Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

50 χρόνια κατοχής των συριακών υψιπέδων του Γκολάν

Δημοσιεύτηκε

στις

50 ans d’occupation du Golan syrien
Αυτή την εβδομάδα
σηματοδοτεί την 50η επέτειο της κατοχής του συριακού Γκολάν – περίοδος που είχε
καταστροφικές συνέπειες στις ζωές του πληθυσμού ων Σύρων ιθαγενών.
 Μετά την ισραηλινή κατοχή το 1967, πάνω από
130.000 Σύρους αυτόχθονες κατοίκους- περίπου το 95% του πληθυσμού – έχουν
μεταφερθεί ή εκτοπιστεί διά της βίας από τα σπίτια τους. 
Ο ισραηλινός στρατός ξεκίνησε μια τεράστια εκστρατεία κατεδάφισης των
σπιτιών τους, καταστρέφοντας 340 χωριά και αγροκτήματα. Αντικαταστάθηκαν από ισραηλινούς αγροτικούς οικισμούς – ο πρώτο εγκαταστάθηκε
λιγότερο από ένα μήνα μετά τον πόλεμο του 1967 – χρησιμοποιώντας συχνά τις
ίδιες πέτρες από τα καταστρεμμένα χωριά και αγροκτήματα. 
Το 1981, το Ισραήλ θέσπισε το νόμο των Υψωμάτων του Γκολάν, που αφορούσε
την προσάρτηση των εδαφών στο κράτος του Ισραήλ, παράνομη ενέργεια που καταδικάστηκε
από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ως «άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα στο
διεθνές επίπεδο».

