Ο ισραηλινός στρατός πραγματοποίησε προειδοποιητικό πλήγμα εναντίον «εξτρεμιστών» που ετοιμάζονταν για να επιτεθούν σε μέλη της μειονότητας των δρούζων στη συριακή πόλη Σαχνάγια, ανακοίνωσε σήμερα ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου σε κοινή δήλωσή του με τον υπουργό Άμυνας Ίσραελ Κατς.

Η ισραηλινή επίθεση έγινε έπειτα από μια έκρηξη φονικής θρησκευτικής βίας σε περιοχές κοντά στη Δαμασκό όπου ζουν κυρίως δρούζοι. Οι συγκρούσεις που φέρνουν αντιμέτωπους στις περιοχές αυτές δρούζους και σουνίτες μουσουλμάνους και, σύμφωνα με τις αρχές και μια μη κυβερνητική οργάνωση, στοίχισαν στη διάρκεια της νύκτας τη ζωή σε 13 ανθρώπους στη Σαχνάγια, 15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Δαμασκού. Χθες, Τρίτη, συγκρούσεις στον οικισμό Τζαραμάνα, όπου ζουν κυρίως Κούρδοι, είχαν στοιχίσει τη ζωή σε 17 ανθρώπους.

«Δεν κοιμηθήκαμε τη νύκτα (…) βλήματα όλμων έπεφταν πάνω στα σπίτια μας», δήλωσε τηλεφωνικά στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Σάμερ Ραφάα, κάτοικος της Σαχνάγια. «Πού είναι οι αρχές; Τις ικετεύουμε να αναλάβουν το ρόλο τους (…) άνθρωποι πεθαίνουν και έχουμε τραυματίες», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με πηγή στο υπουργείο Υγείας, την οποία επικαλείται το επίσημο συριακό πρακτορείο ειδήσεων Sana, 11 άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι τραυματίσθηκαν από τα πυρά «ομάδων εκτός νόμου που στοχοθέτησαν τους αμάχους και τις δυνάμεις ασφαλείας στην περιφέρεια της Σαχνάγια».

Πρόκειται για πέντε μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, που σκοτώθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές ομάδων ενόπλων, και για έξι άλλα πρόσωπα που βρίσκονταν μέσα στο ίδιο αυτοκίνητο που στοχοθετήθηκε από τις ομάδες αυτές, διευκρίνισε στους δημοσιογράφους ο διευθυντής δημόσιων σχέσεων του υπουργείου Πληροφόρησης Άλι αλ-Ριφά.

Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, που έχει την έδρα του στη Βρετανία, αλλά διαθέτει ένα εκτεταμένο δίκτυο πηγών στη Συρία, δύο Δρούζοι μαχητές σκοτώθηκαν εξάλλου στη Σαχνάγια.

«Οι συγκρούσεις άρχισαν σε απόσταση περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη και επεκτάθηκαν στην περιφέρειά της και οι κρότοι από τις εκρήξεις δεν σταμάτησαν την περασμένη νύκτα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κάραμ, ένας 27χρονος δρούζος μαχητής που δεν θέλησε να γνωστοποιήσει το επώνυμό του.

«Υπάρχει ένα πτώμα στο δρόμο ακριβώς μπροστά μου και δεν μπορεί κανένας να πλησιάσει», πρόσθεσε ο νεαρός άνδρας μιλώντας από το τηλέφωνο και ενώ ακούγονταν καθαρά πυροβολισμοί.

Το Ισραήλ θεωρεί πως οι σουνίτες ισλαμιστές, που κατέλαβαν το Δεκέμβριο την εξουσία στη Δαμασκό, αποτελούν απειλή που αυξάνεται στα σύνορά του και έχει δηλώσει πως θα υπερασπισθεί τους δρούζους της Συρίας, μια μειονότητα η πίστη της οποίας αποτελεί παρακλάδι του ισλάμ και η οποία έχει μέλη στη Συρία, το Λίβανο και το Ισραήλ.

Στην ισραηλινή δήλωση, στην οποία το σημερινό πλήγμα χαρακτηρίζεται «προειδοποιητική επιχείρηση», αναφέρεται επίσης ότι «δόθηκε ένα μήνυμα στο συριακό καθεστώς – πως το Ισραήλ περιμένει απ’ αυτό να αναλάβει δράση για να εμποδίσει να βλαφτούν οι δρούζοι».

