Σταύρος Καλεντερίδης: Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μάρκο Ρούμπιο δηλώνει ότι δεν θα ασχοληθούν περαιτέρω με την επίλυση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Το Κίεβο αφήνεται στην μοίρα του, ενώ και οι Γάλλοι μιλούν για “θυσία” της Ουκρανίας.

ΗΠΑ και Ζελένσκι υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για το ξεπούλημα του Ουκρανικού πλούτου στην Ουάσινγκτον.

Γράφει ο Κρεσέντζιο Σαντζίλιο

1. Φαίνεται πως οι Άγγλοι δίνουν το καλό woke παράδειγμα.

‘Άλλωστε έτσι όπως πηγαίνουν εκεί τα «πράγματα», τί άλλο θα μπορούσε κανείς να περιμένει;

Και τότε μαθαίνουμε πως στην Αγγλία, που θέλει να πολεμήσει τους Ρώσους και να τους νικήσει(!), γίνονται «πράματα και θάματα» με τη λεγόμενη «κουλτούρα της αφύπνισης».

Το National Fire Chiefs Council, δηλαδή ο συνεταιρισμός των Άγγλων διευθυντικών στελεχών του σώματος των πυροσβεστών παράγγειλε σε μια συμβουλευτική εταιρεία πάνω μία έκθεση στον θέμα αυτής της κουλτούρας.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν, το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε, σοκαριστικά, καθαρή ένδειξη μιας τάσης που αρκετά μπερδεμένα πράγματα προμηνύει για το μέλλον, με εξελίξεις απρόβλεπτες και ίσως ανεξέλεγκτες.

Μπορεί βέβαια η έρευνα να αφορά μόνο έναν συγκεκριμένο εργασιακό χώρο ως παραδειγματικό, αλλά μοιάζει σαν ένα είδος exit poll που μπορεί να «εξακτινωθεί» σε εθνική γενικότητα;

Όλα μπορούν να συμβούν. Άγγλοι είναι αυτοί.

Πάντως τα συμπεράσματα της έρευνας όχι μόνο μας λένε πως στην Πυροσβεστική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου υπερβολικοί είναι οι λευκοί και υπερβολικοί είναι και οι άντρες, αλλά προπαντός ποιον «δρόμο» εννοούν να πάρουν οι άνθρωποι σήμερα, συμπεράσματα τα οποία, για τη περιρρέουσα «κουλτούρα της αφύπνισης», σηματοδοτούν το γεγονός πως οι Άγγλοι είναι ρατιστές, μισόγυνοι και ομοφυλόφοβικοί, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε έννοια της εργασιακής αρμοδιότητας τους.

Με λίγα λόγια: οι ενεργήσαντες την έρευνα θέλουν να πουν ότι στη πραγματικότητα της αγγλικής πυροσβεστικής ζωής δεν υπάρχει αρκετή διαφοροποίηση (diversity) και μικρά είναι τα ποσοστά των γυναικών «πυροσβεστριών» και των εθνικών μειονοτήτων (πακιστανών, μπαγκλαντεσιανών, αφγανών, κλπ), όπως και transgenders(inclusion).

Υπάρχει δηλαδή ένα απαράδεκτο μονοπώλιο λευκών ανδρών!

Πρέπει να πούμε, πάντως, πως η εταιρεία της έρευνας είναι ειδικευμένη ακριβώς σε θέματα DEI, δηλαδή «diversity, eguality, inclusion», «διαφορετικότητα, ισότητα, συμπερίληψη», οπότε σχετικά με αυτές τις «προσταγές», ως προσανατολιστική βάση, έβγαλε και τα ανάλογα συμπεράσματά της.

Έτσι μαθαίνουμε ότι σε ποσοστά, το προσωπικό του αγγλικού πυροσβεστικού σώματος απαρτίζεται από 9,3% γυναίκες, 5,4% από εθνικές μειονότητες και 85,8%. από άντρες και επιπλέον λευκούς. Επομένως, πολύ μικρά είναι τα ποσοστά των γυναικών και ξένων, αλλόθρησκων και αλλόφυλων, αν αναλογιστούμε πως πληθυσμιακά οι γυναίκες είναι τον 51%, ενώ οι ξένοι/ξένες των μειονοτήτων αποτελούν το 18,3% .

