Ήταν δύο ξαδέλφια, απόγονοι του αρχιμεταλλουργού της Κορόξενας στήν Αργυρούπολη του Ευξείνου Πόντου, το όνομα του Αβραμίδης Εξάκουστος. Στο μικρό οδοιπορικό της ζωής τους, κοίταξαν με προσοχή τον Ταφικό τρόπο των προγόνων τους στη πατρίδα, ίσως, σπρωγμένα από το κοινό ψυχικό τραύμα: Αυτό του ξεριζωμού.

Εκείνη, παιδί απαξιωμένων “αούτηδων”, δημιούργησε με συνεργάτες ένα φιλμ ¨αριστούργημα¨ για την Γιορτή των Νεκρών στο Καύκασο και την εγκατάσταση των απογόνων τους στον Ασπρόπυργο την δεκαετία του ’90.

(https://vkonsta.blogspot.com/2017/05/blog–post_70.html)

Εκείνος, παιδί “ρωσοποντίων” ερεύνησε την καταγωγή των ταφικών εθίμων από την αρχαιότητα και περιέγραψε το ίδιο βίωμα της τελετής σε ένα ποντιακό χωριό: Τον Καταχά Πιερίας, ενώ αργότερα μίλησε για τον πολιτισμό τους σε μαθητές του Γυμνασίου Ασπροπύργου, χάρις σε πρόγραμμα καταγραφής της γενεαλογίας των μαθητών που εκπόνησε η φιλόλογος Ντιάνα Καλαϊτζίδου.

 Για ότι συμβαίνει πάντα υπάρχει μία εξήγηση.

 (http://vkonsta.blogspot.com/2017/05/blog-post.html)

Όταν επιτέλους, γνωρίζονται τα ξαδέλφια, μιλούν για την οδοιπορία τους, ερευνούν τις ρίζες τους και τις θέλουν οδηγό τους. Εκείνη, είναι κοινωνικός επιστήμονας και ερευνητής της εγκατάστασης των προσφύγων στην Ελλάδα και εκείνος, θετικός επιστήμονας και ερευνητής του Ποντιακού Πολιτισμού. Τόσο τα κείμενα του όσο και το φιλμ της αποτελούν μία ενιαία τριλογία.

Αρχαιότητα- Καύκασος- Ελλάδα

Η «ελεγεία «φανερώνει ότι ο πλούτος δεν είναι η συγκέντρωση υλικών αγαθών, είναι η γενεαλογία της αγάπης, ότι τα έσχατα είναι και παρόντα σαν τα άστρα πού εμείς βλέπουμε το παρελθόν τους, πώς έχει η ζωή αρχές και λεβεντιά, ότι η μνήμη των τεθνεώτων παράγει νόημα…

Χους ην και εις χουν απελεύσει…

Φάρμακο, στη πληγή της ψυχής αυτών των απλοϊκών και άδολων Ποντίων της Σταυρωμένης Ράτσας, ήταν ο ερχομός τους στη Γη των Αργοναυτών, όποιες ταλαιπωρίες και εάν υπέστησαν όταν πάτησαν το πόδι τους σε αυτήν. Βάλσαμο, στις πληγές του Ελληνισμού είναι ο τρόπος που μιλάει το παιδί του Προμηθέα με ορίζοντα το βουνό του: Τον Καύκασο!!!

-“Αγωνίζομαι να παραμείνω Ρωμαίος, να είμαι Πόντιος, να είμαι Έλληνας. Λελεύω εκείνο τον Αλέξανδρο, εκείνο τον Αχιλλέα, εκείνο τον Ηρακλή, που όλα τα έκανε για το καλό”.

Εάν θεωρεί κάποιος, ότι είναι υπερβολική η έκφραση αριστούργημα για τη ταινία ”Η Γιορτή των Νεκρών”, ας γνωρίζει, ότι η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας.

Η λαχτάρα τους να συνθέσουν όσα είδαν και άκουσαν στην γιορτή των νεκρών στον Καύκασο, οδήγησε τον σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο να συνδέσει ¨Τά Ταφεία¨, μία μικρού μήκους ταινία με την Νέκυϊα, την Ραψωδία Λ΄ τού Ομήρου την χώρα των νεκρών, η οποία περιγράφει το ταξίδι του Οδυσσέα για την χώρα του Άδη .

Τότε ο Οδυσσέας πήγε στην χώρα των νεκρών, τώρα εμείς στα ταφεία, στην γιορτή των νεκρών.

Καλή αντάμωση στην ουράνια πατρίδα…

Η Γιορτή των Νεκρών…

 –   ΤΑΦΕΙΑ

–    Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Σενάριο, διεύθυνση παραγωγής: Δέσποινα Εξακουστίδου.