Εκπρόσωπος του συριακού υπουργείου Εσωτερικών, μιλώντας στο Reuters από τη Σαχνάγια, τη συριακή πόλη που το Ισραήλ ανακοίνωσε πως στοχοθέτησε, δήλωσε ότι δεν έχει ενδείξεις ότι έγινε εκεί κάποια επίθεση.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απέρριψε τα αιτήματα των Σύριων Κούρδων να υιοθετήσει η Συρία ένα αποκεντρωμένο σύστημα διακυβέρνησης, λέγοντας ότι αυτά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο και δεν είχαν θέση στη γειτονική χώρα.

Αντίπαλα κουρδικά κόμματα της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των κυρίαρχων Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στα βορειοανατολικά, συμφώνησαν σε συνάντηση το Σάββατο σε ένα κοινό πολιτικό όραμα για την κουρδική μειονότητα της χώρας. Η έκκληση για μια αποκεντρωμένη δομή απορρίφθηκε από τους ισλαμιστές ηγέτες της Συρίας.

«Το ζήτημα μιας ομοσπονδιακής δομής δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ”απατηλό όνειρο”. Δεν έχει θέση στην πραγματικότητα της Συρίας. Συμβουλεύω (τους Κούρδους) να μην ονειρεύονται μια ομοσπονδιακή δομή ή να λάβουν αποφάσεις που θα απειλήσουν την περιοχή, αλλά μάλλον να λάβουν μέτρα που θα υπηρετήσουν τη σταθερότητα της περιοχής», είπε ο Ερντογάν σε δημοσιογράφους κατά την πτήση επιστροφής από τη Ρώμη.

«Δεν θα επιτρέψουμε καμία αναγκαστική δομή ακριβώς πέρα ​​από τα σύνορά μας, εκτός από μια ενοποιημένη Συρία», είπε αναφερόμενος στα 911 χιλιόμετρα συνόρων Τουρκίας και Συρίας, σύμφωνα με ένα κείμενο των σχολίων που δημοσίευσε το γραφείο του την Τετάρτη.

Σύμμαχος της Δαμασκού η Τουρκία

Οι SDF που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Τουρκία. Η ομάδα υπέγραψε συμφωνία με τη Δαμασκό τον Μάρτιο για τη συγχώνευση των κυβερνητικών οργάνων και των δυνάμεων ασφαλείας των Κούρδων με την κεντρική κυβέρνηση.

Η Άγκυρα, που θεωρείται ο πιο στενός σύμμαχος της Δαμασκού, χαιρέτισε τη συμφωνία, αλλά είπε ότι η εφαρμογή της πρέπει να διασφαλίσει τη διάλυση της πολιτοφυλακής YPG που ηγείται των SDF.

Ο Ερντογάν είπε επίσης ότι οι πρόσφατες επιθέσεις του Ισραήλ εντός της Συρίας ήταν απαράδεκτες προκλήσεις με σκοπό να βλάψουν τη θετική ατμόσφαιρα εκεί μετά την ανατροπή του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ τον Δεκέμβριο.

Είπε ότι θα συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ «με την πρώτη ευκαιρία», προσθέτοντας ότι πιστεύει ότι «καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον» σχετικά με τις πολιτικές στη Συρία.

«Σε θέματα που σκεφτόμαστε διαφορετικά, η αναζήτησή μας για συμβιβασμό σε λογική βάση θα συνεχιστεί σίγουρα», είπε, επαινώντας τις προηγούμενες επαφές τους ως «ειλικρινείς, γόνιμες και φιλικές».

Πηγή: Reuters 

Γράφει η Φατίμα Τσαουντάρι, Afghan Diaspora

Στο Πακιστάν, το όραμα της ισότητας ως πολίτη που κατοχυρώνεται στις ιδρυτικές του αρχές συνεχίζει να διαβρώνεται, καθώς οι θρησκευτικές μειονότητες αντιμετωπίζουν ένα κλιμακούμενο κύμα συστηματικού αποκλεισμού, βίας και παραμέλησης. Από τις νομικές διακρίσεις και τις βίαιες επιθέσεις έως την αδράνεια της κυβέρνησης, η βιωμένη πραγματικότητα των Χριστιανών, των Αχμαντί και άλλων μη μουσουλμανικών κοινοτήτων αποκαλύπτει μια κοινωνία όπου οι συνταγματικές υποσχέσεις παραβιάζονται συστηματικά.