Οπότε, εκείνο που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό είναι το ότι «η εικόνα που παρουσιάζει η έρευνα είναι πως, ως επί το πλείστον, πρόκειται για έναν άντρα λευκό bisex που σβήνει τη φωτιά», ενώ «η διαφορετικότητα της υπηρεσίας πρέπει να αντανακλά πολύ περισσότερο τις διάφορες κοινότητες τις οποίες υπηρετεί και τη μεγάλη γκάμα υπηρεσιών που προσφέρει».

Ασφαλώς δεν έλειψαν αμέσως οι διενέξεις και οι αντιπαραθέσεις, όπως είναι λογικό. Ένα πρώην μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Fire Brigades Union (FBU), o Paul Embery, μερίμνησε πάντως να δώσει το στίγμα της σωστής κατάστασης που είναι: «οι αρχηγοί των πυροσβεστών πρέπει να προσέχουν πώς θα σβήνουν τις φωτιές και όχι πώς θα χειρίζονται το δημογραφικό του εργατικού δυναμικού», όπου σίγουρα υπονοεόιται μια κάποια γενετική ανεπάρκεια σε αυτή την εργασία στο γυναικείο, ξένο και διεμφυλικό προσωπικό.

Ωστόσο στην έρευνα μια άλλη απαίτηση «άναψε κι άλλες φωτιές», εκεί όπου δηλώνει πως «η συμπερίληψη είναι εξίσου σημαντική με την αρμοδιότητα», υπό την έννοια ότι «τα προγράμματα της leadership πρέπει να επικεντρώνονται επί ίσοις όροις τόσο στο θέμα της συμπερίληψης όσο σε εκείνο της επιχειρησιακής και στρατηγικής αρμοδιότητας».

Κατά κάποιο τρόπο μια «υπενθύμιση» δογματικής χροιάς.

Ο ίδιος ο πρόεδρος του National Fire chiefs Counsil, Mark Hardigham ενώ αναγνωρίζει την αφοσίωση εκείνων που οδηγούν σε μια αλλαγή των πυροσβεστικών υπηρεσιών, αναγνωρίζει επίσης πως η συμπερίληψη δεν έχει ακόμη κατανοηθεί από όλους και επομένως «η αλλαγή δεν γίνεται πάντα αρκετά γρήγορα και με συνέπεια».

Εν περιλήψει, η αγγλική πυροσβεστική υπηρεσία είναι μεν ανοιχτή σε όλες τις «διαφορετικότητες», όπου η «διαφορετικότητα» που είναι μειοψηφία έχει ακριβώς την ίδια «βαρύτητα» με την «γενικότητα» υπό τον όρο δε η «γενικότητα», δηλαδή ο «λευκός άντρας» να έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπρος στη προτεραιότητα του «διαφορετικού», δηλαδή: «γυναίκα», trans, LGBTIQ+, coloured διαφόρων αποχρώσεων, κλπ.

Η διαφορετικότητα ωε δόγμα

Η ίδια αυτή «φιλοσοφία» ακολουθείται πάλι στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αυτή τη φορά στο μεγαλύτερο ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, το Bbc, στα υψηλότερα κλιμάκια της διοίκησης.

Το «νέο» διαδόθηκε μέσα σε ένα ρεπορτάζ της εφημερίδας Telegraph.

Με βάση την ανταπόκριση, προκύπτει ότι αναφορικά με τις στατιστικές που δημοσιεύτηκαν στην ετήσια έκθεση της εταιρείας, οι διευθύνοντες senior λαμβάνουν μεγαλύτερο μισθό εάν είναι γυναίκες, ΑΜΕΑ ή προέρχονται από περιβάλλοντα Lgbt ή από ξένες εθνικές μειονότητες.

Απ‘ την άλλη, όμως, η Bbc δεν παύει να επαναλαμβάνει τη δέσμευσή της για ισότητα αμοιβής!

