εδάφη. Τι να τα κάνει με τα 17 εκατομ. τ.χ. που έχει ήδη;!

Τελείως αντικειμενικά, το μόνο και αληθινό πρόβλημά της είναι το πώς θα (να) εκμεταλλευτεί τα ατελείωτα εδάφη που έχει και είναι πάμπλουτα από πρώτες ύλες.

Βέβαια δεν «λιμπίστηκε» τα «πλούτη» του υπεδάφους που η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει!! Ούτε και «λιμπίστηκε» τα μπουρδέλα όλων των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών με τους βίαιους και ανεξέλεγκτους ισλαμιστές λαθρομετανάστες που λυμαίνονται κατά βούληση όλες αδιακρίτως τις πόλεις, χωριά και ύπαιθρο αναγκάζοντας τους ντόπιους πολίτες να ζουν με τον συνεχή τρόμο για τη ζωή και το βιός τους!!

Ούτε και «λιμπίστηκε» ολόκληρες συνοικίες, στις μεγάλες ή μικρές, ευρωδυτικές πόλεις παραδομένες στη παρανομία και εγκληματικότητα των αφρικανών ισλαμο-λαθρομεταναστών,

και τώρα θέλει να τις «κατακτήσει» για να τια «χαρεί η ίδια»!!

Πουθενά στη Ρωσία δεν υπάρχει κανένας παραλογισμός κατάκτησης χωρών του ΝΑΤΟ: όλοι το ξέρουμε, όλοι το έχουμε ζήσει από το 1945 και μετά.

Και σίγουρα δεν υπάρχει καμία επιθετική ρωσική πρωτοβουλία εναντίον οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ διότι μόνο οι ψεύτες και οι κακόβουλοι και οι υποκριτές θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μια «λύση» του είδους γνωρίζοντας πως αυτό θα σήμαινε αυτομάτως ολική καταστροφή,

και εάν όχι ολική καταστροφή, σίγουρα εξόντωση της ίδιας της Ρωσίας από την υπεροπλία του ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ.

Επομένως, όλα ετούτα τα κοινοτικά «τερτίπια» δεν είναι τίποτα άλλα παρά πλαστές προϋποθέσεις μιας κατάστασης («ρωσική εισβολή») που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, όπως ποτέ δεν έχει συμβεί σε εκατοντάδες χρόνια ιστορικών χρονικών, πολύ απλούστατα γιατί καθόλου, μα καθόλου δε συμφέρει στους Ρώσους, και στον Πούτιν,

και ειδικά σήμερα ακόμη λιγότερο συμφέρει και λόγω ΝΑΤΟ και λόγω, το είπαμε, λαθρομεταναστευτικού μπουρδέλου της Ευρώπης το οποίο κανείς δεν «λιγουρεύεται»!

Απόλυτα τρελοί θα έπρεπε να είναι όλοι για να το διακινδυνεύσουν.

Ασφαλώς οι ειδήσεις που έρχονται πέρα του Ατλαντικού περί αμερικανικής «αποδέσμευσης» τρομάζουν τους Κοινοτικούς ηγετίσκους που βλέπουν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και σπασμωδικά αντιδρούν με φαμφαρονάτες και τρελά σχέδια υπερεξοπλισμού, έστω κι αν πολύ πιθανόν να ξέρουν πως τίποτα για το τίποτα δεν μπορεί να επέλθει από… ανατολικά.

Καλά τους τα λέει ο Τραμπ: «δεν είναι απ΄ τη Ρωσία που πρέπει να φυλάγεστε, αλλά από την εισβολή των λαθρομεταναστών οι οποίοι κιόλας από τώρα αρχίζουν να αλλοιώνουν τις ευρωπαϊκές κοινωνικές δομές προς το άκρως χειρότερο για τους εγχώριους αυτόχθονες πληθυσμούς!!

Ω πόσο δίκιο έχει κοιτάζοντας τι συμβαίνει κάθε μέρα σε δεκάδες πόλεις της Ιταλίας και Γερμανίας στο έλεος και στις αυθαιρεσίες των λαθρομεταναστών.

Η τρέλα λοιπόν των εξοπλιστικών προγραμμάτων της ΕΕ. Αυτή ναι!

