Διεθνή
Hürriyet: Η Άγκυρα ρίχνει στο τραπέζι των συζητήσεων με την Αθήνα ζητήματα κυριαρχίας νησιών και αποστρατιωτικοποίησης
Πρόκειται επί της ουσίας για ακόμη μία προσπάθεια της Τουρκίας να διατηρήσει τα εν λόγω ζητήματα στο προσκήνιο και να διευρύνει την ατζέντα των συζητήσεων με την ελληνική πλευρά, πάγια θέση της οποίας είναι ότι μοναδικό εκκρεμές ζήτημα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
«Η Αγκυρα επιθυμεί μόνιμη, συνολική και δίκαιη λύση, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για τις διαφορές που αφορούν τα χωρικά ύδατα, το εύρος του εναέριου χώρου, τους γεωγραφικούς σχηματισμούς που δεν έχει καθοριστεί η κυριαρχία τους, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών καθώς και τη διαχείριση του FIR», αναφέρει μεταξύ άλλων το τουρκικό δημοσίευμα.
Δημοσίευμα της εφημερίδας Hurriyet, επικαλούμενο τουρκικές διπλωματικές πηγές, αναφέρει πως η Αγκυρα θέλει να τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων με την Αθήνα τόσο το ζήτημα κυριαρχίας νησιών όσο και το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης.
Πρόκειται επί της ουσίας για ακόμη μία προσπάθεια της Τουρκίας να διατηρήσει τα εν λόγω ζητήματα στο προσκήνιο και να διευρύνει την ατζέντα των συζητήσεων με την ελληνική πλευρά, πάγια θέση της οποίας είναι ότι μοναδικό εκκρεμές ζήτημα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Οι τουρκικές διπλωματικές πηγές τονίζουν πως σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση η Αγκυρα προτίθεται να οδηγήσει όλες τις διαφορές στη διεθνή δικαιοδοσία «ως πακέτο».
Ειδικότερα, όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα της Hurriyet, ανώτατες τουρκικές διπλωματικές πηγές τονίζουν πως δεν υπάρχει αλλαγή αναφορικά με τις θέσεις των δύο χωρών σε θέματα που αφορούν το Αιγαίο.
Κατά την Αγκυρα, οι διαφορές στο Αιγαίο δεν είναι δυνατόν να περιοριστούν μόνο σε ένα ζήτημα. «Η Αγκυρα επιθυμεί μόνιμη, συνολική και δίκαιη λύση, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για τις διαφορές που αφορούν τα χωρικά ύδατα, το εύρος του εναέριου χώρου, τους γεωγραφικούς σχηματισμούς που δεν έχει καθοριστεί η κυριαρχία τους, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών καθώς και τη διαχείριση του FIR».
Οι ίδιες πηγές τονίζουν ότι σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί λύση μέσω διαπραγματεύσεων, η Αγκυρα θα θέσει στην ατζέντα τη μεταφορά των διαφορών στη διεθνή δικαιοδοσία «ως πακέτο». Για να γίνει αυτό, όπως τονίζεται, πρέπει και η Ελλάδα να άρει τις επιφυλάξεις της που έχει θέσει στο Διεθνές Δικαστήριο.
Κατά τις ίδιες πηγές, η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να αρνείται την εθνική ταυτότητα της «τουρκικής μειονότητας», να σταματήσει να μην αναγνωρίζει τους εκλεγμένους θρησκευτικούς ηγέτες της, να σταματήσει να περιορίζει τις ευκαιρίες εκπαίδευσης και εν ολίγοις να μην εκφοβίζει την «τουρκική μειονότητα».
Οι τουρκικές διπλωματικές πηγές αναφέρουν επίσης πως η Ελλάδα θα πρέπει επίσης να αναθεωρήσει την προσέγγισή της αναφορικά με τους «ομογενείς» που δεν καλύπτονται από τη Συνθήκη της Λωζάννης – για όσους δηλαδή κατοικούν σε Θεσσαλονίκη, Ρόδο και Κω και δεν εμπίπτουν στο πλαίσιο όσων ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης. Απαίτηση της Αγκυρας είναι η ελληνική πολιτεία να λάβει μέτρα για αυτούς τους πληθυσμούς στη βάση των οικουμενικών αξιών και σύμφωνα με τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα.
