Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Γιατί ο Ινδο-Ειρηνικός είναι κομβικός για το ΝΑΤΟ

Δημοσιεύτηκε

στις

Προς τον πολυπολικό κόσμο

Κωνσταντίνος Γκίνης

Στο πλαίσιο αυτό το ΝΑΤΟ φαίνεται να περνά σε μια νέα εποχή, στρέφει την προσοχή του και στην Άπω Ανατολή, επιστρατεύει ολοκληρωτικά τις δυνατότητες του προς υποστήριξη της Ουκρανίας, ενώ δείχνει ενδιαφέρον και για την εφαρμογή της Συμβάσεως του Δικαίου της Θαλάσσης του ΟΗΕ.

Όλα αυτά είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσουν και την υποστήριξη των εθνικών επιδιώξεων της Ελλάδος. Η πρόσφατη άτυπη Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, η οποία έλαβε χώρα το διήμερο 30 – 31 Μαΐου 2024, στην Πράγα της Τσεχίας, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στην Ουάσινγκτον, τον Ιούλιο, ανέδειξε και νέους προσανατολισμούς του ΝΑΤΟ.

Παρότι δεν υπάρχει κοινό ανακοινωθέν, καθότι άτυπη και το ενδιαφέρον εστιάσθηκε στην Ουκρανία, μέσα από τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, ανεδείχθηkαν οι νέες στρατηγικές επιδιώξεις του οργανισμού.

Πρώτον η Άπω Ανατολή. Η Κίνα, δηλώνει ότι ελέγχει αυστηρά τις εξαγωγές στρατιωτικού υλικού και δεν παρέχει κανενός είδους βοήθεια στην πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας, παραμένοντας ουδέτερη. Ωστόσο στο ΝΑΤΟ υπάρχει διαφορετική ανάγνωση για τη στάση της.

Θεωρείται ότι παρέχει στη Ρωσία μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού διπλής χρήσεως και υλικά υψηλής τεχνολογίας (ημιαγωγούς, μικροηλεκτρονικά κτλ), τα οποία ανήλθαν σε ποσοστό 90%, το τελευταίο έτος και της επέτρεψαν να κατασκευάσει σύγχρονο πολεμικό υλικό, το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποίησε εναντίον της Ουκρανίας.

Άρα η Κίνα συνιστά το θεμελιώδη παίκτη ο οποίος ενισχύει την πολεμική οικονομία της Ρωσίας, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην παραγωγή πολεμικού υλικού και χωρίς αυτή δεν θα μπορούσε να διεξαγάγει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Παράλληλα η Βόρεια Κορέα παρέχει μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών στη Ρωσία, διευκολύνοντάς την στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων.

Το ΝΑΤΟ λοιπόν για τον προσδιορισμό των αντιπάλων, δεν θέτει πλέον μόνο το ζήτημα των συμμαχιών ή των εξαγωγών οπλικών συστημάτων, πυρομαχικών και γενικά στρατιωτικού υλικού, αλλά και τις εμπορικές συναλλαγές, ειδικά κρισίμων υλικών. Επίσης, θεωρεί ότι συμβαίνει στην Αν. Ασία επηρεάζει και την Ευρώπη και αντιστρόφως και ότι η ασφάλεια δεν είναι πλέον περιφερική, αλλά παγκόσμια. Συνεπώς υπάρχει σύνδεση της Ευρώπης με την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού.

