Στην Αρμενία ο Πρόεδρος Πασινιάν αφού χρεώθηκε την απώλεια του Αρτσάχ, η οποία ήρθε σαν επακόλουθο της αποστασιοποίησής του από την Ρωσσία, βρίσκεται σε μία ανοίκεια πολιτική “συμφιλίωσης” με τους Τούρκους, ενώ ο εναγκαλισμός με την Δύση δημιουργεί σκάνδαλα… Σκάνδαλα όπως τα 1,6 εκατομμύρια δολλάρια στον λογαριασμό της αρμενικής ΜΚΟ “My step” και λίγες ημέρες μετά οι φήμες για την αποθήκευση χρησιμοποιημένων καυσίμων της Orando στην Αρμενία. Ή ο εσωτερικός πόλεμος που κήρυξε ο Πασινιάν στην Αρμενική Εκκλησία και τον Πατριάρχη της, με πρόσχημα και κατηγορία πως συνεργάζεται με την Ρωσσική Εκκλησία. Ταυτοτικά ζητήματα για την Αρμενία ξαφνικά βρίσκονται επί ημερησίας τράπεζας συζητήσεων και δημιουργείται μια εμφύλια εσωτερική σύγκρουση, που δεν υφίστατο ποτέ ως τώρα.

Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος που μάλλον έχει ξεχάσει τα δεινά από τους Τούρκους, επισκέφθηκε προ ημερών την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά στα χρονικά του Αρμενικού Κράτους, ενώ την ίδια στιγμή τα Αρμενοτουρκικά σύνορα είναι κλειστά από πλευράς Τουρκίας, μια κατάσταση που υφίσταται από το 1991. Βέβαια τα κλειστά σύνορα δεν εμπόδισαν τον ίδιο να βρεθεί στην Τουρκία, στην αυλή του “σουλτάνου” αλλά ούτε και την σύζυγό του να βρεθεί σε τουριστικό θέρετρο στην Αττάλεια για παραθερισμό, ξοδεύοντας ένα αστρονομικό ποσό για τα αρμενικά δεδομένα που έφτασε τις 130.000 δολλάρια! Όμως, το μεγαλύτερο σκάνδαλο, ή αλλιώς υποταγή στον νικητή θα αποτελέσει η συνάντηση του Πασινιάν την προσεχή εβδομάδα στο Μπακού, όπου μάλλον θα επισφραγιστεί και το μεγαλόπνοο σχέδιο σύνδεσης των τουρκικών κρατών μέσα από τα εδάφη της Αρμενίας και ειδικά του διαδρόμου του Ζανζεγκούρ από τον οποίο θα περάσει ο σιδηρόδρομος μήκους 150 χλμ που θα κατασκευαστεί, ολοκληρώνοντας τον τουρκικό εμπορικό διάδρομο που οραματίζονται στην Άγκυρα εδώ και χρόνια.

Βλέπουμε ήδη ένα μοτίβο ομοιοτήτων με την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία φαίνεται de facto (και σύντομα de jure) να έχει αποδεχθεί την εισβολή και την κατοχή των εδαφών της, την αποστασιοποίησή της από την Ρωσσία και τον πλήρη εναγκαλισμό της με την Δύση (στην οποία όμως είναι ισχυρός παίκτης και παράγοντας η Τουρκία), βλέπουμε τα αποτελέσματα της πολιτισμικής διάβρωσης από τα πλοκάμια του Σόρος και των υπολοίπων διεθνιστών σε κοινωνικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ενάντιες στην πολιτισμική και ηθική της κληρονομιά, τον εσωτερικό πόλεμο ή μάλλον εκκαθάριση αντιδραστικών στην Κυπριακή Εκκλησία, τα , και τέλος σοβαρά εσωτερικά ταυτοτικά ζητήματα με αιχμή του δόρατος τον “καρκίνο” που οι αναγνώστες μου θα έχουν ξαναδεί και ακούσει να αποκαλώ “νεοκυπρισμό” που έχουν αποτελέσματα τόσο στις σχέσεις και στην εικόνα της νήσου με την Ελλάδα όσο και στις επαφές και δραστηριότητες με τους εποίκους με ταξίδια και μπίζνες των Κυπρίων στα Κατεχόμενα. Σκαιό χαρακτηριστικό παράδειγμα νεοκυπρισμού αλλά και απώλειας εθνικής συνείδησης και συνέπειας, αποτελεί και η άρτι παρουσιασθείσα διαφήμιση της Easyjet που ανήκει στον Κύπριο Σερ, Στέλιο Χατζηιωάννου, σε αγγλικό κανάλι που προμοτάρει το “turkaegean” για την καμπάνια “Easyjet Holidays”.

Προσφάτως λοιπόν, ο Πρόεδρος της Κύπρου, ο κος Χριστοδουλίδης, σε έναν διπλωματικό ελιγμό τον οποίο θα εξετάσουμε παρακάτω, πρότεινε στον Πρόεδρο της Τουρκίας να παραστεί στην Σύνοδο Κορυφής των μελών της ΕΕ που θα γίνει το 2026 στην Κύπρο, ένεκα της εκ περιτροπής διαδοχής Προεδρίας της ΕΕ από την Κυπριακή Κυβέρνηση.