Είναι αναμφισβήτητο πως σε αυτή τη διαφοροποίηση συμβάλλει καταλυτικά η εμπέδωση της «θρησκείας woke»: η μειοψηφία καταλύει την πλειοψηφία, η πολιτική DEI (diversity, equality, inclusion), διαφορετικότητα, ισότητα, συμπερίληψη ευρέως επιβραβεύονται. εις βάρος των άλλων «κανονικών». Πηγαίνουμε λοιπόν από μια άκρη στη άλλη.

Πιο λεπτομερώς, τα δεδομένα της έκθεσης 2023/2024 του Bbc εμφανίζουν τα εξής «χαρακτηριστικά»: οι διευθύνοντες senior gay, trans και άλλων μειονοτήτων ουράνιο τόξο λαμβάνουν μισθούς 15,6% μεγαλύτερους από εκείνους των etero. Οι διευθύνοντες senior black, ασιάτες και άλλων εθνικών ή φυλετικών μειονοτήτων λαμβάνουν αμοιβές 12,6% μεγαλύτερες από εκείνες των λευκών, Οι διευθύνοντες ΑΜΕΑ λαμβάνουν 8,4% μεγαλύτερους μισθούς από εκείνους που δεν είναι ΑΜΕΑ. Οι γυναίκες κερδίζουν 5,7% περισσότερο από τους άνδρες.

Έτσι συμβαίνει να συνηθίζεται να υπενθυμίζεται (!!) σε όποιον θέλει να εργαστεί στο Bbc το «αξίωμα»: «Εάν θέλεις να κερδίζεις περισσότερα, δε πρέπει να είσαι άντρας, λευκός και etero!

Επ’ αυτού βέβαια δε λείπουν οι ενστάσεις, οι κατηγορίες και άλλες αντιδράσεις, στείρες ως επί το πλείστον.

Ως τώρα πάντως τίποτα δεν άλλαξε. Έτσι η παντελής έλλειψη αξιοκρατίας συνεχίζει να πυροδοτεί έκρυθμες καταστάσεις η λήξη των οποίων κανείς δεν ξέρει ποια και πότε θα είναι.

2. Πάνω στους ίδιους «σχεδιασμούς» κινούνται και ορισμένες Πολιτείες στις ΗΠΑ με δημοκρατική διοίκηση.

Πρόσφατα ξέσπασε μια διαμάχη στο Wisconsin αναφορικά με την «αναγκαιότητα» χρήσης της «γλώσσας woke» που τίθεται ως νέο σύνορο επικοινωνίας.

Στο κείμενο πρότασης ισολογισμού 2025-2027 το Joint Committee on Finance της Γερουσίας της Πολιτείας ζητά να πραγματοποιηθεί μια κομβική γλωσσική αλλαγή με τη δικαιολογία της ανάγκης να γίνουν σεβαστά τα κριτήρια της συμπερίληψης.

Οπότε προτείνεται να αντικατασταθεί η λέξη «μητέρα» με την έκφραση «άτομο γονιμοποιημένο» και η λέξη «πατέρας» με την έκφραση «φυσικός γονέας»!

Επίσης η λέξη «άντρας» με τη λέξη «σύζυγος» και η λέξη «γυναίκα» με τη λέξη «άτομο».

Απ’ ό, τι φαίνεται, ο Κυβερνήτης Tony Evers δεν είχε καμία αντίρρηση να γίνουν οι αλλαγές. Κατάλαβε όμως ότι το shock ήταν κάπως δυνατό, οπότε για να «απαλύνει» τη κατάσταση δεν βρήκε άλλη «λύση» από το να δηλώσει ότι η έκφραση «άτομο γονιμοποιημένο» αναφέρεται μόνο σε περίπτωση τεχνητής σπερματέγχυσης!

Δειλία και υποκρισία αλαμπρατσέτα. Βέβαια κανείς δεν τον πίστεψε.

Πάντως, στην έκθεση ισολογισμού 1917 σελίδων, η λέξη «μητέρα» αντικαταστάθηκε τουλάχιστον 30 φορές, ενώ η λέξη «πατέρας» τουλάχιστον 120 φορές!