Ένα έντονο παράδειγμα εμφανίστηκε πρόσφατα στο Chenab Nagar, την καρδιά της κοινότητας Ahmadiyya. Η Υπηρεσία Στέγασης και Πολεοδομίας του Παντζάμπ (PHATA) εξέδωσε δημόσια ανακοίνωση που απέκλειε ανοιχτά τους Ahmadi από τη συμμετοχή σε κυβερνητικές δημοπρασίες γης. Αυτή η απόφαση, που εφαρμόστηκε με το πρόσχημα της θρησκευτικής ταυτότητας, διευκρίνιζε ότι μόνο μουσουλμάνοι μπορούσαν να συμμετάσχουν – και προειδοποιούσε για δήμευση γης χωρίς αποζημίωση εάν αργότερα διαπιστωνόταν ότι ένας Ahmadi είχε αγοράσει ένα οικόπεδο.

Τέτοιες απροκάλυπτες διακρίσεις, που οι επικριτές τις παρομοιάζουν με το απαρτχάιντ, αντιβαίνουν στις συνταγματικές εγγυήσεις του Πακιστάν και στις διεθνείς υποχρεώσεις του για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η κίνηση αυτή προκάλεσε την οργή ακτιβιστών και μελών της κοινότητας Αχμαντί, οι οποίοι τόνισαν τον ρόλο του κράτους στη θεσμοθέτηση του θρησκευτικού διαχωρισμού.

Μια ολοκληρωμένη έκθεση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν (HRCP) παρουσίασε μια ζοφερή εικόνα αυξανόμενης βίας και νομικής παρενόχλησης των μειονοτήτων καθ’ όλη τη διάρκεια του 2023 και το 2024. Περισσότερα από 750 άτομα φυλακίστηκαν βάσει νόμων περί βλασφημίας, με πολλές υποθέσεις να πιστεύεται ευρέως ότι βασίζονταν σε κατασκευασμένες κατηγορίες ή προσωπικές βεντέτες. Η πλειονότητα των επηρεασθέντων προερχόταν από την ήδη διωκόμενη κοινότητα Αχμαντί.

Η έκθεση κατέγραψε επίσης τέσσερις δολοφονίες με βάση την πίστη και εκτεταμένη βεβήλωση τάφων Αχμαντί. Χριστιανικές γειτονιές σε περιοχές όπως η Τζαρανουάλα και η Σαργκόντα δέχτηκαν επιθέσεις μετά από εμπρηστικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πυροδοτώντας βία από τον όχλο. Παρά την εθνική και διεθνή καταδίκη αυτών των περιστατικών, οι έρευνες παραμένουν σε αδιέξοδο και η δικαιοσύνη δυσθεώρητη.

Η τραγική ιστορία της Άινα και της Σάινα, δύο έφηβων χριστιανών αδελφών στο Φαϊσαλαμπάντ, προσφέρει μια συγκλονιστική εικόνα των καθημερινών απειλών που αντιμετωπίζουν οι θρησκευτικές μειονότητες – ιδίως οι γυναίκες. Οι αδελφές, οι οποίες εργάζονται ως οικιακές βοηθοί, δέχτηκαν επίθεση από μια ομάδα νεαρών μουσουλμάνων ενώ περπατούσαν προς το σπίτι στις 15 Απριλίου 2025. Οι δράστες τις κακομεταχειρίστηκαν λεκτικά, τις ξυλοκόπησαν και τις έσυραν μέσα από μια δημόσια αγορά, κραδαίνοντας ένα πιστόλι για να εκφοβίσουν τους περαστικούς.