Διεθνή
The Balochistan Post: Ένα έθνος υπό πολιορκία! Ο αγώνας του Βελουχιστάν για την ανεξαρτησία
Συνεχιζόμενη καταπίεση, η διαφωνία αντιμετωπίζεται με βάναυση βία και οικονομική περιθωριοποίηση .
Ο λαός των Μπαλούχ οδηγήθηκε σε μια κατάσταση αποικιακής υποταγής, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που χαρακτηρίζονται από στρατιωτικοποίηση και καταστολή.
Το Βελουχιστάν, μια περιοχή πλούσια σε φυσικούς πόρους και πολιτιστική κληρονομιά, αγωνίζεται εδώ και πολύ καιρό για αυτονομία και αυτοδιάθεση. Διαιρεμένοι μεταξύ του Πακιστάν, του Ιράν και του Αφγανιστάν, ο λαός των Μπαλόχ αντιμετωπίζει ένα περίπλοκο δίκτυο ιστορικών παραπόνων και σύγχρονων προκλήσεων που έχουν τις ρίζες τους σε αποικιακές κληρονομιές. Κάθε κράτος βλέπει το Βελουχιστάν μέσα από το δικό του πολιτικό πρίσμα, οδηγώντας σε έναν ποικίλο αλλά αλληλένδετο αγώνα για ανεξαρτησία που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα.
Αυτό το άρθρο στοχεύει να αναλύσει τον αγώνα των Μπαλόχ σε αυτά τα τρία πλαίσια, εξετάζοντας τις κοινωνικοπολιτικές δυναμικές που διαμορφώνουν την αναζήτησή τους για απελευθέρωση. Εξερευνώντας τις ιστορικές αδικίες, την οικονομική εκμετάλλευση και την πολιτιστική καταστολή που αντιμετωπίζουν οι Μπαλόχ, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την ανθεκτικότητα και την ενότητα που καθορίζουν τον συνεχιζόμενο αγώνα τους ενάντια στη σύγχρονη αποικιοκρατία.
Ο αγώνας των Μπαλόχ στο Πακιστάν
Ο αγώνας για την ανεξαρτησία των Μπαλόχ στο Πακιστάν είναι βαθιά ριζωμένος σε ιστορικά παράπονα και συνεχιζόμενη καταπίεση. Μετά την προσάρτηση του Βελουχιστάν από το Πακιστάν το 1948, ο λαός των Μπαλούχ οδηγήθηκε σε μια κατάσταση αποικιακής υποταγής. Η επίμονη άποψη της πακιστανικής κυβέρνησης για το Βελουχιστάν ως μια περιοχή πλούσια σε πόρους προς εκμετάλλευση έχει τροφοδοτήσει δυσαρέσκεια στον πληθυσμό των Μπαλόχ. Αυτή η αντίληψη έχει οδηγήσει σε συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που χαρακτηρίζονται από στρατιωτικοποίηση και καταστολή.
Η στρατιωτική προσέγγιση του κράτους έχει μετατρέψει το Βελουχιστάν σε μια αυστηρά ελεγχόμενη ζώνη, όπου η διαφωνία αντιμετωπίζεται με βάναυση βία. Η περιβόητη πολιτική «σκοτώστε και απορρίψτε» υπογραμμίζει την έκταση της κρατικής βίας που στοχεύει στην καταστολή των φωνών των Μπαλόχ. Αυτή η πολιτική χρησιμεύει όχι μόνο στην εξάλειψη της ενεργητικής αντίστασης αλλά και στην ενστάλαξη φόβου στην κοινότητα, αποθαρρύνοντας έτσι κάθε μορφή διαφωνίας.
Οικονομικά, οι πόροι του Βελουχιστάν – ορυκτά, πετρέλαιο και φυσικό αέριο – καταναλώνονται προς όφελος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ του Παντζάμπ και της Σιντ, αφήνοντας τον λαό των Μπαλόχ σε κατάσταση φτώχειας και υπανάπτυξης. Αυτή η οικονομική περιθωριοποίηση αντικατοπτρίζει τις αποικιακές πρακτικές εξόρυξης που παρατηρούνται σε άλλα μέρη του κόσμου, όπου οι τοπικοί πληθυσμοί στερούνται τα οφέλη των δικών τους πόρων.