Σκηνοθεσία: Γιούρι Αβέρωφ, Δέσποινα Εξακουστίδου.

              Ταφεία……

      Σκηνοθεσία: Γιώργος Πανουσόπουλος.

Ο Τζο Μπάιντεν ήταν ο πρώτος πρόεδρος που το 2021 αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Αρμενίων

Στο μήνυμά του για την ημέρα μνήμης, αναφέρθηκε με τον όρο «γενοκτονία» κάτι που είχε δεσμευτεί πως θα κάνει προεκλογικά.

Η δήλωση του Τζο Μπάιντεν στις 24 Απριλίου 2021

«Κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, θυμόμαστε τις ζωές όλων εκείνων που πέθαναν στη γενοκτονία των Αρμενίων της Οθωμανικής εποχής και δεσμευόμαστε να αποτρέψουμε μια τέτοια θηριωδία να ξανασυμβεί.

Ξεκινώντας στις 24 Απριλίου 1915, με τη σύλληψη Αρμενίων διανοουμένων και ηγετών της κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη από οθωμανικές αρχές, ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι απελάθηκαν, σφαγιάστηκαν ή βάδισαν προς τον θάνατό τους σε μια εκστρατεία εξόντωσης. Τιμούμε τα θύματα της Meds Yeghern, έτσι ώστε οι φρικαλεότητες αυτές να μην χαθούν ποτέ στην ιστορία. Και θυμόμαστε έτσι ώστε να παραμείνουμε πάντα σε εγρήγορση ενάντια στη διαβρωτική επίδραση του μίσους σε όλες τις μορφές του.

Από αυτούς που επέζησαν, οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να βρουν νέα σπίτια και νέες ζωές σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Με δύναμη και ανθεκτικότητα, ο Αρμενικός λαός επέζησε και ανοικοδόμησε την κοινότητά του. Στη διάρκεια των δεκαετιών που πέρασαν, οι Αρμένιοι μετανάστες έχουν εμπλουτίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με αμέτρητους τρόπους, αλλά δεν έχουν ξεχάσει ποτέ την τραγική ιστορία που έφερε τόσους πολλούς από τους προγόνους τους στις ακτές μας. Τιμούμε την ιστορία τους. Βλέπουμε αυτόν τον πόνο. Επιβεβαιώνουμε την ιστορία. Το κάνουμε αυτό όχι για να ρίξουμε ευθύνες αλλά για να διασφαλίσουμε ότι αυτό που συνέβη δεν θα επαναληφθεί ποτέ.

Σήμερα, καθώς θρηνούμε ό,τι χάθηκε, ας στρέψουμε επίσης τα μάτια μας στο μέλλον, προς τον κόσμο που θέλουμε να χτίσουμε για τα παιδιά μας. Ένας κόσμος που δεν λεκιάζεται από τα καθημερινά κακά του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, όπου γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και ασφάλεια. Ας ανανεώσουμε την κοινή μας αποφασιστικότητα να αποτρέψουμε μελλοντικές φρικαλεότητες από οπουδήποτε στον κόσμο. Και ας συνεχίσουμε τη θεραπεία και τη συμφιλίωση για όλους τους ανθρώπους του κόσμου.

Ο αμερικανικός λαός τιμά όλους εκείνους τους Αρμένιους που χάθηκαν στη γενοκτονία που ξεκίνησε πριν από 106 χρόνια σήμερα»

Οργή της Άγκυρας – Σκληρή απάντηση

Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας απάντησε άμεσα στη δήλωση του Τζο Μπάιντεν, καθώς φαίνεται ότι γνώριζε τι θα συμβεί μετά την τηλεφωνική επικοινωνία Μπάιντεν-Ερντογάν την Παρασκευή.

Μεταξύ άλλων, η Άγκυρα λέει ότι «δεν θα δεχτούμε μαθήματα ιστορίας από κανέναν» και καλεί τον Αμερικανό πρόεδρο να ανακαλέσει τη δήλωσή του και την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

«Δεν αποδεχόμαστε και καταδικάζουμε με τον ισχυρότερο τρόπο την, υπό την πίεση ριζοσπαστικών αρμενικών κύκλων και αντι-Τουρκικών ομάδων, δήλωση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με τα γεγονότα του 1915,.

Είναι σαφές ότι αυτή η δήλωση δεν βασίζεται σε επιστημονική και νομική βάση και ευρήματα επί του θέματος. Όσον αφορά τα γεγονότα του 1915, δεν υπάρχει καμία από τις προϋποθέσεις για τη χρήση του όρου γενοκτονία που ορίζεται στο διεθνές δίκαιο.