Και, παραλείποντας μια στιγμή την «αιτία», η κρίσιμη ερώτηση είναι: με ποια λεφτά, παρακαλώ;

Άρχισαν κιόλας να δηλώνουν επιτρεπτές εξαιρέσεις στη δημοσιονομική πειθαρχία, οπότε πολύ γρήγορα θα βρεθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις κατάρρευσης και πληθωρισμού, με τιμές αγαθών που θα πάνε στα άστρα και τότε αλίμονο στους πολίτες και στις οικογενειακές τους οικονομίες!

Άρχισαν να μας λένε για επιτρεπτές παραβιάσεις ισολογισμών στους κρατικούς προϋπολογισμούς!

Να μας λένε για χρήση ποσών των εθνικών σχεδίων Next Generation EU με την «ανάκαμψη», που δήθεν προβλέπουν, να πηγαίνει περίπατο!

Να μας λένε για περικοπές στην υγεία, στη παιδεία, στη κοινωνική ασφάλεια, στα δικαιώματα των πολιτών και στη προστασία τους, κάτι που εμπλέκει άμεσα και τις ελευθερίες των πολιτών!

Να μας λένε για αφαίρεση πόρων στο welfare!

Να μας λένε για ένα «κοινό χρέος» των 27 χωρών, δηλαδή των λαών των 27 χωρών!

Να μας μιλούν για εξαιρέσεις από τα κριτήρια σταθερότητας για τα επόμενα 10 χρόνια!

Να μας μιλούν για «φορολογική ελαστικότητα», όπερ σημαίνει αυθαιρεσία και «αποφασίζω και διατάσσω»!

Nα μας λέει ανενδοίαστα η κυρία φον ντερ Λάιεν: «Να μετατρέψουμε τις ιδιωτικές οικονομίες σε αναγκαίες επενδύσεις»(!), που πολύ μοιάζει σαν απειλή χρησιμοποίησης των οικονομιών των πολιτών ως αναγκαστικές επενδυτικές μετοχές!

Και να μας λένε για σημαντική αύξηση της στρατολόγησης για άλλα τουλάχιστον 300.000 παιδιά υπό τα όπλα!

Ψάχνουν να βρουν λεφτά παντού!

Και θέλουν να «φορτώσουν» σε κάθε μια χώρα ΕΕ χρέη δισεκατομμυρίων. Εγκληματίες εσαεί!

Όλα ετούτα με ταυτόχρονη εκτροπή των πόρων υπέρ των πολυεθνικών όπλων, οι περισσότερες βεβαίως αμερικανικές.

Και όλα ετούτα χωρίς καν – έστω και «για τα μάτια» – να ρωτήσουν τους λαούς τους εάν συμφωνούν ή διαφωνούν, πόσοι συμφωνούν (σίγουρα λίγοι) και πόσοι διαφωνούν(σίγουρα πολλοί), θέλουν πολέμους ή δεν θέλουν πολέμους.

Μία οικονομία πολέμου, ξαφνικά, εν καιρώ ειρήνης, πάει με το «έτσι θέλω» κάποιων νάνων ηγετών να εγκατασταθεί σε όλη την Ευρώπη για μια ανύπαρκτη απειλή που υστερικές φωνές διαδίδουν ανενδοίαστα προς τρομοκράτηση των πολιτών, μια οικονομία πολέμου που θέλει να επιβάλλει ένας σαλός Μακρόν («Μικρόν» τον αποκάλεσε η Ζαχάροβα), όπως εκφράστηκε ο Σαλβίνι.

Η σχιζοφρένεια μιας εξουσίας που με αλαζονεία νομίζει πως δικαιούται να αποφασίζει αχαλίνωτα προσπαθώντας να «περάσει» ως πραγματικότητα τελείως πλαστές καταστάσεις κινδύνου που εξίσου πλαστά ανάγει σε απόλυτες αναγκαιότητες!

Και τι συμβαίνει;

Ακόμη δεν μπήκαμε «στο ψητό» και τα κέρδη των μετόχων των πολεμικών βιομηχανιών εκτινάχτηκαν στα ύψη..