Οι κλήσεις προς τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης παρέμειναν αναπάντητες μέχρι που η τοπική χριστιανική κοινότητα οργάνωσε διαμαρτυρία, αναγκάζοντας την αστυνομία να καταθέσει μήνυση. Αυτή η καθυστέρηση στη δικαιοσύνη καταδικάστηκε από χριστιανούς ηγέτες και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι επέστησαν την προσοχή στη δομική προκατάληψη στις αρχές επιβολής του νόμου και στη δικαιοσύνη. Τα κορίτσια, ήδη ορφανά, αντιμετωπίζουν τώρα ανανεωμένο φόβο και τραύμα, με τα μέλη της κοινότητας να παρεμβαίνουν απαιτώντας προστασία και λογοδοσία.

Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι η επίμονη σιωπή της κυβέρνησης απέναντι σε τέτοιες καταχρήσεις. Οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένα επικρίνει την έλλειψη πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση των διώξεων των μειονοτήτων. Το HRCP έχει ζητήσει άμεσες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέπουν σε μη μουσουλμάνους να κατέχουν κορυφαία αξιώματα όπως αυτά του Πρωθυπουργού και του Προέδρου — τα οποία προς το παρόν περιορίζονται σε μουσουλμάνους.

Η έκθεση ζητά επίσης τη σύσταση κοινοβουλευτικής ομάδας μειονοτήτων στο κοινοβούλιο και την ενίσχυση της εποπτείας της εκπαίδευσης των μεντρεσέδων για την πρόληψη της ρητορικής μίσους. Επιπλέον, οι ακτιβιστές απαιτούν την κατάργηση των μεροληπτικών άρθρων των νόμων περί βλασφημίας και την άμεση δράση κατά της βίας των αυτοκτονιών, η οποία συχνά υποκινείται μέσω θρησκευτικής ρητορικής.

Πέρα από την άμεση βία, οι μειονοτικές ομάδες αντιμετωπίζουν επίσης πιο ανεπαίσθητες αλλά βαθιά καταστροφικές μορφές διακρίσεων, όπως ο οικονομικός αποκλεισμός και οι αναγκαστικές θρησκευτικές μεταστροφές —ιδίως των νεαρών κοριτσιών χριστιανών και ινδουιστών. Αυτές οι περιπτώσεις συχνά δεν καταγγέλλονται και, όταν εμφανίζονται, συχνά απορρίπτονται από τις αρχές ως συναινετικά ή οικογενειακά ζητήματα.

Η οικονομική περιθωριοποίηση εδραιώνει περαιτέρω την ευαλωτότητα αυτών των κοινοτήτων, πολλές από τις οποίες παραμένουν εγκλωβισμένες σε θέσεις εργασίας χαμηλού εισοδήματος με περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση ή την υγειονομική περίθαλψη. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι γυναίκες και τα παιδιά γίνονται εύκολοι στόχοι, με τις φωνές τους να σίγουν από τον φόβο και τη συστημική παραμέληση.

Το Πακιστάν βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Καθώς οι ομάδες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι θρησκευτικοί ηγέτες ζητούν επείγουσες μεταρρυθμίσεις, η συνεχιζόμενη αδράνεια της κυβέρνησης στέλνει ένα επικίνδυνο μήνυμα – ότι η δίωξη των μειονοτήτων όχι μόνο γίνεται ανεκτή, αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, τιμωρείται.

Η διεθνής κοινότητα έχει επίσης αρχίσει να το προσέχει, με αυξανόμενες απαιτήσεις από το Πακιστάν να τηρήσει τις δεσμεύσεις του βάσει των συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εγχώριες φωνές -από ομάδες υπεράσπισης έως διαθρησκευτικούς συνασπισμούς- αντιστέκονται στο ρεύμα, αλλά οι προσπάθειές τους μπορούν να επιτύχουν μόνο εάν συνοδεύονται από πολιτικό θάρρος και νομική δράση.

Οι θρησκευτικές μειονότητες στο Πακιστάν δεν ζητούν προνόμια—απαιτούν προστασία, ισότητα και την αξιοπρέπεια που έχει υποσχεθεί σε όλους τους πολίτες. Το ερώτημα τώρα είναι αν το έθνος θα ακούσει.

*Η Φατίμα Τσαουντάρι είναι λέκτορας σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην επαρχία Παντζάμπ.