Στο πλαίσιο αυτό καλούνται στη Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον, η Αυστραλία, η Ν. Ζηλανδία, η Ν. Κορέα και η Ιαπωνία. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά καθώς οι ΗΠΑ έχουν καταβάλει τεράστιες προσπάθειες να φέρουν κοντά τη Ν. Κορέα με την Ιαπωνία, με σχετική πρόοδο, τις οποίες ωστόσο χωρίζει μεγάλη απόσταση λόγω των ιαπωνικών εγκλημάτων πολέμου στην κορεατική χερσόνησο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Φυσικά από το κάδρο δεν απουσιάζει και η Ινδία. Φαίνεται ότι η τριμερής συμμαχία των αγγλοσαξόνων AUKUS ( Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ) στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, ότι δεν έχει τη δυναμική η οποία προβλήθηκε το 2021 με τη δημιουργία της και χρειάζεται κάτι ισχυρότερο και με σημαντικό βάθος, όπως είναι το ΝΑΤΟ, σε συνδυασμό με τις χώρες της Α. Ανατολής που αντιτίθενται στην Κίνα.

Όλα αυτά είναι πλήρως εναρμονισμένα με την Στρατηγική Αντίληψη της Συμμαχίας, όπου δηλώνεται με σαφήνεια: «Η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού είναι πολύ σημαντική για το ΝΑΤΟ, καθώς οι εξελίξεις στην περιοχή επηρεάζουν άμεσα την Ευρω-Ατλαντική ασφάλεια. Έτσι θα ενισχυθεί ο διάλογος και η συνεργασία με παλαιούς αλλά και νέους εταίρους, για την αντιμέτωπη προκλήσεων που διατέμνουν και τις δύο περιοχές αλλά και κοινών συμφερόντων ασφαλείας».

Είναι ορατό πλέον ότι δεν μετατοπίζεται μόνο το κέντρο βάρους του στρατηγικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ προς την Άπω Ανατολή, αλλά συμπαρασύρει και τους Ευρωπαίους εταίρους, προς αυτή την κατεύθυνση.

Για την Ελλάδα θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού αν η Συμμαχία θα εξακολουθήσει να εστιάζει με ενδιαφέρον στα ζητήματα Βαλκανικής, Αιγαίου και Α. Μεσόγειου, που εκτείνονται βασικά τα εθνικά μας συμφέροντα ή θα εκχωρήσει τη διαχείριση αυτών σε κάποιον «εκπρόσωπο», ποιος θα είναι αυτός και ποια η στάση του προς την Ελλάδα ή θα κινηθεί προς μια επιφανειακή διευθέτηση για να «κλείσει» τα ζητήματα και να στραφεί προς την Άπω Ανατολή;

Δεύτερον, το ΝΑΤΟ έχοντας αναδείξει και αποδεχθεί, μέσω της Στρατηγικής Αντιλήψεως, ότι, «μια ισχυρή, ανεξάρτητη Ουκρανία είναι ζωτική για την σταθερότητα της Ευρω-Ατλαντικής περιοχής», κάνει το επόμενο βήμα, δηλαδή να καταστεί και επισήμως ο «χορηγός» της Ουκρανίας για τη διεξαγωγή του πολέμου.

Μερικές ημέρες πριν την άτυπη Σύνοδο ο Γενικός Γραμματέας είχε προβεί σε μια γενική αναφορά για χρηματοδότηση της Ουκρανίας, ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, σε βάθος πενταετίας, πλην όμως ήταν αρκετά ασαφής. Πλέον στο τραπέζι έχει τεθεί μια πολυετής οικονομική δέσμευση, κατ’ ελάχιστον ύψους 40 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, χωρίς χρονική δέσμευση.

Αυτό θα επιτρέψει, σύμφωνα με τη συλλογιστική του ΝΑΤΟ, στην Ουκρανία να έχει δυνατότατα μεγαλύτερης πρόβλεψης, σχεδίασης και ανταπόκρισης στις συνθήκες του πεδίου. Στην πράξη όμως πρόκειται για την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, σε πιθανή εκλογή του Τραμπ, η οποία μάλλον είναι δύσκολο να δεσμεύσει τον «σίφουνα Τράμπ».

Επίσης θα απομονώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία βασικά παρεμβαίνει με οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία, καθώς οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ είναι και μέλη της, οπότε θα αναγκασθούν να διοχετεύσουν τους οικονομικούς τους πόρους, μέσω του ΝΑΤΟ. Δηλαδή τορπιλίζεται ευθέως η όποια προσπάθεια στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας σταθερός υποστηρικτής είναι η Ελλάδα.