Και τότε διερωτόμαστε: πού πάμε με τις παρανοϊκές τοποθετήσεις του Μακρόν που θέλει να παριστάνει τον νέο Ντε Γκολ και είναι απλά ένας επικίνδυνος μαθητευόμενος μάγος; Σε ποια τρέλα θέλουν να μες μπλέξουν παραμυθιάζοντας μας ότι «η Ρωσία απειλεί ευθέως τη Γαλλία»;!

Και του εξίσου παρανοϊκού Στάρμερ που κάνει τα πάντα για «να μπει στο μάτι» της Ρωσίας παίζοντας με ένα παγκόσμιο ολοκαύτωμα και ούτε λίγο ούτε πολύ – όπως διαβάζουμε – θέλει να οργανώσει μια βρετανική βάση και λιμάνια στην Οδησσό με αντάλλαγμα 30 δις αγγλικές λίρες.

Κάποιος πρέπει να σταματήσει αυτόν τον τρελό επικινδυνέστατο πριν κάνει τη ζημιά!

Τώρα, στη δίνη του που βρισκόμαστε της κοινοτικής πολεμικής πολεμοκαπηλίας μη ξεχνάμε, για να ξέρουμε πού βαδίζουμε, πως ο συγκεντρωτικός αμυντικός προϋπολογισμός της ΕΕ για το 2023 (για το 2024 όλα είναι φλου) υπήρξε της τάξης των 312 δις ευρώ, σχεδόν τρεις φορές του αντίστοιχου ρωσικού που ήταν 109 δις δολάρια και σε έντονο πολεμικό κλίμα!

Γι’ αυτό και μια τεράστια υποψία πλανάται πάνω απ’ τις υστερικές ανακοινώσεις και δηλώσεις των κοινοτικών ή μη κυβερνητών (προπαντός φον ντερ Λάιεν, Στάρμερ και Μακρόν) και όχι μόνο, μια υποψία πως άλλες είναι οι αιτίες όλου αυτού του ορυμαγδού πολεμικών ιαχών των Ευρωπαίων που καμία σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε διαίσθηση πραγματικών κινδύνων για τις εθνικές κυριαρχίες μας και εδαφικές ακεραιότητες δήθεν απειλούμενες από απίθανες επιβουλές.

Ναι, η υποψία «πηγαίνει» αλλού, και η ιστορία μας το επιβεβαιώνει: και τίποτα δεν αποκλείει όλη αυτή η τρελή κούρσα εξοπλισμών να είναι το νέο «φρούτο» ενός καπιταλισμού που επιδιώκει να υπερβεί τη μακρά καθίζησή του και την ελώδη χρηματοπιστωτική αδυναμία του.

Κάτι μας λέει εδώ ότι αντί για «περισσότερη Ευρώπη», όπως ψευδώς διατείνονται οι Κοινοτικοί ταγοί, άρχισε να εφαρμόζεται μια «περισσότερη υπαγωγή» στις ΗΠΑ, σε εφαρμογή όσων ο Τραμπ διακήρυξε ως απαραίτητα για την αμερικανική οικονομία, δηλαδή μια σημαντική αύξηση αγοράς αμερικανικών προϊόντων από τους Ευρωπαίους (προπαντός όπλα, πετρέλαια, φυσικό αέριο) τους οποίους ο Αμερικανός πρόεδρος κατηγορεί πως δεν αγοράζουν αρκετά αμερικανικά αγαθά, ενώ οι Αμερικανοί αγοράζουν υπερβολικά ευρωπαϊκά, γι’ αυτό και η δυσαναλογία στο ευρω-αμερικανικό εμπορικό ισοζύγιο.

Το θέμα είναι τώρα ότι βρισκόμαστε, με εγκληματική υπαιτιότητα του ιερατείου των Βρυξελλών, σε έναν φαύλο κύκλο η έξοδος από τον οποίο δεν διαφαίνεται πουθενά.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Φυτιρής, Υποναύαρχος ε.α

Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο προκάλεσε σοβαρές γεωπολιτικές και οικονομικές αναταράξεις στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Από τις εμπορικές σχέσεις μέχρι την ασφάλεια και την ενεργειακή εξάρτηση, η Ε.Ε. βρίσκεται ξανά μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Για 70 χρόνια από το τέλος του ΒΠΠ μέχρι σήμερα παραμένει θεατής των παγκόσμιων εξελίξεων και της κυριαρχίας των ΗΠΑ, Ρωσίας και Κϊνας. Μετά την εκλογή Τραμπ και τις εξαγγελίες του η Ευρώπη δείχνει να αφυπνίζεται και καταβάλλονται από τους ηγέτες της Ε.Ε προσπάθειες για να χαραχθεί το συντομότερο μια στρατηγική αυτονομίας. Μπορεί ο Τράμπ να εκστομίζει υπερβολές από τη Γροιλλανδία μέχρι την Γάζα και την Ουκρανία όμως μιλά από θέση ισχύος και πετυχαίνει αυτά που θέλει όπως έπραξε με την διώρυγα του Παναμά και ανάγκασε την κυβέρνηση του Παναμά να εκδιώξει ουσιαστικά τους Κινέζους.

Η κυριότερη επίπτωση στην Ευρώπη είναι η εξάπλωση του αισθήματος ανασφάλειας στις Ευρωπαϊκές χώρες από την πρόθεση του Τραμπ να μειώσει τις δυνάμεις και την συνεισφορά των ΗΠΑ στο σύστημα ασφάλειας της Ευρώπης έναντι της απειλής από την Ρωσία. Αυτή όμως η δυσμενής εξέλιξη μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία για την Ευρώπη για εξασφάλιση της πολυπόθητης στρατηγικής αυτονομίας, ενεργειακής αυτάρκειας, οικονομικής ευημερίας και στρατιωτικής ισχύος έναντι οποιασδήποτε απειλής από όπου και εάν προέρχεται. Οι δημόσιες εξαγγελίες και πράξεις του Τραμπ έφεραν ήδη μεγάλες αλλαγές και αναθεωρήσεις στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα αλλά δεν αποκλείεται όλη αυτή η αλαζονική πολιτική του Τραμπ να απομονώσει τις ΗΠΑ και να μετατραπεί σε μπούμεραγκ για τον Τραμπ και τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη προς το παρόν βρίσκεται σε αναβρασμό και σύγχυση αλλά μπορεί και έχει την ικανότητα να δράσει στους παρακάτω τομείς και να μετατρέψει προς όφελος της την κρίση λόγω Ουκρανίας και Τραμπ.

1. Οικονομική Αυτονομία και Ανθεκτικότητα

Ο Τραμπ έχει δείξει ότι επιδιώκει την εφαρμογή των πολιτικών του μέσω οικονομικών κυρώσεων, δασμών και απειλών διαταράσσοντας το παγκόσμιο εμπόριο προς όφελος των ΗΠΑ. Η Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή από την κωδικοποίηση μέτρων αντίδρασης σε οποιοδήποτε εμπορικό πόλεμο και να ενισχύσει την οικονομική της ανθεκτικότητα με επιβολή ανάλογων δασμών σε αμερικανικά προϊόντα όσο οι ΗΠΑ συνεχίζουν να θέτουν δασμούς στις ευρωπαϊκές εξαγωγές. Υπάρχει πεδίο δράσης για νέες εμπορικές συμμαχίες της Ευρώπης με χώρες μεγάλου πληθυσμού όπως με Ινδία, Βραζιλία, Ιαπωνία, Καναδά και Ασιατικές χώρες ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από τις ΗΠΑ.

2. Τομέας Ψηφιακής & Τεχνολογικής Κυριαρχίας

Οι ΗΠΑ κυριαρχούν στον τομέα υψηλής τεχνολογίας όμως η Ευρώπη έχει την δυνατότητα να εξασφαλίσει αυτονομία με προώθηση των Ευρωπαϊκών πλατφόρμων για μείωση της εξάρτησης από τις αμερικανικές μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες (Big Tech.) Επιβάλλεται δε να εφαρμοστούν αυστηρότεροι Ευρωπαϊκοί κανονισμοί στην προστασία δεδομένων, ώστε αμερικανικές εταιρείες να μην εκμεταλλεύονται Ευρωπαίκές πληροφορίες σε διάφορους κρίσιμους τομείς.