Ο αγώνας των Μπαλ;Oχ για αντίσταση έχει εξελιχθεί για να συμπεριλάβει τον ένοπλο αγώνα ως εξέχουσα απάντηση στη συστημική καταπίεση και περιθωριοποίηση που αντιμετωπίζουμε, αντανακλώντας μια σημαντική αλλαγή στον αγώνα για αυτονομία. Ο ένοπλος αγώνας αναδεικνύεται ως βιώσιμη επιλογή λόγω του μειούμενου χώρου για επίγεια πολιτική και της αντίληψης ότι οι ειρηνικοί δρόμοι έχουν παρεμποδιστεί από την κρατική καταστολή. Ταυτόχρονα, ο πολιτικός ακτιβισμός παραμένει μια ζωτική πτυχή της αντίστασης, διαδραματίζοντας κρίσιμο ρόλο στην ευαισθητοποίηση και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Μπαλόχ τόσο σε εθνικές όσο και σε διεθνείς πλατφόρμες. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του ένοπλου αγώνα και του πολιτικού ακτιβισμού απεικονίζει την πολυπλοκότητα του αγώνα των Μπαλόχ, αποκαλύπτοντας μια κοινωνία που παλεύει με τη δυαδικότητα της αναζήτησης δικαιοσύνης τόσο μέσω της αντιπαράθεσης όσο και της διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, η στρατιωτικοποίηση του κινήματος των Μπαλόχ περιπλέκει την απεικόνισή του στην παγκόσμια σκηνή, οδηγώντας συχνά σε εσφαλμένες αντιλήψεις που συγχέουν τις νόμιμες φιλοδοξίες για ανεξαρτησία με τις αντιλήψεις περί τρομοκρατίας. Κάτω από αυτό το καπλαμά της σύγκρουσης κρύβεται μια βαθιά επιθυμία για δικαιοσύνη και αναγνώριση, καθώς οι Μπαλόχ επιδιώκουν να διαλύσουν τις δομές της αποικιακής εκμετάλλευσης που τους έχουν αρνηθεί εδώ και καιρό τη θέση που τους αξίζει στον κόσμο.
Ο αγώνας των Μπαλόχ στο Ιράν
Στο Ιράν, οι Μπαλόχ κατοικούν στην επαρχία Σιστάν και Βελουχιστάν, όπου αντιμετωπίζουν κοινωνικοοικονομική παραμέληση και πολιτιστική καταστολή. Οι πολιτικές του ιρανικού κράτους έναντι των Μπαλόχ χαρακτηρίζονται ιστορικά από διακρίσεις και προσπάθειες αφομοίωσής τους στην κυρίαρχη περσική κουλτούρα. Αυτή η περιθωριοποίηση εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών στη χρήση της γλώσσας Μπαλότσι και της έλλειψης επενδύσεων σε υποδομές και εκπαίδευση.
Η απάντηση της ιρανικής κυβέρνησης στον ακτιβισμό των Μπαλόχ είναι συχνά βίαιη. Οι ακτιβιστές που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των Μπαλόχ αντιμετωπίζουν αυθαίρετες κρατήσεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις, επιδεινώνοντας περαιτέρω το κοινωνικοπολιτικό κλίμα στην περιοχή. Η έλλειψη πολιτικής εκπροσώπησης και η απουσία ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ των Μπαλόχ και του ιρανικού κράτους πυροδοτούν τη δυσαρέσκεια και ωθούν πολλούς στη ριζοσπαστικοποίηση.
Παρά αυτές τις προκλήσεις, οι Μπαλόχ στο Ιράν συνεχίζουν να αντιστέκονται. Ο αγώνας τους χαρακτηρίζεται από μια αναζήτηση πολιτιστικής αναγνώρισης και κοινωνικοοικονομικής ισότητας. Η επιθυμία να διατηρήσουν τη μοναδική τους ταυτότητα ενώ απαιτούν βασικά δικαιώματα αναδεικνύει την πολυπλοκότητα του αγώνα τους, ο οποίος συνυφαίνει θέματα εθνότητας, εθνικισμού και οικονομικής δικαιοσύνης. Συνολικά η ανεξαρτησία και ο αγώνας για αποαποικιοποίηση είναι η μόνη επιλογή που απομένει.
Ο αγώνας των Μπαλόχ στο Αφγανιστάν
Στο Αφγανιστάν, οι Μπαλόχ συγκεντρώνονται κυρίως στις νοτιοδυτικές επαρχίες Nimroz και Helmand. Ιστορικά, το αφγανικό κράτος έχει δώσει προτεραιότητα σε άλλες εθνοτικές ομάδες, αφήνοντας τους Μπαλόχ περιθωριοποιημένους και υποεκπροσωπούμενους. Οι κοινωνικοοικονομικές τους συνθήκες είναι άθλιες, με περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και την ανάπτυξη υποδομών.
