Η Αλεξανδρούπολη και κατ’επέκταση η θράκη είναι ο τόπος που τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική επιστήμη ως καθήκον στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές ως συνέχεια της παράδοσής μας, της οικουμενικότητας, της ανιδιοτελούς προσφοράς. Πρότυπο και πηγή έμπνευσης αποτέλεσε για αυτόν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος όπως τονίζει, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Πόντο στο προσκήνιο της εθνικής συνείδησης και πολιτικής διαδικασίας, όχι μόνο ως μνήμη, αλλά ως ενεργή διεκδίκηση.

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, ο οποίος ασχολείται ερευνητικά με την Πολιτική, την Οικονομία και Κοινωνία στα Βαλκάνια και στον Εύξεινο Πόντο μίλησε στο Pontos Voice, σε μια συνέντευξη, στην οποία ξεδίπλωσε αναμνήσεις, γνώσεις, αλλά και απόψεις. Η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως σε θέματα που αφορούν τη Γενοκτονία και γιατί έγιναν πολύ λίγα βήματα για τη διεθνή αναγνώριση από το 1994 που θεσπίστηκε στην Ελλάδα η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης. «Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στην ελλαδική πολιτική προσέγγιση, η οποία, ακολουθώντας την πεπατημένη του φόβου, απέτυχε να μετατρέψει την αναγνώριση του 1994 σε διεθνή διπλωματική εκστρατεία», απαντά. Ρωτήθηκε μάλιστα και για ένα σημαντικό θέμα που αγορά έναν κοινό αγώνα μαζί με τους υπόλοιπες προσφυγικές κοινότητες των Ελλήνων της Ανατολής. «Το κύριο σφάλμα είναι η αποσπασματική θέαση της ιστορικής τραγωδίας. Η Τουρκία δεν διέπραξε τρεις διαφορετικές γενοκτονίες (Πόντου, Μικράς Ασίας, Θράκης), αλλά μία ενιαία, συστηματική και οργανωμένη γενοκτονία εναντίον του Ελληνισμού» σημείωνει.

Παράλληλα εξήγησε ως κοινωνιολόγος το φαινόμενο της νοσταλγίας των Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών για τις πατρίδες των προγόνων τους. «Δεν είναι απλώς συναίσθημα, αλλά κοινωνική μνήμη και πολιτική διεκδίκηση. Δεν πρόκειται για μια απλή μελαγχολία, λιτανεία μίας ετήσιας σύναξης με αφορμή τις ημέρες μνήμης, αλλά για ένα δομικό στοιχείο της ταυτότητας των προσφυγικών πληθυσμών, που έχει βαθιές ανθρώπινες, συναισθηματικές, ηθικές, κοινωνιολογικές, αλλά και γεωπολιτικές διαστάσεις. Το φαινόμενο ερμηνεύεται μέσω της έννοιας της συλλογικής μνήμης»,  υπογραμμίζει.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Pontos Voice

Το «κόμμα επανένωσης» της Ταϊβάν – Πίσω από τη βιτρίνα, κατασκοπεία και οργανωμένο έγκλημα υπό κινεζική καθοδήγηση

Μια εκτεταμένη έρευνα της Washington Post αποκαλύπτει το σκοτεινό δίκτυο σχέσεων του Κόμματος Προώθησης της Κινεζικής Επανένωσης (CUPP) της Ταϊβάν, το οποίο λειτουργεί – σύμφωνα με τις αρχές της χώρας – ως όχημα κινεζικής επιρροής και κατασκοπείας, με στενούς δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα.

Ο «Λευκός Λύκος» και η μαφία της Μπαμπού Ένωσης

Επικεφαλής του κόμματος είναι ο Τσανγκ Αν-λο (Chang An-lo), γνωστός ως «Λευκός Λύκος», πρώην ηγέτης της διαβόητης εγκληματικής οργάνωσης Bamboo Union — ενός δικτύου που δραστηριοποιείται σε λαθρεμπόριο ναρκωτικών, διαδικτυακή απάτη και εκβιασμούς. Ο ίδιος έχει παραδεχθεί δημόσια το παρελθόν του και έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης στις ΗΠΑ για διακίνηση ναρκωτικών.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι η CUPP, υπό την ηγεσία του Τσανγκ, λειτουργεί ως προέκταση της κινεζικής ενωτικής πολιτικής, προωθώντας την ιδέα της απορρόφησης της Ταϊβάν από την Κίνα.