3. Ενεργειακή Ανεξαρτησία

Μετά την απεξάρτηση από το Ρωσικό αέριο επιβάλλεται η επιτάχυνση της ανάπτυξης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και ειδικά της Μεσογείου με ταυτόχρονη εγκατάσταση συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας για να μειωθεί η εξάρτηση από το αμερικανικό LNG. Παράλληλα απαιτείται και αύξηση Στρατηγικών ενεργειακών αποθεμάτων με συμφωνίες με χώρες παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου για αντιμετώπιση ενεργειακών κρίσεων. Σε αυτό τον τομέα η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να διαδραματήσει σημαντικό ρόλο με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της.

4. Ευρωπαϊκή Άμυνα & Ασφάλεια

Ο Τραμπ απειλεί να μειώσει την συνεισφορά στο ΝΑΤΟ εάν οι Ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ δεν αυξήσουν το ποσοστό δαπανών τους για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και εκφράζει δε και την απαίτηση τα συμβόλαια να δίνονται σε μεγάλο ποσοστό σε αμερικανικές εταιρείες. Μια πρόσφατη δήλωση του Ντόναλντ Τουσκ Πρωθυπουργού της Πολωνίας είναι χαρακτηριστική και υποδηλώνει την λάθος κατεύθυνση που ακολουθεί η Ευρώπη μετά τον 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο: Ανέφερε συγκεκριμένα: « Η Ευρώπη με 500 εκατ πληθυσμό αναμένει από τις ΗΠΑ των 300 εκατ να την προστατέψει από την Ρωσία των 140 εκατ» Ήρθε λοιπόν η ώρα για Αυτονομία στην Άμυνα της Ευρώπης από την ίδια την Ευρώπη. Για να είναι αυτό εφικτό θα πρέπει στα θέματα ασφάλειας να υπάρξει ευέλικτη διαδικασία λήψης αποφάσεων Ασφάλειας και Άμυνας και δημιουργία μόνιμων Ενόπλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων με αναλογική συμμετοχή. Εάν προσθέσουμε αριθμητικά τις Εθνικές Ένοπλες Δυνάμεις των Ευρωπαϊκών κρατών μελών το μέγεθος τους είναι στις 5 πρώτες θέσεις παγκόσμια. Όμως είναι κάτω από τον Εθνικό έλεγχο των κρατών και είναι στην ευχέρεια των κρατών να συμμετάσχουν σε Ευρωπαϊκή δύναμη ασφαλείας.

Η «Ενωμένη» Ευρώπη στον τομέα της ασφάλειας της Ευρώπης παραμένει προς το παρόν στα χαρτιά και την θεωρία. Μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, Μέση Ανατολή και τις πολιτικές του Τραμπ η Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή από την δημιουργία του Κοινού Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας για ανάπτυξη τεχνολογιών και εξοπλιστικών προγραμμάτων για εξοπλισμό ενός κοινού Ευρωπαϊκού Στρατού με κανονισμούς λειτουργίας όπως το ΝΑΤΟ. Δηλ «Η οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια εναντίον Ευρωπαϊκού κράτους θα αντιμετωπίζεται από τον Ευρωπαϊκό Στρατό ο οποίος θα έχει ενιαία εκπαίδευση και θα έχει ισχυρές δυνάμεις στις κρίσιμες περιοχές κινδύνου των Ευρωπαϊκων συνόρων. Πολύ δύσκολο το εγχείρημα γιατί οι βαθιές ιστορικές καταβολές και παραδόσεις των κρατών της γηραιάς Ηπείρου είναι πολύ ισχυρές για να παραμεριστούν ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο διάλυσης της και αποτελούν τον μεγαλύτερο εχθρό του εκσυγχρονισμού και της επιβίωσης της. Αντίθετα οι ΗΠΑ που αποτελούν πραγματική Ομοσπονδία με ενιαία εξωτερική πολιτική και ενιαίες Ένοπλες Δυνάμεις υπό ενιαία Διοίκηση, κυριαρχούν στην Παγκόσμια σκηνή τα τελευταία 80 χρόνια.

Μια πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη, που θα έχει την ικανότητα να προστατεύει μόνη της, με τις δικές της Ένοπλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις τα εξωτερικά της σύνορα, θα είναι σωτήρια και για την Κυπριακή Δημοκρατία που εδώ και 50 χρόνια συνεχίζει να νιώθει την απειλή της Τουρκίας ακόμα και για τις ελεύθερες περιοχές…