Για να εξετάσουμε την παραπάνω ενέργεια πρώτα πρέπει να παραθέσουμε για τον μη ενημερωμένο αναγνώστη τα εξής δεδομένα: Η Κυπριακή Δημοκρατία (στο εξής ΚΔ) είναι αναγνωρισμένο διεθνώς κυρίαρχο ανεξάρτητο κράτος, ισότιμο μέλος στην ΕΕ. Η Τουρκία έως σήμερα δεν αναγνωρίζει την ΚΔ παρ’ όλο που συναλλάσσεται και συνδιαλέγεται με την ΕΕ. Η Τουρκία αποτελεί τον εγγυητή και χειριστή του κρατικού μορφώματος των Κατεχομένων, τον καταπατητή και αμφισβητία των δικαιωμάτων και χωρικών υδάτων και εδαφών και ΑΟΖ και παντός υλικού και άυλου αγαθού της ΚΔ που πηγάζει ως δικαίωμα και αγαθό από τις διεθνείς συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο.

Ο ελιγμός λοιπόν αυτός μπορεί να χαρακτηριστεί αρχικά ως τολμηρός, υπό τον ισχυρισμό πως η ΚΔ ευρισκόμενη στην Προεδρία της ΕΕ μπορεί να κάνει την κατά συνήθεια πρόσκληση στην Τουρκία να παρίσταται ως εταίρος, και με αυτήν την πρόφαση να σύρει τον Πρόεδρο Ερντογάν σε μία έμμεση αναγνώριση της κρατικής της υπόστασης. Όμως ο Ερντογάν έχει αποδείξει πως είναι απρόβλεπτος. Η εικόνα της παρουσίας του στην ΚΔ μπορεί να παρεκτραπεί, αν βρεθεί να επιδεικνύει τουρκικές αξιώσεις, αμφισβήτηση της υπόστασης της ΚΔ και ενδεχομένως να συνοδεύεται από πολιτικούς ή εκπροσώπους του ψευδοκράτους, που πολύ εντέχνως μπορεί να παρεισφρύσουν στην διπλωματική του συνοδεία. Η πιθανή επιχειρηματολογία που θα επικοινωνηθεί από πλευράς του, όπως η προώθηση των δύο χωριστών κρατών, θα υπονομεύσει την ούτως ή άλλως προβληματική προβολή της ΚΔ ως αντιπροσωπευτικού κράτους τόσο για τους Ελληνοκύπριους όσο και για τους Τουρκοκύπριους (εξ ου και η χρήση τουρκικής γλώσσας σε επίσημα έγγραφα της ΚΔ). Παράλληλα, τα πιθανά κέρδη του ελιγμού είναι εξαιρετικά αμφίβολα ως προς την αξία τους αλλά και την επίτευξή τους: Η πρόσκληση του Ερντογάν στο νησί, ενός Προέδρου μίας χώρας εισβολέα και κατακτητή, είναι μία έμμεση παραδοχή από πλευράς ΚΔ πως δεν υπάρχει αδιαλλαξία και άρνηση συνομιλίας με έναν αμετανόητο εισβολέα, ενώ η παρουσία του εκεί δεν μπορεί να εγγυηθεί πως έστω και εμμέσως θα αναγνωρίσει την ΚΔ, καθώς είναι εύκολο να ελιχθεί και να ισχυριστεί πως είναι εκεί για την ΕΕ και να αντιμετωπίσει την ΚΔ απλά ως “έδαφος” και όχι ως κράτος. Επίσης, ρητορική απέναντι στον κο Χριστοδουλίδη, ως “εκπρόσωπο” των Ελληνοκυπρίων, ή απλά ως “κο Χριστοδουλίδη” δεν είναι απίθανη να εμφανιστεί αλλά θα είναι καταστροφική για την εικόνα της ΚΔ, ενώ παράλληλα θα συνεχιστεί αδιαλλείπτως η προσοδοφόρα διπλωματία μεταξύ υπολοίπων ηγετών ΕΕ και Τουρκίας.

Η δε πίεση που ασκεί η Τουρκία για την κατάργηση της ενεργειακής σύνδεσης Ελλάδος Κύπρου που μέχρι στιγμής φαίνεται πως αποδίδει, μπορεί να φέρει στο προσκήνιο και άλλες προτάσεις, όπως η συμμετοχή της Τουρκίας ως ενδιάμεσου συνδέσμου μεταξύ των δύο ελληνικών κρατών, ή η ανάδειξη άλλων ενεργειακών συνδέσεων όπως αυτή που προτάθηκε προ καιρού για την σύνδεση Τουρκίας Ισραήλ. Τέλος, μέχρι τότε αναμένουμε εξελίξεις τόσο στο θέμα του τουρκολυβικού μνημονίου, όσο και της σκιώδους προετοιμασίας για κοινή διακήρυξη ΑΟΖ μεταξύ τουρκοκρατούμενης Συρίας, τουρκοκρατούμενης Βόρειας Κύπρου και Τουρκίας, κάτι που μπορεί σύντομα να αποτελέσει τεράστια γεωπολιτική έκπληξη και πρόβλημα για τον ελληνισμό…

Υπό το βάρος όλων των παραπάνω, η πρόσκληση του Προέδρου Χριστοδουλίδη, “ξεφουσκώνει” σαν κίνηση, και από “τολμηρός επικοινωνιακός ελιγμός” μοιάζει περισσότερο με υποταγή στον ισχυρό…