Το καίριο όμως είναι, ότι το ΝΑΤΟ μέχρι τώρα είχε ένα ευρύ συντονιστικό ρόλο στην υποστήριξη της Ουκρανίας και κάθε κράτος μέλος συνεισέφερε σύμφωνα με την πολιτική, τις αποφάσεις και τις δυνατότητες του, άλλωστε το 99% του υλικού, προέρχεται από τις χώρες του. Πλέον οδεύουμε προς την υποχρεωτική συμμετοχή, με «δίκαιη κατανομή».

Αν αυτή θα πραγματοποιηθεί με βάση τα ποσοστά συμμετοχής (sharing key) ή με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (GDP) ή άλλο τρόπο, είναι στη φάση της διερευνήσεως. Όπως είναι αντιληπτό ότι κάτι τέτοιο θα έχει δυσκολίες να συμφωνηθεί, καθώς το σύνολο των μελών του ΝΑΤΟ, μπορεί να ασπάζεται τη άποψη ότι η ρωσική εισβολή είναι βάναυση, παράνομη και κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, πλην όμως ένας αριθμός κρατών διαφωνεί ή έχει επιφυλάξεις με την πολιτική της Ουκρανίας, των ΗΠΑ και αρκετών Ευρωπαϊκών χωρών, αρχής γενομένης τουλάχιστον από το 2008.

Είναι πρόδηλο ότι δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, από πλευράς ΝΑΤΟ, κάποια ειρηνευτική πρωτοβουλία παρότι εξαγγέλλονται τέτοιες από διάφορες κατευθύνσεις (Ουκρανία χωρίς συμμετοχή της Ρωσίας, Κίνας, Ρωσίας κτλ), χωρίς να υπεισέλθουμε στην ουσία αν είναι ουσιαστικές ή προσχηματικές.

Το ΝΑΤΟ, κινείται σε μια λογική συγκρούσεως μέχρι τέλους. Εφόσον εγκριθεί στην Ουάσινγκτον αυτή η πολιτική προς τρίτη χώρα, πρέπει να αποτελέσει προηγούμενο και κάθε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, θα έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει τα ίσα και σαφώς περισσότερα και το ΝΑΤΟ δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Η Ελλάδα, η μόνη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που αντιμετωπίζει απειλή πολέμου από άλλο μέλος, την Τουρκία, πρέπει να επιδιώξει να εξασφαλίσει αυτής τουλάχιστον της εκτάσεως την υποστήριξη και το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να στέκεται πίσω από το πρόσχημα της ομοφωνίας. Βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο, πλην όμως είναι μια ανοιχτή πρόκληση.

Τρίτον, το ΝΑΤΟ αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον για τα θέματα εφαρμογής της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θαλάσσης του ΟΗΕ. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, απαντώντας σε ερώτηση της ανταποκριτού του CNN, πως βλέπει τι ρωσικές κινήσεις στη Βαλτική Θάλασσα και τις απαιτήσεις για επαναδιαπραγμάτευση των γραμμών εντός αυτής, δήλωσε ότι «Οποιεσδήποτε αλλαγές συνόρων, μονομερείς αλλαγές συνόρων, είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου και … φυσικά περιμένουμε από τη Ρωσία να συμμορφωθεί πλήρως….. ακόμη και όταν πρόκειται για θαλάσσια σύνορα. Επομένως, οποιαδήποτε μονομερής αλλαγή ή προσπάθεια αλλαγής συνόρων είναι απαράδεκτη και δεν πρέπει να συμβεί».