Είναι βέβαια φανερό πως η πρόταση του Joint Committee on Finance της Γερουσίας του Winsconsin αντανακλά τα επιθετικά «προγράμματα» της αντίδρασης εναντίον της απόφασης που έχει υπογράψει ο Τραμπ στη Ουάσιγκτον τον περασμένο Γενάρη με την οποία ορίζεται για όλες τις χρήσεις και erga omnes ότι δεν υπάρχουν παρά δύο φύλα, το ανδρικό και το θηλυκό και οι γεννήσεις προέρχονται μόνο από γυναικεία ωάρια και ανδρικά σπερματοζωάρια.

3. Δεν θα μπορούσε η woke ατζέντα να μην έχει επιπτώσεις και στα καθ΄ ημάς δρώμενα στην ευρωπαϊκή Κοινότητα με μια σειρά προτάσεων που κυριολεκτικά «αναστατώνουν» τα σημερινά επικοινωνιακά δεδομένα εγκαινιάζοντας μία όντως τρελή δημόσια νέο-γλώσσα.

Βέβαια το ερώτημα είναι: «Πού το πάνε;» και «Τί σότι άνθρωπος θα ανταποκρίνεται σε αυτή τη νέο-γλώσσα;». Η απάντηση είναι γνωστή.

Το βασικό λοιπόν τώρα στην ΕΕ είναι η εξαφάνιση της λέξης «άντρας», man, στο όνομα μιας παροξυμμένης συμπερίληψης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (δε βλέπει τα πολιτικά και οικονομικά χάλια της!) στην ανανεωμένη εκδοχή του αγγλικού γλωσσικού οδηγού, ζητάει την ολική κατάργηση οποιασδήποτε λέξης/φράσης που περιέχει τη λέξη «man».

Η δικαιολογία; Γιατί είναι εκφράσεις όχι αρκετά «συμπεριληπτικές». Γι’ αυτό είναι καλύτερες οι ουδέτερες εκφράσεις που μπορούν να περιλάβουν «όλα τα γένη»!

Πάλι. λοιπόν η woke «φιλοσοφία» των υποτιθέμενων χιλίων γενών χάρη της οποίας τα πάντα «γίνονται» ουδέτερα ώστε να εξαφανιστεί το κλασικό «ιστορικό» διών0υμο άντρας-γυναίκα !

Επομένως ζητά από πολιτικούς και μεταφραστές τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό των λέξεων λ.χ. tradesman και mankind και την αντικατάστασή τους με τις λέξεις tradesperson και humanity. Επίσης οι λέξεις manpower, man–made, fisherman να αντικατασταθούν με τις εκφράσεις human resources, manufactured, fisher.

Αλλά και ο όρος «γυναίκα» πρέπει να εξαλειφθεί για να ευχαριστηθούν οι Loatki. Έτσι δεν πρέπει πια να λέμε husband, wife, αλλά spouse, σύζυγος.

Μπαίνουμε όμως και στα χριστιανικά «μονοπάτια»: δε λέμε πια christian name (όνομα βάφτισης), αλλά first name (πρώτο όνομα).

Στις οδηγίες της κοινοτικής κυβέρνησης τονίζεται πως μεγάλο μέρος της νομοθεσίας ΕΕ δεν είναι ουδέτερο και αρσενικές αντωνυμίες περιέχουν ακόμα όλα τα γένη (!) οπότε είναι απαράδεκτο να μη χρησιμοποιείται μια γλώσσα gender neutral.

Κατά συνέπεια μέσα σε αυτά τα γενικά πλαίσια επιβάλλεται η αποφυγή γλωσσικών εκφράσεων που μπορούν να δώσουν την εντύπωση ότι ο κανόνας είναι ένα κάποιο γένος.

Δηλαδή λ.χ. όχι πια chairman αλλά κάτι το ουδέτερο όπως chair.

Απόλυτη προτεραιότητα λοιπόν στην ισοπεδωτική «συμπερίληψη» που πρεσβεύουν οι LGBTQ+.