Η φύση των γεγονότων του 1915 δεν αλλάζει ανάλογα με τα συγκυριακά πολιτικά κίνητρα των πολιτικών ή των εσωτερικών πολιτικών παραμέτρων. Μια τέτοια στάση χρησιμεύει μόνο για την παραποίηση της ιστορίας.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατέστησε σαφή τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα των γεγονότων του 1915. Από την άλλη πλευρά, η πρόταση της Τουρκίας να συστήσει μια Κοινή Ιστορική Επιτροπή το 2005 για την καθιέρωση μιας δίκαιης μνήμης υπό το φως των επιστημονικών γεγονότων σχετικά με αυτήν την περίοδο παραμένει έγκυρη σήμερα, αν και η Αρμενική πλευρά δεν έχει ποτέ αποδεχθεί. Ως εκ τούτου, η δήλωση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος δεν έχει ούτε νομική ούτε ηθική εξουσία να κρίνει ιστορικά θέματα, δεν έχει καμία αξία.

Η Τουρκία, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο μιας γεωγραφίας που ονομάζεται λίκνο των πολιτισμών και έχει καταβάλει προσπάθειες για την ειρήνη και την ηρεμία της ανθρωπότητας παρά όλα τα δεινά της, δεν έχει αποφύγει ποτέ να αντιμετωπίσει την ιστορία της και δεν θα δεχτεί μαθήματα από κανέναν, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ» γράφει η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ μεταξύ άλλων.

Ήταν 24 Απριλίου του 2015, μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στην πορεία μου για την ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρίων, αλλά και εναντίον των προγόνων μου Ελλήνων της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Θράκης.

Ήταν  η πρόσκληση από την Προεδρία της Δημοκρατίας της Αρμενίας για να παραστώ και να μιλήσω στις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση εκατό ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων. 

Είχαν προηγηθεί και άλλες αντίστοιχες προσκλήσεις και ακολούθησαν και άλλες από τις Αρμενικές ενώσεις στην Ελλάδα, αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, αλλά εκείνη η στιγμή, η 24^η Απριλίου 2015, ήταν μοναδική.

Ένιωσα το σεβασμό, του έθνους και του κράτους που το εκπροσωπεί, στους νεκρούς του, κατάλαβα τον αγώνα για την αναγνώριση και τη δικαιοσύνη, εν τέλει ένιωσα πάρα πολλά. Μάλιστα ως επίσημος προσκεκλημένος φύτεψα ένα δέντρο στο Μνημείο της Γενοκτονίας στο Γερεβάν, όπως πράττουν όλοι οι επίσημοι προσκεκλημένοι των Αρμενίων στη μνήμη των  ενάμιση εκατομμυρίου θυμάτων. Αυτών που αγιοποιήθηκαν από την Αρμενική εκκλησία εκείνη την ημέρα, την 24^η Απριλίου 2015, ως εθνοιερομάρτυρες!

Νιώθω, από τότε που έχω μνήμη ζωής,  μεγάλη εκτίμηση για τον Αρμενικό λαό. Πέρα από τις προσωπικές αναφορές, αφού στην ιδιαίτερή μου πατρίδα την Αλεξανδρούπολη, μεγάλωσα μαζί με Αρμένιους με τους οποίους είμαι φίλος μέχρι σήμερα, η  επισήμανση  της εκτίμησης για τον Αρμενικό λαό αφορά τη συνεισφορά των διανοουμένων στον αγώνα ανάδειξης και αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία και τη Διασπορά,  η Μικρά Ασία, ο Καύκασος, η Κύπρος, το Αιγαίο, η ανατολική Μεσόγειος, η Συρία, περιοχές που είδαν και συνεχίζουν να βλέπουν πολλά και συνεχή τουρκικά εγκλήματα, όπως και ολόκληρος ο κόσμος, θα μάθαινε τη συρρικνωμένη εκδοχή της Αρμενικής ιστορίας. 

Και το χειρότερο σενάριο θα ήταν ότι η ανθρωπότητα,  θα γνώριζε την Νεοτουρκική και τη Κεμαλική  εκδοχή της ιστορίας, δηλαδή το ψεύδος, μαζί με το φασισμό, τη βαρβαρότητα και το θάνατο.

Μετά από χιλιάδες  χρόνια παρουσίας οι Αρμένιοι, αλλά και οι Έλληνες και οι Ασσύριοι, καθώς και άλλοι λαοί,  έπειτα από μία διαδικασία μαζικής βίας εναντίον τους, η οποία κατέληξε σε Γενοκτονία που στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια  ανθρώπους, είχαν να αντιμετωπίσουν τον  κίνδυνο οριστικής εξαφάνισής τους. Ουσιαστικά η θέση αυτή δεν είναι υπερβολική αφού εξοντώθηκε πάνω από το 50%  των Αρμενίων αλλά και των Ελλήνων. Σ’ αυτό το δεδομένο θα πρέπει να προστεθούν τα χιλιάδες ορφανά παιδιά, ο άγνωστος αριθμός γυναικών σε χηρεία με πολλαπλά τραύματα βιασμού, οι  αναρίθμητοι αγνοούμενοι, τα εκατομμύρια εξαθλιωμένοι πρόσφυγες. 

Οι πρόσφυγες αυτοί, αναζήτησαν καταφύγιο στην Σοβιετική Αρμενία στην Ελλάδα καθώς και σε άλλες χώρες,  την ίδια στιγμή που οι υπεύθυνοι της Γενοκτονίας, οι δολοφόνοι  Νεότουρκοι και  Κεμαλικοί, είχαν πιστέψει ότι είχαν τελειώσει με τα θύματά τους. Ότι οι Αρμένιοι όπως και οι άλλοι λαοί-στόχοι,  θα αποτελούσαν  έθνη των μουσείων, εξαφανισμένα, ακρωτηριασμένα,  χωρίς μνήμη. 

Ο αγώνας όμως αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού, αυτογνωσίας και αντίστασης στη λήθη, στο ψεύδος και στην προπαγάνδα, ο  αγώνας σε δύσκολους καιρούς και συνθήκες, έφερε αποτελέσματα. Οι Αρμένιοι στη Σοβιετική Αρμενία πήγαν ενάντια στην πολιτική φιλίας της ΕΣΣΔ με την Τουρκία και απαίτησαν μεταξύ των πολλών άλλων,  την ανέγερση του Μνημείου της Γενοκτονίας που δεσπόζει σήμερα στο Γερεβάν, απέναντι από το κατεχόμενο Αραράτ. Αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για πάνω από έναν αιώνα στη Διασπορά για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και είδαν τα  αποτελέσματα της συνέπειας και της σοβαρότητας,που διακρίνει τους αγωνιστές της αναγνώρισης, Αρμένιους αλλά και χιλιάδες συναθλητές των Αρμενίων σε όλον τον πλανήτη. 

Έτσι η Γενοκτονία  διεθνοποιείται  από τους Αρμένιους και τους  Έλληνες του εξωτερικού σε συνεργασία με έντιμους και σοβαρούς πολιτικούς. Αυτοί με αίσθηση του καθήκοντος και έχοντας απέναντί τους την Τουρκία, συμφέροντα, λόμπυ και προπαγάνδα, οδηγούν σε αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας. Από τα κεντρικά, ομοσπονδιακά και περιφερειακά κοινοβούλια και  πολιτείες, μέχρι  υπερεθνικούς οργανισμούς (ΟΗΕ, Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κ.ά).  

Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι η αλήθεια απελευθερώνει.   Και πράγματι η αναγνώριση της Γενοκτονίας θα απελευθερώσει και πρώτη απ ‘ όλους  την Τουρκία και  τις δυνάμεις της άρνησης παγκοσμίως. Όπως  γράφει η κουρδικής καταγωγής Gulan Avci, μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου, που ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων το 2010,  «κάθε φορά που ακόμα μία χώρα αναγνωρίζει τη γενοκτονία  η αλήθεια πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην Τουρκία. Δεν είναι πλέον δυνατόν να ξεφεύγει ή να παραμένει σιωπηλή για το παρελθόν. Ήρθε η ώρα η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία»! 

Η απόδοση της Δικαιοσύνης   στο ζήτημα της Γενοκτονίας παρότι   κυβερνήσεις, θεσμοί, παρακράτος, προπαγάνδα και μηχανισμοί θανάτου στην Τουρκία θα ήθελαν να είναι  εξαφανισμένο,  δεν έγινε κατορθωτό.  Χιλιάδες άνθρωποι  σε όλον τον κόσμο, αγωνίζονται ενάντια στη λήθη και τη σιωπή, παλεύουν για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την καταδίκη της Τουρκίας, για την επίλυση του Τουρκικού προβλήματος, όπως ονομάστηκε από τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.  

Η δικαίωση, η άνοιξη των λαών, των Αρμενίων και όλων των λαών που υπέστησαν Γενοκτονία έρχεται. Η αποσιώπηση, το ψεύδος και η λήθη ανήκουν στο παρελθόν και οι αγώνες των λαών για ελευθερία και αλήθεια δικαιώνονται. Σύντομα ο Αρμενικός λαός και οι συμπαραστάτες του, θα δουν τους καρπούς της αγωνιστικότητάς τους. Κυρίως όμως θα νιώσουν τις ψυχές των εκατομμυρίων θυμάτων να αναπαύονται. Η ιστορία, το δίκαιο και η αλήθεια θα νικήσει!