Το Πεκίνο και η αξιοποίηση του εγκλήματος για γεωπολιτικούς σκοπούς

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η έρευνα, το Πεκίνο αξιοποιεί εγκληματικά δίκτυα για να προωθήσει τα γεωπολιτικά του συμφέροντα στην Ταϊβάν. Μέλη της CUPP:

• εκφοβίζουν επικριτές του Κομμουνιστικού Κόμματος,

• διακινούν προπαγάνδα υπέρ του Πεκίνου,

• και επιχειρούν στρατολόγηση πρακτόρων μέσα στις τάξεις του ταϊβανέζικου στρατού.

Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση εκπροσώπου Τύπου του κόμματος που κατηγορήθηκε για λήψη εκατομμυρίων δολαρίων από το ΚΚΚ προκειμένου να διοχετεύει φιλοκινεζικά μηνύματα, ενώ άλλα στελέχη καταδικάστηκαν για απόπειρα στρατολόγησης στρατιωτικών σε δίκτυα κατασκοπείας.

Οι δεσμοί με το «Ενιαίο Μέτωπο» του Πεκίνου

Τα ανώτερα στελέχη του CUPP διατηρούν συστηματική επικοινωνία με αξιωματούχους του Πεκίνου, μεταξύ των οποίων και μέλη του United Front Work Department – του κρατικού οργανισμού που έχει ως αποστολή τη διείσδυση και επιρροή στο εξωτερικό. Οι επαφές αυτές περιλαμβάνουν ταξίδια, χρηματοδοτήσεις και κοινές πολιτικές εκδηλώσεις με στελέχη της κινεζικής κυβέρνησης.

Αντίδραση της Ταϊπέι – “Πέμπτη φάλαγγα” στο εσωτερικό

Ο πρόεδρος της Ταϊβάν Λάι Τσινγκ-τε έχει χαρακτηρίσει την CUPP «πέμπτη φάλαγγα» που υπονομεύει την ασφάλεια της χώρας εκ των έσω, τονίζοντας ότι λειτουργεί ως μηχανισμός κινεζικής υπονόμευσης.

Το υπουργείο Εσωτερικών έχει ζητήσει τη διάλυση του κόμματος για λόγους εθνικής ασφάλειας, ενώ η αστυνομία έχει κατασχέσει σχεδόν 200 πυροβόλα όπλα από μέλη και συνεργάτες του τα τελευταία πέντε χρόνια.

Παρά τις αποκαλύψεις και τις δικαστικές διώξεις, ο Τσανγκ Αν-λο εμφανίζεται αμετανόητος, δηλώνοντας πως θα ανασυστήσει το κόμμα ακόμη και αν διαλυθεί επισήμως, κάτι που — σύμφωνα με αξιωματούχους της Ταϊβάν — δείχνει τη βαθιά ριζωμένη απειλή που συνιστά το δίκτυο αυτό για την κυριαρχία και τη σταθερότητα του νησιού.

Το ευρύτερο διακύβευμα

Η υπόθεση της CUPP φωτίζει ένα ευρύτερο φαινόμενο υβριδικού πολέμου που εφαρμόζει το Πεκίνο, συνδυάζοντας προπαγάνδα, οικονομική επιρροή και εγκληματικά δίκτυα για να αποδυναμώσει αντιπάλους χωρίς ανοιχτή στρατιωτική σύγκρουση.

Για την Ταϊπέι, ο αγώνας ενάντια σε τέτοιες οργανώσεις αποτελεί μάχη επιβίωσης, όχι μόνο στο στρατιωτικό επίπεδο, αλλά κυρίως στον πληροφοριακό και κοινωνικό πόλεμο που ήδη διεξάγεται στο εσωτερικό της χώρας.