Έτσι, αντί του he και του she, οπωσδήποτε το they.

Και προπαντός – εδώ μας πονάει ο κάλος! – να μη χρησιμοποιούνται λέξεις όπως homosexual όταν αναφερόμαστε σε LGΒTQ+: δηλαδή όλοι αυτοί – δηλαδή μια μειοψηφία – καταλαβαίνουν καλά πως είναι ομοφυλόφιλοι, homosexual, αλλά το όνομα αυτό τους «πειράζει» και δεν θέλουν να τους αποκαλούν «ομοφυλόφιλους», όπως στη πραγματικότητα είναι, με τον ίδιο τρόπο που οι «άλλοι» αποκαλούνται «ετεροφυλόφιλοι»! Υποκριτές με περικεφαλαία.

Τελικά και αυτή είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ούτε λίγο ούτε πολύ το 2024 έχει εκδώσει και ένα βιβλιάριο, το Toolkit on Gender sensitive Communication, 61 σελίδων, με το οποίο νουθετεί τους υπαλλήλους της σχετικά με την ανάρμοστη γλώσσα που δεν πρέπει να χρησιμοποιούν και τα «εναλλακτικά» σε σχήμα gender που πρέπει να «εφαρμόζονται».

Το νέο «κεφάλαιο» για το ανδρικό όνομα έρχεται τώρα να συμπληρώσει τη τρελή νέο-γλώσσα που η ΕΕ θέλει να επιβάλλει.

Εμφανώς μια άλλη πρόκληση στις θέσεις Τραμπ.

ΥΓ. Μόλις μαθαίνουμε πως το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου με απόφασή του αποφάνθηκε ότι η νομική έννοια του όρου «γυναίκα» είναι άρρητα συνδεδεμένη με το βιολογικό φύλο, αποκλείοντας στη πράξη όλα τα άτομα transgender να ονομάζονται και να θεωρούνται «γυναίκες».

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Τραμπ απευθύνθηκε στο Δικαστήριο εναντίον της Janet Mills,κυβερνήτη της Πολιτείας Maine η οποία είχε επιτρέψει τη συμμετοχή ατόμων transgender σε αθλητικούς αγώνες γυναικών κατά παράβαση της σχετικής εκτελεστικής διαταγής του.

Μένει να δούμε εάν το αμερικανικό δικαστήριο θα ακολουθήσει ή όχι το «παράδειγμα» του αγγλικού.

Η τριετής διάρκεια του «Αιώνα της Τουρκίας», η Ελλάδα και η Κύπρος

Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης

Η διάσκεψη Ε.Ε. – Τουρκόφωνων χωρών στην Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν στις 4 Απριλίου, έφερε στο προσκήνιο μία νέα εφιαλτική προοπτική για το Σχέδιο «Αιώνας της Τουρκίας», το οποίο αποτελεί τον πυρήνα της φιλόδοξης υψηλής στρατηγικής του Ρ. Τ. Ερντογάν.

Μετά την διάσκεψη ακολούθησε, η κοινή δήλωση των χωρών, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν Τουρκμενιστάν και Κιργιστάν με την οποία επικαλούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ επέκριναν την Τουρκία ως κατοχική δύναμη στην Κύπρο, καθώς και η απόφαση ανοίγματος πρεσβειών από τις τρεις πρώτες στη Λευκωσία. Η Ε.Ε. σε αντάλλαγμα, υποσχέθηκε κονδύλιο 12 δις ευρώ για αναπτυξιακές υποδομές και εκμετάλλευση των πολύ πλούσιων φυσικών πόρων των τουρκόφωνων χωρών της Κεντρικής Ασίας.

Τα πέντε τουρκογενή κράτη, δηλαδή, το Κιργιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν, από το 2018 ενεργούν από κοινού σε θέματα που έχουν σχέση με την ανάπτυξη των υποδομών τους. Το ενδιαφέρον της Ε.Ε. για την περιοχή αυτή, εκδηλώθηκε το 2019. Την ίδια περίοδο, η Τουρκία του Ερντογάν αναζητούσε ένα νέο όραμα μιας και το «Όραμα 2023» της κυβέρνησής του έβαινε σε λήξη. Τον Σεπτέμβριο του 2022, ο Ερντογάν ανακοίνωσε για πρώτη φορά το νέο όραμα του, το Σχέδιο «Αιώνας της Τουρκίας».