Ο αγώνας στο Αφγανιστάν διαφέρει ως προς την προσέγγισή του σε σύγκριση με το Πακιστάν και το Ιράν. Ενώ υπάρχουν εκκλήσεις για μεγαλύτερη αναγνώριση και δικαιώματα, η αντίσταση των Μπαλόχ είναι λιγότερο στρατιωτικοποιημένη. Το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον στο Αφγανιστάν περιπλέκει τον αγώνα των Μπαλόχ, καθώς οι εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων συχνά επισκιάζουν τα δεινά τους. Παρόλα αυτά, οι Μπαλόχ συνεχίζουν να διεκδικούν την ταυτότητά τους και να απαιτούν αναγνώριση, αναζητώντας σε γενικές γραμμές τη δική τους κυριαρχία.
Παρά τα ξεχωριστά πολιτικά πλαίσια του Μπαλουχιστάν στο Πακιστάν, το Ιράν και το Αφγανιστάν, πολλά κοινά νήματα αναδύονται στον αγώνα τους για ανεξαρτησία. Στον πυρήνα αυτού του κινήματος βρίσκεται μια βαθιά αίσθηση αδικίας που πηγάζει από ιστορικά παράπονα και συνεχιζόμενες αποικιακές πρακτικές. Ο λαός των Μπαλόχ και στα τρία κράτη μοιράζεται μια συλλογική φιλοδοξία για αυτοδιάθεση, πολιτιστική διατήρηση και οικονομική ισότητα.
Η ανταπόκριση της διεθνούς κοινότητας στον αγώνα των Μπαλόχ συχνά ήταν σιωπηλή, συμβάλλοντας στη διαιώνιση της κατάστασής τους. Η αναγνώριση της νομιμότητας του κινήματος ανεξαρτησίας τους είναι ζωτικής σημασίας για την υποστήριξη της προσπάθειάς τους για δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή η αναγνώριση πρέπει να συνοδεύεται από τη δέσμευση να λογοδοτήσουν τα καταπιεστικά κράτη για τις αποικιακές πρακτικές τους.
Ο αγώνας των Μπαλόχ για ανεξαρτησία υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα, ενσαρκώνοντας έναν ευρύτερο αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία και την αυτοδιάθεση. Η πολυπλοκότητα των αγώνων τους στο Πακιστάν, το Ιράν και το Αφγανιστάν υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια λεπτή κατανόηση των παραπόνων και των φιλοδοξιών τους. Καθώς οι Μπαλόχ συνεχίζουν να αντιστέκονται στην καταπίεση και να διεκδικούν την ταυτότητά τους, η ελπίδα για ένα μέλλον απαλλαγμένο από την αποικιοκρατία παραμένει ισχυρό κίνητρο για το κίνημά τους.
Η πορεία προς την αποαποικιοποίηση είναι γεμάτη προκλήσεις, αλλά η ακλόνητη δέσμευση του λαού των Μπαλόχ στον σκοπό τους προσφέρει μια αναλαμπή ελπίδας για ένα μέλλον όπου θα μπορούν να διεκδικήσουν ξανά τη γη, τους πόρους και την ταυτότητά τους ως ανεξάρτητο έθνος.
ΠΗΓΗ: The Balochistan Post
Διεθνή
South China Morning Post: “Εάν η Κίνα δεν παίξει μπάλα, ο Τραμπ θα οπλίσει τις Φιλιππίνες για μια αντιπαράθεση με το Πεκίνο”
Η Κίνα θα είναι η βασική προτεραιότητα του Ντόναλντ Τραμπ και οι Φιλιππίνες μπορούν να περιμένουν να συνεχιστούν οι δεσμεύσεις ασφαλείας από την Ουάσιγκτον, λένε αναλυτές
Η επιστροφή του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει την αμυντική στρατηγική των Φιλιππίνων, με τους ειδικούς να συζητούν εάν η ισχυρή προσέγγισή του θα ενίσχυε τους δεσμούς ασφαλείας της Μανίλα με την Ουάσιγκτον ή θα την ωθούσε σε επικίνδυνη αντιπαράθεση με το Πεκίνο στην αμφισβητούμενη Νότια Κίνα Θάλασσα .