Η απάντηση προήλθε από ανάρτηση στην ιστοσελίδα του ρωσικού Υπουργείο Αμύνης, την 21 Μαΐου 2024, ενός σύντομου τεχνικού εγγράφου για επαναχάραξη των θαλασσίων συνόρων στη Βαλτική Θάλασσα. Το έγγραφο αποσύρθηκε την επομένη και ακολούθησε δήλωση του Κρεμλίνου ότι δεν υπάρχει πρόθεση για οποιαδήποτε αλλαγή, ωστόσο η ενέργεια προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από τις χώρες της περιοχής και εξακολουθεί να υπάρχει ανησυχία.

Η Ελλάδα μπορεί να διερευνήσει τη δυνατότητα στηρίξεως του ΝΑΤΟ, το οποίο πρέπει να πάψει να υιοθετεί τη στάση του επιτήδειου ουδέτερου, στην οριοθέτηση της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας της Ελλάδος, καθώς αυτά αποτελούν το βασικό σημείο τριβής και αντιπαραθέσεως με την Τουρκία, αλλά και να αντιμετωπίσει τις αμφισβητήσεις της εθνικής κυριαρχίας με το πρόσχημα της «αποστρατικοποιήσεως» ή της ονομαστικής αναφοράς νήσων και βραχονησίδων .

Προφανώς τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό δείγμα των θεμάτων που θα απασχολήσουν τη Σύνοδο Κορυφής στην Ουάσινγκτον. Ένα είναι βέβαιο ότι αυτή η Σύνοδος θα λάβει χώρα κάτω από το πρίσμα του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και της συγκρούσεως μεγάλων δυνάμεων στο παγκόσμιο σύστημα. Ο στρατηγικός προσανατολισμός του ΝΑΤΟ φαίνεται σταδιακά να διευρύνεται και προς την Άπω Ανατολή.

Η Ελλάδα είναι απαραίτητο με τις κατάλληλες συμμαχίες εντός του ΝΑΤΟ να υποστηρίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα εθνικά της συμφέροντα, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου, από την περίοδο του οποίου έχουν αναδυθεί τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, ενώ η διεθνής τάξη με βάση κανόνες (rules based international order) αμφισβητείται και βάλλεται από διάφορες κατευθύνσεις, ενώ η στρατηγική αυτονομία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως υπονομεύεται ευθέως.

Μέσα σε αυτό δύσκολο και ανταγωνιστικό πεδίο η Ελλάδα πρέπει να επανεξετάσει τη στρατηγική της και να την επαναπροσανατολίσει αν και όπου απαιτείται. Επίσης, εκμεταλλευόμενη τις ανάγκες της Συμμαχίας και αξιοποιώντας τις συνθήκες που έχουν δημιουργήσει οι πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Γάζα, πρέπει να αναζητήσει διόδους και να στηρίξει την κατοχύρωση των εθνικών συμφερόντων της, με βάση το διεθνές δίκαιο. Αυτό αποτελεί μια μεγάλη εθνική πρόκληση, ενώπιον της οποίας όλοι οι εμπλεκόμενοι πρέπει να εργασθούν συντονισμένα και παραγωγικά.

*Ο Κωνσταντίνος Γκίνης είναι Στρατηγός ε.α.- Επίτιμος Α/ΓΕΣ.

Αναδημοσίευση από το liberal.gr

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Διεθνή

Ναι μεν αλλά από Ρωσία για Τουρκία και την στρατιωτικοτεχνική υποστήριξη στο Κίεβο

Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εξέφρασε μεν τη δυσαρέσκεια αλλά δεν παραγνώρισε τη στάση της Τουρκίας στην επίλυση της κρίσης

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τη δυσαρέσκεια της Ρωσίας για τη χρήση τουρκικών όπλων από την Ουκρανία εξέδρασε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος χαρακτήρισε αινιγματική τη στρατιωτικό-τεχνική συνεργασία της Άγκυρας με το Κίεβο.

Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εξέφρασε μεν τη δυσαρέσκεια αλλά δεν παραγνώρισε τη στάση της Τουρκίας στην επίλυση της κρίσης

Σε δηλώσεις του στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας επισημαίνει ότι «δυστυχώς η Άγκυρα συνεχίζει να συνεργάζεται με το καθεστώς του Κιέβου στον στρατιωτικό-τεχνικό τομέα». «Τα τουρκικά όπλα χρησιμοποιούνται από τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις για να σκοτώνουν Ρώσους στρατιώτες και πολίτες. Αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλεί αμηχανία δεδομένων των ανακοινώσεων από την τουρκική ηγεσία σχετικά με την ετοιμότητα της να παρέχει υπηρεσίες μεσολαβητή» υποστήριξε ο Lavrov.

Ωστόσο, ο Ρώσος ΥΠΕΞ εξέφρασε την θέση ότι η Ρωσία εκτιμά τις προσπάθειες της Τουρκίας στην κατεύθυνση της επίλυσης της ουκρανικής κρίσης.

«Ήταν η τουρκική πλευρά αυτή που την άνοιξη του 2022 παρείχε την πλατφόρμα της Κωνσταντινούπολης για διαβουλεύσεις με εκπροσώπους του Κιέβου και συνέβαλε στην ολοκλήρωση της συμφωνίας για τα σιτηρά.

Οι Αγγλοσάξονες «έθαψαν» τις διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης απαγορεύοντας στον Zelensky να καταλήξει σε συμφωνίες που θα μπορούσαν να σταματήσουν τις μάχες και να εξασφαλίσουν την ισορροπία των συμφερόντων των εμπλεκόμενων μερών» υπογράμμισε ο Λαβρόφ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

New York Times: Καταρρέει ο ουκρανικός στρατός στο Ντονμπάς – Πλήρες φιάσκο στο Κουρσκ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι ουκρανικές δυνάμεις υποφέρουν από σοβαρή έλλειψη προσωπικού, λόγω της οποίας υπερτερούν σημαντικά στο πεδίο της μάχης οι Ρώσοι.

«Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις τις οποίες πρέπει να αποκρούσουν οι ουκρανικές δυνάμεις θυμίζουν ένα βιντεοπαιχνίδι, με νέα σημεία κρίσης να εμφανίζονται πιο γρήγορα από ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν», γράφουν οι New York Times.

Τις μεγαλύτερες προόδους της στο μέτωπο από το καλοκαίρι του 2022 πέτυχε η Ρωσίας, καθώς οι ουκρανικές αμυντικές γραμμές λύγισαν υπό συνεχή πίεση και τα κέρδη ήταν από τα ταχύτερα σε ολόκληρη την περίοδο της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας, γράφουν οι New York Times.

«Η ταχεία προέλαση της Ρωσίας είναι μια δραματική ανατροπή από πέρυσι, όταν οι γραμμές του μετώπου παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό στατικές. Αλλά το αδιέξοδο που καθόρισε το 2023 έθεσε τα θεμέλια για την πρόσφατη πρόοδο της Ρωσίας», γράφουν οι New York Times.

Επιπλέον, επισημαίνεται ότι οι ουκρανικές δυνάμεις υποφέρουν από σοβαρή έλλειψη προσωπικού, λόγω της οποίας υπερτερούν σημαντικά στο πεδίο της μάχης οι Ρώσοι.

«Πολλές από τις μονάδες που στελεχώνουν τώρα την πρώτη γραμμή στο Donbass αποτελούνται από εκπροσώπους της εδαφικής άμυνας της Ουκρανίας – άμαχους που οικειοθελώς πήγαν να πολεμήσουν, αλλά δεν έχουν στρατιωτική εμπειρία», αναφέρει ο Vincent Tourre, αναλυτής στο Γαλλικό Ίδρυμα για Στρατηγική Έρευνα.

Ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Pasi Paroinen, με τη σειρά του, σημείωσε ότι τον Αύγουστο οι αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας είχαν ραγίσει και η Ρωσία προχώρησε γρήγορα 10 μίλια (16 χιλιόμετρα) προς το Pokrovsk.

«Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις τις οποίες πρέπει να αποκρούσουν οι ουκρανικές δυνάμεις θυμίζουν ένα βιντεοπαιχνίδι, με νέα σημεία κρίσης να εμφανίζονται πιο γρήγορα από ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν», γράφουν οι New York Times. Ο Pasi Paroinen επεσήμανε ότι τέτοιες τακτικές επιτρέπουν στη Ρωσία να προχωρήσει γρήγορα όποτε βρίσκει ένα αδύναμο σημείο στην άμυνα του εχθρού.’

Καταστροφή Ουκρανών σε Donbass, φιάσκο σε Kursk

Τα ουκρανικά στρατεύματα ηττώνται στα νότια του Donbass και κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν καταστροφές σε άλλους τομείς του μετώπου υποστηρίζει ο Βρετανός ειδικός, Αλέξανδρος Μερκούρης.

«Ο ουκρανικός στρατός χτυπιέται σε όλο το Νότιο Donbass… Μιλάμε για μια καταστροφή… Χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες φαίνεται να πέφτουν θύματα του ρωσικού στρατού στις στέπες, και οι μονάδες τους καταρρέουν» επισήμανε ο Βρετανός αναλυτής.

Μάλιστα ο Μερκούρης εφιστά την προσοχή στην ταχύτητα, με την οποία ο ρωσικός στρατός απελευθέρωσε τόσο μεγάλους οικισμούς όπως το Selidovo και το Gornyak στη Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk, επισημαίνοντας πως η Ρωσία έχει την ευκαιρία να εισβάλλει στην πόλη Pokrovsk ή να περικυκλώσει τους Ουκρανούς στην περιοχή του Kurakhovo.

Όπως λέει, η ουκρανική άμυνα είναι έτοιμη να καταρρεύσει σε πολλούς ακόμα τομείς του μετώπου.Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις στα βόρεια του Donbass συνθλίβονται σταδιακά, ενώ οι δυνάμεις στην περιοχή του Kursk ενδεχομένως να έχουν περικυκλωθεί πλήρως.

«Έχουν μια μεγάλη καταστροφή στο νότο, μια καταστροφή που πλησιάζει αργά στο βορρά και ένα πλήρες φιάσκο στην περιοχή του Kursk» τονίζει ο Μερκούρης.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Απειλές απ’το Ιράν για νέα επίθεση στο Ισραήλ!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν προειδοποίησε σήμερα ότι θα απαντήσει “βίαια” στην ισραηλινή επίθεση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο εναντίον ιρανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, δηλώνοντας ότι το Ισραήλ θα το “μετανιώσει”, μετέδωσαν σήμερα τοπικά μέσα ενημέρωσης.

“Η πρόσφατη ενέργεια του σιωνιστικού καθεστώτος, το οποίο επιτέθηκε σε περιοχές της χώρας μας, ήταν μια απεγνωσμένη πράξη και η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν θα απαντήσει σε αυτήν με τρόπο βίαιο που θα κάνει (το Ισραήλ) να το μετανιώσει”, δήλωσε ο Μοχαμάντ Μοχαμαντί Γκολπαγεγκανί, κορυφαίος σύμβουλος του ανώτατου ηγέτη, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Tasnim.

Ο Γκολπαγεγκανί εξήρε την αποτελεσματικότητα της ιρανικής αντιαεροπορικής άμυνας που “εμπόδισε την είσοδο μαχητικών αεροσκαφών του σιωνιστικού καθεστώτος στην επικράτεια” και δήλωσε ότι οι ζημιές που προκλήθηκαν από τα πλήγματα ήταν “ελάχιστες”.

Ο Μοχαμάντ Μοχαμαντί Γκολπαγεγκανί είναι θρησκευτικός αξιωματούχος με μεγάλη επιρροή ως επικεφαλής του επιτελείου του γραφείου του αγιατολάχ, ο οποίος έχει τον τελευταίο λόγο σε όλες τις κρατικές υποθέσεις.

Στις 26 Οκτωβρίου, ο ισραηλινός στρατός παραδέχτηκε για πρώτη φορά δημόσια ότι επιτέθηκε σε στρατιωτικούς στόχους στο ιρανικό έδαφος, κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης που παρουσίασε ως αντίποινα στην εκτόξευση ιρανικών πυραύλων κατά του Ισραήλ την 1η Οκτωβρίου.

Το Ισραήλ δήλωσε ότι τα πλήγματά του είχαν στόχο κυρίως εγκαταστάσεις κατασκευής πυραύλων, ενώ η Τεχεράνη υποβάθμισε τη σημασία τους.

Στο Ιράν, ο στρατός ανακοίνωσε τον θάνατο τεσσάρων στρατιωτών και διευκρίνισε ότι μόνο “συστήματα ραντάρ” είχαν καταστραφεί σε αυτή την επίθεση, την οποία ο εγχώριος Τύπος είχε χαρακτηρίσει “αδύναμη”. Τοπικά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο επίσης για έναν νεκρό άμαχο.

Σήμερα επίσης, ο στρατηγός Χοσεΐν Σαλαμί, ο επικεφαλής του Σώματος των Φρουρών της Επανάστασης, του ιδεολογικού στρατού της Ισλαμικής Δημοκρατίας, προειδοποίησε ότι μια “αδιανόητη” απάντηση επιφυλάσσεται στο Ισραήλ.

“Το Ισραήλ έφθασε στο στάδιο της κατάρρευσης και τώρα ενεργεί στα τυφλά, χωρίς να σέβεται κανέναν κανόνα και διαπράττει όλα τα εγκλήματα”, πρόσθεσε, σύμφωνα με το Tasnim.

Μετά τις επιθέσεις της 26ης Οκτωβρίου, το Ισραήλ προειδοποίησε το Ιράν να μην ανταποδώσει, ενώ η Τεχεράνη, δηλώνοντας ότι δεν επιδιώκει τον πόλεμο, υποσχέθηκε να απαντήσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πολιτική40 λεπτά πριν

Χριστοδουλίδης: “Αποτέλεσμα του αναβαθμισμένου ρόλου της Κύπρου στην περιοχή η συνάντηση με Μπάιντεν”

«Ακολουθούμε με συνέπεια μια στρατηγική που βασίζεται στη Θουκυδίδεια κατανόηση των διεθνών σχέσεων και τη σημασία που αποκτούν οι παράγοντες...

Πολιτική45 λεπτά πριν

Ο Μητσοτάκης προσεγγίζει τους ρεπουμπλικανούς! Μυστική συνάντηση με Πομπέο στην Ελλάδα

Ο Μάικ Πομπέο ο οποίος στο παρελθόν είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Τραμπ αποτελεί ένα από τα φαβορί για...

Άμυνα4 ώρες πριν

Έτοιμη προς χρήση η βόμβα που εξερράγη την Πέμπτη στους Αμπελόκηπους! Βίντεο ντοκουμέντο από την έκρηξη

Το χτύπημα θα γινόταν κατά την επικρατέστερη εκδοχή χθες ή σήμερα τα ξημερώματα.

Πολιτική5 ώρες πριν

Η αφοπλιστική ατάκα του Χριστοδουλίδη στον Μπάιντεν για ένα έγκλημα 50 χρόνων

«Σεβαστέ πρόεδρε, η χώρα μου είναι υπό τουρκική κατοχή τα τεελυταία 50 χρόνια», ανέφερε ο Νίκος Χριστοδουλίδης στον Τζο Μπάιντεν...

Αναλύσεις6 ώρες πριν

Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;

Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε "ντόμινο" αλλαγών σχεδόν παντού

Δημοφιλή