Αυτό προέβλεπε, την ενοποίηση των τουρκογενών χωρών της Κεντρικής Ασίας, χρησιμοποιώντας τον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών ο οποίος αποτελούσε τον απόγονο του πρώην Συμβουλίου Συνεργασίας Τουρκόφωνων Κρατών. Η Τουρκία σε εφαρμογή του Σχεδίου αυτού, επιδιώκει να αποτελεί τον ενεργειακό και εμπορικό κόμβο από την Κεντρική Ασία προς την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα η Τουρκία επιδιώκει να αποτελεί τον κεντρικό οικονομικό – ενεργειακό – εμπορικό κόμβο μεταξύ Ασίας – Μέσης Ανατολής – Αφρικής και Ευρώπης.

Το Σχέδιο «Αιώνας της Τουρκίας», παρουσιάσθηκε επίσημα από τον ίδιο τον Ερντογάν κατά τον εορτασμό της «Ημέρας Δημοκρατίας» της Τουρκίας στις 29 Οκτωβρίου 2022. Από τότε έγιναν πολλά βήματα προς μία πολιτισμική, πολιτική, οικονομική και αμυντική ενοποίηση των χωρών αυτών ενώ απέβησαν άκαρπες οι προσπάθειες της Τουρκίας να επιβάλλει την αναγνώριση του ψευδοκράτους της βόρειας Κύπρου από τις χώρες μέλη του Οργανισμού. Τουρκικές πηγές είχαν αποδώσει μάλιστα την επίσκεψη του Εμίρη του Κατάρ στις τουρκόφωνες χώρες της Κεντρικής Ασίας αμέσως μετά την επανεκλογή του Ερντογάν στις εκλογές της 28 Μαίου 2023, στην πρόθεση του Κατάρ να χρηματοδοτήσει το Σχέδιο «Αιώνας της Τουρκίας».

Γιατί ο Ερντογάν αλλάζει στάση;

Το θέμα της αλλαγής στάσης των τουργενών κρατών έναντι της Κύπρου, δεν προκάλεσε καμία αντίδραση από πλευράς Ερντογάν για την εμπλοκή της Ε.Ε.. Αυτό, αν και αποτέλεσε πρώτη είδηση για τα κεμαλικά ΜΜΕ στην Τουρκία τα οποία έκαναν λόγο για πλήρη αποτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τα ερντογανικά ΜΜΕ υποβάθμισαν ή καλύτερα «έπνιξαν» το θέμα.

Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι, μπορεί να προσβλέψει στην υποστήριξη της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση τριών πολύ σοβαρών θεμάτων τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία αλλά και για τον ίδιο προσωπικά. Μάλιστα θεωρούνται τόσο ζωτικά τα θέματα αυτά, που ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος δείχνει αδύναμος μπροστά στην Ε.Ε. την οποία λίγο πριν υποτιμούσε και τις κουνούσε το δάχτυλο, απειλώντας με αποστολή κυμάτων προσφύγων ενώ ταυτόχρονα προέβαλλε αλαζονικά τις τουρκικές δυνατότητες παροχής ασφάλειας στην Ευρώπη.

Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη του Ερντογάν προς την Ευρώπη, που δέχεται να κλείσει τα μάτια και το στόμα του ακόμη και σε μία διαφαινόμενη ευρωπαϊκή διεμβόλιση των τουρκικών συμφερόντων στην Κεντρική Ασία, απειλώντας ακόμη και το μεγαλεπήβολο Σχέδιο του Ερντογάν, «Αιώνας της Τουρκίας». Έτσι εξηγείται και η πλήρης αφωνία της Άγκυρας στην στάση των τουρκόφωνων χωρών έναντι της Κύπρου και του ψευδοκράτους. Πιθανότατα έτσι να εξηγείται και η προβληματική ή καλύτερα ασθενική αντίδραση της Άγκυρας στην ανακοίνωση από την Ελλάδα του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ).