Σήμερα υπάρχουν
τουλάχιστον 23.000 Ισραηλινοί έποικοι στα κατεχόμενα συριακά υψίπεδα του
Γκολάν, που ζουν σε 34 παράνομους οικισμούς. 
Με το στρατό και τις ισραηλινές αρχές, ελέγχουν το 95% της γης. 
υπόλοιπο των Σύρων ιθαγενών του πληθυσμού είναι περίπου 25 000 άτομα που
ζουν σε πέντε χωριά στο βόρειο άκρο του κατεχόμενου συριακού Γκολάν και
ελέγχουν μόνο το 5% της γης. 
Ωστόσο, όσοι έχουν
εκτοπιστεί δια της βίας ή μεταφέρθηκαν από τα κατεχόμενα συριακά υψίπεδα του
Γκολάν και οι απόγονοί τους είναι περίπου 500.000 που ζουν κυρίως στα προάστια
της Δαμασκού και στη νότια πόλη της Νταράα. Δεδομένης της συνεχιζόμενης
σύγκρουσης στη Συρία, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν γίνει εσωτερικά
εκτοπισμένα ατόμα (IDP) για δεύτερη φορά στη ζωή τους, ή πρόσφυγες.
Λόγω της ισραηλινής
κατοχής, ο συριακός πληθυσμός που παρέμεινε στα κατεχόμενα συριακά υψίπεδα του
Γκολάν υποφέρουν καθημερινά με παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Οι πολιτικές
διάκρισης για τη γη και τη στέγαση σημαίνουν ότι τα παραμένοντα πέντε συριακά
χωριά είναι σοβαρά υπερπλήρη, δεδομένου ότι η επέκταση στο περιβάλλοντα έδαφος
σπάνια επιτρέπεται. Η κατασκευή χωρίς άδεια μπορεί να οδηγήσει σε βαριά
πρόστιμα ή την ολική ή μερική κατεδάφιση του κτιρίου. 
Αυτή η πολιτική δεν έχει μόνο αρνητικές επιπτώσεις στις επιλογές στέγασης,
αλλά απαγορεύει αυστηρά τη βελτίωση των οδικών δικτύων περισυλλογής σκουπιδιών και
υπονόμων, την κατασκευή εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή για την υγεία και το
πολιτισμό, και τη δημιουργία υποδομής για βιομηχανικές ζώνες.
Οι συνθήκες
υγιεινής και διαβίωσης του συριακού πληθυσμού απειλούνται ακόμη περισσότερο από
την παρουσία ναρκών και συριακών στρατιωτικών βάσεων στις συριακές
κατοικημένες περιοχές – συχνά μόνο λίγα μέτρα από τα σπίτια των ανθρώπων και
όπου παίζουν τα παιδιά τους. Από το 1967,
υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 66 Σύριοι ήταν θύματα των ναρκών στα κατεχόμενα
συριακά υψίπεδα του Γκολάν. Στον αριθμό, 16
έχασαν τη ζωή τους, οι μισοί από τους οποίους ήταν παιδιά.
Παρά τις
προσπάθειες να επιβληθεί η ισραηλινή υπηκοότητα στο εγχώριο συριακό πληθυσμό
που παρέμεινε μετά την υποτιθέμενη προσάρτηση του κατεχόμενου συριακού Γκολάν,
σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των Σύρων συνεχίζει να αρνείται την ισραηλινή
υπηκοότητα. 
Αντ ‘αυτού, έχουν στην κατοχή τους μια κάρτα με το
καθεστώς του μόνιμου κατοίκου, ενώ η ιθαγένειά τους εμπίπτει στην κατηγορία
«επ’ αόριστον». Αυτή η κατάσταση προκαλεί αβεβαιότητα και
σημαντικές δυσκολίες. Μπορεί να ανακληθεί
εάν το «κέντρο ζωής» ενός μεμονωμένου ατόμου αλλάζει ή αποκτά την ιθαγένεια
άλλης χώρας. Από το 1982, περίπου 100 Σύροι έχασαν το καθεστώς της
μόνιμης παραμονής τους μετά από ταξίδι ή διαμονή στο εξωτερικό. Αυτό το καθεστώς σημαίνει ότι οι Σύροι δεν έχουν παρά μόνο δικαίωμα σε ένα ισραηλινό
«Laissez-Passer», γεγονός που
δημιουργεί περιορισμούς και υψηλό κόστος για κάθε ταξίδι στο εξωτερικό.
Ωστόσο, οι
ισραηλινές αρχές, οι Ισραηλινοί έποικοι και οι ιδιωτικές εταιρείες – ισραηλινές
και ξένες – ωφελούνται παράνομα από τους φυσικούς πόρους στα κατεχόμενα συριακά
υψίπεδα του Γκολάν. Το γόνιμο έδαφος τους και οι υδάτινοι πόροι τους επέτρεψαν την ανάπτυξη μιας συνεκτικής ισραηλινής αποικιακής βιομηχανίας που περιλαμβάνει
την παραγωγή βοοειδών, λαχανικών, φρούτων, κρασιού και μεταλλικού νερού. Τουλάχιστον 14 οινοποιεία δραστηριοποιούνται στους παράνομους ισραηλινούς
εποικισμούς στο κατεχόμενο συριακό Γκολάν και πολλά αμπέλια παρέχουν σταφύλια
στα κελάρια του Ισραήλ.
Περαιτέρω, από το
2013, μια ισραηλινή εταιρεία Afek Oil & Gas έκανε έρευνες
για πετρέλαιο στο κατεχόμενο συριακό Γκολάν, δηλώνοντας με υπερηφάνεια ότι η
περιοχή διαθέτει δισεκατομμύρια βαρέλια ισραηλινού πετρελαίου. Η Afek ανήκει στη Genie Energy, μια αμερικανική εταιρεία που έχει στο
συμβουλευτικό συμβούλιο της τους Rupert Murdoch, Ντικ Τσένι και τον James Wolsey.
Ωστόσο, η ισραηλινή
κυβέρνηση, χρησιμοποιεί τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Συρία για να εδραιώσει
περαιτέρω τον κλοιό της γύρω από τα κατεχόμενα συριακά υψίπεδα του Γκολάν – με
πληθωριστική τάση του λόγου που συνδέεται με την αποικιακή επέκταση και την εκμετάλλευση
των φυσικών πόρων. Την περασμένη Τρίτη, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου,
μιλώντας σε συνέδριο σε παράνομο οικισμό στο κατεχόμενο συριακό υψίπεδα Γκολάν,
δήλωσε  