Η Κίνα θα είναι η βασική προτεραιότητα του Ντόναλντ Τραμπ και οι Φιλιππίνες μπορούν να περιμένουν να συνεχιστούν οι δεσμεύσεις ασφαλείας από την Ουάσιγκτον, λένε οι αναλυτές
Γράφει ο Τζέφρι Μάϊτεμ, South China Morning Post
Ο Άλαν Τσονγκ, ανώτερος συνεργάτης στη Σχολή Διεθνών Σπουδών S. Rajaratnam στη Σιγκαπούρη, προέβλεψε ότι ο Τραμπ δυνητικά θα έπαιζε «σκληρά με την Κίνα» και θα έδινε προτεραιότητα στην οικονομία των ΗΠΑ μετά την επιστροφή του.
«Εάν το Πεκίνο δεν παίξει μπάλα, ο Τραμπ θα οπλίσει τις Φιλιππίνες για μια αντιπαράθεση στη Νότια Σινική Θάλασσα», δήλωσε ο Τσονγκ στο This Week in Asia.
Η Κίνα διεκδικεί το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Σινικής Θάλασσας, με τις Φιλιππίνες, το Μπρουνέι, τη Μαλαισία και το Βιετνάμ να αμφισβητούν επίσης την κυριαρχία επί των αμφισβητούμενων πλωτών οδών. Ένα διεθνές δικαστήριο το 2016 απέρριψε τις επεκτατικές αξιώσεις της Κίνας, μια απόφαση που το Πεκίνο απορρίπτει σταθερά.
Το Πεκίνο έχει κατηγορηθεί ότι χρησιμοποίησε επιθετικές τακτικές εναντίον φιλιππινέζικων πλοίων στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας στο παρελθόν, όπως εκτόξευση με κανόνια νερού και χρήση λέιζερ υψηλής έντασης, σε μια προσπάθεια να διεκδικήσει τους ισχυρισμούς του.
Μια δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ θα διπλασιάσει τις προτεραιότητες στον Ινδοειρηνικό, δήλωσε ο Joshua Espeña, κάτοικος και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Συνεργασίας για την Ανάπτυξη και την Ασφάλεια. «Οι τάσεις το υποστηρίζουν, δεδομένης της ισχυρής δικομματικής συναίνεσης για την πολιτική τους για την Κίνα», πρόσθεσε.
Η περιοχή του Ινδοειρηνικού αποτέλεσε βασικό επίκεντρο της πρώτης θητείας του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, όπως περιγράφεται σε πολλά στρατηγικά έγγραφα των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων μέτρων που στοχεύουν στην αντιμετώπιση της Κίνας.
Την Τετάρτη, ο Marcos Jnr συνεχάρη τον Τραμπ για τη νίκη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, λέγοντας ότι ανυπομονεί να ενισχύσει την «ακλόνητη συμμαχία» της Μανίλα με την Ουάσιγκτον.
Επικεντρωθείτε στην Κίνα
Ο Κρις Γκάρντινερ, Διευθύνων Σύμβουλος του Ινστιτούτου Περιφερειακής Ασφάλειας στην Καμπέρα, είπε στο This Week in Asia ότι η Κίνα θα είναι η βασική προτεραιότητα του Τραμπ δεδομένης της επιρροής της ως ο μεγαλύτερος αντίπαλος των ΗΠΑ.
Η Κίνα θα μπορούσε να δοκιμάσει την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ στη Θάλασσα των Δυτικών Φιλιππίνων και γύρω από την Ταϊβάν, είπε ο Gardiner, αναφερόμενος στον όρο που χρησιμοποιεί η Μανίλα για τα ύδατα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας που θεωρούνται εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της.
«Ο Τραμπ δεν θα θέλει να θεωρείται αδύναμος και πιθανότατα θα ανταποκριθεί σε αυτές τις προκλήσεις», πρόσθεσε ο Γκάρντινερ.
Παρόλα αυτά, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ ίσως χρειαστεί να γίνουν πιο αυτοδύναμοι στην άμυνα καθώς «ο Τραμπ μπορεί τελικά να μην είναι διατεθειμένος να πάει σε πόλεμο για λογαριασμό τους», προειδοποίησε ο Γκάρντινερ.
«Ο Τραμπ θα δει πρωτίστως αυτή την απειλή [της Κίνας] με οικονομικούς όρους… Θα απαιτήσει μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες και [καταμερισμό] του βάρους από τις Φιλιππίνες και την Ιαπωνία», είπε.
Σχετικά με το πυραυλικό σύστημα Typhon – γνωστό και ως Mid-Range Capability – που εδρεύει στις Φιλιππίνες, ο Gardiner είπε ότι ο Τραμπ πιθανότατα θα διατηρήσει τις δεσμεύσεις ασφαλείας των ΗΠΑ στη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης του συστήματος, προς το παρόν.
Η Κίνα έχει αντιταχθεί στην παρουσία του Typhon στις Φιλιππίνες, λέγοντας ότι θα τροφοδοτούσε έναν αγώνα εξοπλισμών στην περιοχή. Η Μανίλα αρνήθηκε την κατηγορία, υποστηρίζοντας ότι το σύστημα προοριζόταν αποκλειστικά για την υπεράσπισή της.
«Η Κίνα είναι πιθανό να δοκιμάσει «συμφωνίες» για τον Τραμπ μεσοπρόθεσμα που θα τον αναγκάσουν να ανακόψει τη στρατιωτική παρουσία στην περιοχή με αντάλλαγμα καλύτερες εμπορικές και βιομηχανικές ρυθμίσεις των ΗΠΑ», είπε ο Γκάρντινερ.
Οι Φιλιππίνες θα πρέπει επίσης να συνεργαστούν με τους συμμάχους των ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τη Νότια Κορέα για να δεσμεύσουν τη νέα κυβέρνηση και να διατηρήσουν τις δεσμεύσεις των ΗΠΑ για την ασφάλεια, πρόσθεσε.
Ο Matteo Piasentini, αναλυτής ασφαλείας στην ιταλική δεξαμενή σκέψης Geopolitica, είπε ότι η Ουάσιγκτον πιθανότατα θα συνεχίσει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της έναντι της Μανίλα σχετικά με τη διαμάχη της με το Πεκίνο στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Σημείωσε ότι υπό την κυβέρνηση Τραμπ, ο Μάικ Πομπέο ήταν ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών που επέκτεινε το πεδίο των αμερικανικών δεσμεύσεων στο πλαίσιο της Συνθήκης Αμοιβαίας Άμυνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
«Νομίζω ότι δεν υπάρχει κίνδυνος αποδέσμευσης, το αντίθετο. Πιθανώς, οι Φιλιππίνες θα πρέπει να διαχειριστούν τις ΗΠΑ όντας πιο συγκρουσιακές με την Κίνα», είπε ο Πιασεντίνι.
Η Συμφωνία Ενισχυμένης Αμυντικής Συνεργασίας που υπογράφηκε μεταξύ της Μανίλα και της Ουάσιγκτον θα ενισχυθεί επίσης υπό τον Τραμπ, είπε ο Πιασεντίνι.
Η συμφωνία που ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους, περιλαμβάνει συνεργασία σε τομείς που περιλαμβάνουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας, τακτικές εναλλαγές στρατευμάτων και ανάπτυξη αμυντικού εξοπλισμού.
Ισχυροί δεσμοί Μανίλα-Ουάσιγκτον
Σε εκδήλωση προβολής εκλογών στις ΗΠΑ στο Μακάτι την Τετάρτη, η πρέσβειρα των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες MaryKay Carlson είπε στους δημοσιογράφους ότι η Μανίλα θα μπορούσε να περιμένει συνεχή υποστήριξη από τον μακροχρόνιο σύμμαχό της.
Τα σχόλιά της έρχονται αφού οι ΗΠΑ παρείχαν περισσότερη οικονομική στήριξη για να ενισχύσουν την ασφάλεια των Φιλιππίνων τους τελευταίους μήνες.
Τον Ιούλιο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken και ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin ανακοίνωσαν στη Μανίλα ότι η Ουάσιγκτον θα διαθέσει 500 εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στον σύμμαχό της. Τον περασμένο μήνα, οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι θα χρηματοδοτήσουν 8 εκατομμύρια δολάρια για την υποστήριξη της ακτοφυλακής των Φιλιππίνων.
«Όταν κοιτάζεις την ξένη στρατιωτική χρηματοδότηση και την υποστήριξη για τη στρατιωτική σχέση ΗΠΑ-Φιλιππίνων, είναι τόσοι Ρεπουμπλικάνοι όσο και Δημοκρατικοί που υποστηρίζουν με ενθουσιασμό τη συμμαχία ΗΠΑ-Φιλιππίνων», είπε ο Carlson.
«Είμαι εξαιρετικά σίγουρη ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Φιλιππίνων θα παραμείνουν σταθεροί φίλοι και σιδερένιοι σύμμαχοι καθώς και εταίροι στην ευημερία», πρόσθεσε.
Διεθνή
Ακτινογραφία της κυβέρνησης Τραμπ
Ίλον Μασκ, Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, Μάικ Πομπέο, Μαρκ Ρούμπιο: δηλαδή ο πιο πλούσιος άνδρας του κόσμου, γνωστοί Ρεπουμπλικάνοι αλλά και πολλοί πιστοί υποστηρικτές του πιθανολογείται ότι θα συμμετάσχουν στη νέα κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ.
Η μεταβατική ομάδα του Ρεπουμπλικάνου αναμένεται να παρουσιάσει έναν πρώτο κατάλογο υπουργών και συμβούλων «τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες», πριν από την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου.
Ποιο θα είναι το “who is who” της νέας κυβέρνησης Τραμπ;
«Υπάρχουν πρόσωπα που επιστρέφουν, κάποια νέα που εντάσσονται στην ομάδα, όχι αποκλειστικά μεγάλα ονόματα, αλλά και Δημοκρατικοί, ανεξάρτητοι, από τον χώρο των επιχειρήσεων», δήλωσε ο Τζέισον Μίλερ, σύμβουλος του δισεκατομμυριούχου, στο Fox News χωρίς να επιβεβαιώσει τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει από τα μέσα ενημέρωσης.
Χθες, Πέμπτη (7/11), ο Τραμπ ανακοίνωσε τον πρώτο σημαντικό του διορισμό: την 67χρονη Σούζι Γουάιλς, υπεύθυνη της προεκλογικής του εκστρατείας, στη θέση του προσωπάρχη του.
Πρόκειται για μια στρατηγικής σημασίας θέση στον Λευκό Οίκο, με τη Γουάιλς να γίνεται η πρώτη γυναίκα που την καταλαμβάνει.
Ο προσωπάρχης του προέδρου συνήθως έχει μεγάλη επιρροή: διαχειρίζεται το προσωπικό του Λευκού Οίκου, οργανώνει το πρόγραμμα και τον χρόνο του προέδρου και διατηρεί την επαφή με τις κυβερνητικές υπηρεσίες και τους κοινοβουλευτικούς.
«Η Σούζι είναι σκληρή, έξυπνη, καινοτόμα, τη θαυμάζουν και τη σέβονται όλοι», ανέφερε ο Τραμπ σε ανακοίνωσή του. «Δεν έχω αμφιβολίες ότι θα κάνει περήφανη τη χώρα μας».
Άνθρωποι που έχουν συνεργαστεί με την Γουάιλς δήλωσαν χθες ότι θα προσφέρει σταθερότητα και συνετές συμβουλές στον Ρεπουμπλικάνο.
Η θέση της θα είναι ακόμη πιο κρίσιμη, καθώς ο Τραμπ στην προηγούμενη θητεία του στην προεδρία των ΗΠΑ (2017-2021) άλλαξε τέσσερις προσωπάρχες – έναν ασυνήθιστα υψηλό αριθμό—οι οποίοι δεν κατάφερναν να διαχειριστούν τον απρόβλεπτο πρόεδρο.
Μάλιστα ένας από αυτούς, ο απόστρατος στρατηγός Τζον Κέλι, τον χαρακτήρισε τον Οκτώβριο «φασίστα».
Η Γουάιλς έχει εργαστεί για την προεκλογική εκστρατεία του Ρόναλντ Ρήγκαν το 1980 και βοήθησε τον γερουσιαστή της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις να εκλεγεί το 2018. Εργάστηκε επίσης και στις δύο προηγούμενες προεκλογικές εκστρατείες του Τραμπ, το 2016 και το 2020.
Γκρενέλ, Πομπέο, Μασκ και Κένεντι
Ο υπουργός Εξωτερικών αποτελεί το πρόσωπο των ΗΠΑ στο εξωτερικό και θα πρέπει να εφαρμόσει την πολιτική απομονωτισμού του «Πρώτα η Αμερική», που προωθεί ο Τραμπ, κυρίως έναντι της Ουκρανίας, του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης.
Για τη θέση αυτή ακούγεται έντονα το όνομα του Ρίτσαρντ Γκρενέλ, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γερμανία (2018-2020). Ο ίδιος έχει διατελέσει μεταβατικός διευθυντής Πληροφοριών και ειδικός απεσταλμένος για το Κόσοβο και τη Σερβία. Εξάλλου ο Γκρενέλ συμμετείχε στην πρόσφατη συνάντηση του Ρεπουμπλικάνου με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
«Για να αποφύγουμε τον πόλεμο είναι καλύτερα να έχουμε έναν μπάσταρδο ως διπλωμάτη», είχε δηλώσει στις αρχές του έτους ο Τραμπ, ο οποίος επαίρεται ότι στην πρώτη του θητεία οι ΗΠΑ δεν ενεπλάκησαν σε νέους πολέμους και έχει δεσμευθεί να βάλει τέλος στις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία.
Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, ο Γκρενέλ θα μπορούσε να αναλάβει τη θέση του συμβούλου εσωτερικής ασφαλείας στον Λευκό Οίκο, στην οποία περίπτωση υπουργός Εξωτερικών θα γίνει ο Μάρκο Ρούμπιο.
Ο γερουσιαστής της Φλόριντα δήλωσε στο CNN ότι «εξακολουθεί να ενδιαφέρεται να υπηρετήσει τη χώρα».
Ο Μάικ Πομπέο, υπουργός Εξωτερικών στην προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ, εκτιμάται ότι θα αναλάβει επικεφαλής του Πενταγώνου.
Η Ρεπουμπλικάνα βουλεύτρια Ελίζ Στέφανικ, ένθερμη υποστηρίκτρια του Τραμπ ακούγεται για τη θέση της πρεσβεύτριας των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, όπως δήλωσε πηγή που έχει γνώση της υπόθεσης.
Τη διεύθυνση της CIA ίσως αναλάβει ένας υπερσυντηρητικός πρώην βουλευτής από το Τέξας, ο Τζον Ράτκλιφ.
Εξάλλου ο Ίλον Μασκ, ο οποίος επένδυσε περισσότερα από 100 εκατ. στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ, ενδέχεται να αναλάβει να αναδιοργανώσει σε βάθος το ομοσπονδιακό κράτος, αναλαμβάνοντας ένα υπουργείο «Κυβερνητικής αποτελεσματικότητας».
Αν Μασκ και Τραμπ καταφέρουν να διατηρήσουν τη στενή σχέση που έχουν χτίσει, έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να περικόψουν 2 τρισεκ. δολάρια από τον προϋπολογισμό του ομοσπονδιακού κράτους, που ανέρχεται σε 7 τρισεκ. Όμως ακόμη δεν έχουν διευκρινίσει τον τρόπο.
Από την πλευρά του ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, ανιψιός του δολοφονημένου προέδρου των ΗΠΑ JFK και πρώην ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία που συντάχθηκε με τον Τραμπ, ενδέχεται να γίνει υπεύθυνος των πολιτικών δημόσιας υγείας.
Γνωστός επικριτής των εμβολίων, δήλωσε στο NBC ότι «δεν θα στερήσει τα εμβόλια από κανέναν», αλλά πρόσθεσε ότι οι Αμερικανοί θα πρέπει να μπορούν «να αποφασίζουν μόνοι τους».
Ο Τζάρεντ Κούσνερ, γαμπρός του Τραμπ, δεν θα επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, ανέφεραν σήμερα οι Financial Times, όμως θα μπορούσε να συμβουλεύει τον νέο πρόεδρο για την πολιτική του στη Μέση Ανατολή.
-
Γενικά θέματα3 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή3 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Αθλητικά2 ημέρες πριν
Δεν πούλησε οπαδισμό! Δεν έπαιξε σε τουρκική ομάδα που θα τον απογείωνε οικονομικά – Αντώνης Φώτσης: Ο καλύτερος Έλληνας καλαθοσφαιριστής… ever
-
Video1 μήνα πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Πολιτική22 ώρες πριν
Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος: Μόνον 12 Έλληνες ευρωβουλευτές υπέγραψαν την δήλωση αιτημάτων προς το Αζερμπαϊτζάν, εν όψει της COP29.