Το πρώτο θέμα, είναι η ευρωπαϊκή άμυνα και η πίτα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, μέρος της οποίας διεκδικεί η Άγκυρα.

Το δεύτερο σημαντικό θέμα, είναι η βοήθεια που προσβλέπει η Άγκυρα από την Ε.Ε. για να βγει αλώβητη από το τέλμα της Συρίας το οποίο έχει δύο σκέλη. Το πρώτο αφορά την στήριξη της Ε.Ε. για την άρση της οικονομικής απομόνωσης του καθεστώτος Τζολάνι, αφού τα συμφέροντα της Τουρκίας περνάνε μέσα από την τουρκική δορυφοροποίηση της Συρίας. Το δεύτερο σκέλος, αφορά μία στήριξη της Ε.Ε. προς την Τουρκία έναντι των σχεδίων του Ισραήλ στην περιοχή τα οποία απειλούν την τουρκική στρατηγική, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που δημιουργούνται δυναμικές μια τουρκο-ισραηλινής στρατιωτικής σύγκρουσης στο έδαφος της Συρίας.

Το τρίτο και σοβαρότερο θέμα, έχει να κάνει με την πολιτική επιβίωση του Ερντογάν. Ο Τούρκος Πρόεδρος επιδιώκει πάση θυσία την ευρωπαϊκή στήριξη ή καλύτερα αφωνία σε κάθε αντιδημοκρατική μεθόδευση που έχει να κάνει με την πολιτική εξαφάνιση του Ε. Ιμάμογλου, ο οποίος απειλεί την επανεκλογή του Ερντογάν στις επόμενες εκλογές για τον προεδρικό θώκο της Τουρκίας.

Ελλάδα – Κυπριακή Δημοκρατία

Η Ελλάδα και η Κύπρος θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την συγκυρία αυτή καθώς ο Ερντογάν δείχνει αδύναμος έναντι της Ε.Ε.. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ε.Ε. παρείχε και στο παρελθόν στήριξη προς τον Ερντογάν κάτι το οποί φαίνεται ότι έχει λησμονήσει ο Τούρκος Πρόεδρος. Μιλάμε για την ευρωπαϊκή στήριξη στην πρώτη δεκαετία διακυβέρνησης Ερντογάν και συγκεκριμένα όταν αυτός έδινε τη μάχη εξουσίας ενάντια στη στρατιωτική ιεραρχία.

Η Κύπρος έχει γευτεί την ευρωπαϊκή επίδειξη ισχύος έναντι του Ερντογάν με την προαναφερόμενη αλλαγή στάσης των τουρκογενών χωρών της Κεντρικής Ασίας.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει μόνο στο θέμα του ΘΧΣ αλλά πρέπει να αναζητήσει την ευρωπαϊκή υποστήριξη και για άλλα σημαντικά θέματα, όπως το πρόγραμμα καλωδιακής διασύνδεσης, η οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου κ.α..

Όλα αυτά έχουν φυσικά ένα μελλοντικό σημείο αναφοράς και για το λόγο αυτό η Αθήνα θα πρέπει να δράσει με σύνεση αλλά και έγκαιρα. Αυτό, καθώς η στάση της Τουρκίας θα αλλάξει σε περίπτωση που ο Ερντογάν εξέλθει από το τέλμα της Συρίας και κυρίως, εάν ο Τούρκος Πρόεδρος πετύχει την επανεκλογή του στις επόμενες εκλογές του 2028.

Οι καιροί ευνοούν τους συνετούς, τους αποφασιστικούς και όσους διαθέτουν σχέδιο και εκμεταλλεύονται τις συμμαχίες. Αντιθέτως, δεν ευνοούν όσους θεωρούν ότι τα προβλήματα λύνονται θέτοντας σε λειτουργία «τον αυτόματο πιλότο», τηρώντας στάση ουδετερότητας και «όπου μας βγάλει». Η τελευταία επιλογή θα μας οδηγήσει στα βράχια.