«Τα Υψώματα του Γκολάν θα παραμείνουν για πάντα υπό
ισραηλινή κυριαρχία.
 Εμείς ποτέ δεν θα
αφήσουμε τα Υψίπεδα του Γκολάν.
 Είναι δικά μας».  
Ο ηγέτης των κύριων κομμάτων της αντιπολίτευσης, Ισαάκ Χερζόγκ, επίσης
παρών στο συνέδριο, έκανε παρόμοιες δηλώσεις.
Μετά από 50 χρόνια
στρατιωτικής κατοχής, είναι επιτακτική ανάγκη η διεθνής κοινότητα, όχι μόνο να απορρίπτει
αυτό το είδος ομιλίας, αλλά να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία των
δικαιωμάτων του συριακού πληθυσμού υπό κατοχή. 
Το διεθνές δίκαιο ορίζει σαφώς ότι το κατεχόμενο συριακό Γκολάν αποτελεί
τμήμα της Συρίας. Το Ισραήλ πρέπει να σεβαστεί όλες τις διεθνείς
αποφάσεις σχετικά με τα κατεχόμενα συριακά υψίπεδα του Γκολάν και να
συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις των διεθνών συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα
και του ανθρωπιστικού δικαίου. Ουσιαστικά, το
δικαίωμα στην αυτοδιάθεση όλων των Σύρων που κατάγονται από το Γκολάν – τόσο
εκείνοι υπό κατοχή και όσο και εκείνοι που αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν και
οι απόγονοί τους-  θα πρέπει να τηρούνται
ώστε μόνο εκείνοι να μπορούν μόνοι τους να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Μετάφραση από τα
αραβικά σε γαλλικά: J. Ch για το πρακτορείο ειδήσεων Media Palestine.
Πηγή:  Al-Marsad (Αραβικό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Γκολάν) 


Διαβάστε περισσότερα στο reseauinternational.net

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Ιράν

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Κάλεσμα από Ιράν και Συρία για κατάπαυση πυρός στη Γάζα και τον Λίβανο

Ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αραγκτσί είχε μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση με τον Σύρο ομόλογό του, Μπασάμ Σαμπάγκ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου εξωτερικών του Ιράν, Ισμαήλ Μπαγκαΐ, δήλωσε ότι το Ιράν με τη Συρία έχουν εντείνει την προσπάθεια ενδυνάμωσης της διεθνούς αλληλεγγύης για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα

Σε ανάρτηση στο λογαριασμό του στο Χ, το Σάββατο, Ο Μπαγκαΐ δήλωσε ότι ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αραγκτσί είχε μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση με τον Σύρο ομόλογό του, Μπασάμ Σαμπάγκ.

Όπως προσέθεσε:

“Συζήτησαν τρόπους επέκτασης των διμερών σχέσεων αφού προέβησαν σε μία ανασκόπηση των εξελίξεων στην περιοχή. Συμφώνησαν στην ανάγκη ενίσχυσης της διμερούς συνεργασίας και συντονισμού, αλλά και διεθνώς, ώστε να επιτευχθεί η διεθνής αλληλεγγύη για να σταματήσει η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και το Λίβανο και η επιθετικότητα από το κατοχικό καθεστώς”.

Ο Αραγκτσί έφτασε στη Συρία το Σάββατο το πρωί όπου επρόκειτο να συναντηθεί με κορυφαίους αξιωματούχους, μετά την επίσκεψη στο Λίβανο.

Πηγή: IRNA

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή