Ακολουθήστε μας

Πολιτική

Δυσαρμονία λόγων και πράξεων

Δημοσιεύτηκε στις

Created by PhotoWatermark Professional

Με απασχολεί και με ανησυχεί μια δυσαρμονία. Δεν ξέρω αν είναι πραγματική ή φαινομενική. Θα προσπαθήσω να σας την παρουσιάσω. Στόχος μου είναι να βοηθήσω.

Η «Κ» έχει φιλοξενήσει δεκάδες επώνυμα άρθρα ειδικών αλλά και αρθρογράφων της για τις κλιμακούμενες τουρκικές ενέργειες αμφισβήτησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στον Εβρο και στη Θράκη. Με κάθε ευκαιρία. Από ό,τι διαβάζω, ο πρόεδρος της Τουρκίας αρνείται να συνομιλήσει με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Χωρίς όμως συνομιλίες πώς επιλύεις διαφορές; Το ερώτημα όλων είναι: Πού το πάει η Τουρκία;

Προετοιμάζεται μεθοδικά για να διεκδικήσει δυναμικά κάτι που είναι δικό μας; Αποκλείεται, λένε μερικοί. Ελλάδα και Τουρκία ανήκουμε στο ΝΑΤΟ. Είμαστε σύμμαχοι. Δεν μπορεί η Τουρκία να χτυπήσει την Ελλάδα. Αλλά τότε γιατί ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια για εξοπλισμούς που στρέφονται κατά της Ελλάδας; Γιατί οι καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου με αεροπλάνα και drones; Γιατί η συμφωνία για την ΑΟΖ με τη Λιβύη που παραβιάζει προκλητικά την ΑΟΖ της Ελλάδας νότια – νοτιοανατολικά της Κρήτης; Γιατί η προώθηση των προσφύγων στον Εβρο; Γιατί η έξαψη του εθνικιστικού πάθους με την Αγια-Σοφιά;
Γιατί τόσα άλλα;
Γιατί τα κάνει αυτά ο Τούρκος; Για να περνά η ώρα; Για να πετάει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, που δεν έχει;

Δικαιολογείται η ανησυχία, διότι η Τουρκία εννοεί συνήθως όσα λέει. Η κυβέρνησή μας απαντά ψύχραιμα. Στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο και στις διεθνείς συμφωνίες. Και στο γεγονός ότι οι σύμμαχοί μας αναγνωρίζουν το δίκιο των θέσεών μας. Δυστυχώς όμως η Ιστορία διδάσκει ότι στις διεθνείς σχέσεις, πριν από το δίκιο, έρχονται τα συμφέροντα. Και όσο και αν μου κακοφαίνεται, η πραγματικότητα είναι ότι ισχυρά συμφέροντα συνδέουν την Τουρκία με τους μεγάλους μας «φίλους». Δεν περιμένω λοιπόν πολλά από αυτούς τους «φίλους».

Αν ίσα μ’ εδώ συμφωνείτε μαζί μου και φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι συμφωνείτε, τότε έχουμε μια στέρεη βάση για να εξηγήσουμε την ανησυχία μας. Και να αναδείξουμε μια δυσαρμονία που βαθαίνει την ανησυχία μας.

Την περασμένη Κυριακή ο Αλέξης Παπαχελάς έγραψε στην «Κ» ότι «έχει έλθει η στιγμή να αποδείξουμε ότι είμαστε μια χώρα που παίρνει στα σοβαρά την εθνική της ασφάλεια: με υποχρεωτική θητεία στα 18, έμφαση στην αμυντική βιομηχανία, δημιουργία πραγματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, κατάργηση των βλακωδών διαδικασιών για την αγορά εξοπλισμών σε επείγουσα βάση, αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων χωρίς να λογαριάζει κανείς το πολιτικό κόστος».

Γιατί γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς ότι πρέπει να αποδείξουμε ότι παίρνουμε στα σοβαρά την εθνική μας ασφάλεια; Φαντάζομαι επειδή διαπιστώνει, όπως τόσοι άλλοι, ότι δεν την παίρνουμε στα σοβαρά. Συμφωνώ μαζί του. Αυτή είναι η δυσαρμονία! Προβάλλουμε την αποφασιστικότητά μας απέναντι στην Τουρκία, αλλά οι πράξεις μας σε ό,τι αφορά την αμυντική μας θωράκιση δεν επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες μας. Αλλα λέμε και άλλα κάνουμε. Τι μηνύματα στέλνουμε;

Θα παραθέσω μερικά παραδείγματα, χωρίς ιεράρχηση, για να αποκτήσετε και σεις αίσθηση των προβλημάτων.
Το Ναυτικό υποστηρίζεται (πρέπει να υποστηρίζεται) από «ναυτικά ιπτάμενα μέσα» αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ), ελικόπτερα (Ε/Π) και drones – τα οποία εξοπλισμένα με τις κατάλληλες συσκευές/όπλα δρουν ως πολλαπλασιαστές ισχύος. Τα μέσα αυτά επιτρέπουν την ασφαλή δράση των ναυτικών μονάδων επιφανείας καλύπτοντας μεγάλες περιοχές έρευνας, σε μικρό χρόνο, με αποτέλεσμα αφενός την εξοικονόμηση αριθμού πλοίων επιφανείας και ανθρώπινου δυναμικού, αφετέρου την έγκαιρη ροή πολύτιμων πληροφοριών.

για τη συνέχεια kathimerini

Πολιτική

Η Αθήνα και το «ναρκοπέδιο» της Λιβύης

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Έτοιμη να μπει στην «κινούμενη άμμο» της Λιβύης είναι η ελληνική διπλωματία, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης σχεδιάζει εντός του Ιουνίου να πραγματοποιήσει επίσκεψη στη χώρα, εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες ασφαλείας, προκειμένου να ανοίξουν και πάλι οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη γειτονική χώρα.

Γράφει ο Νίκος Μελέτης, Liberal.gr

Καθώς πρέπει να τηρηθούν λεπτές ισορροπίες στην εύθραυστη πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη Λιβύη, με την ύπαρξη ουσιαστικά δύο κυβερνήσεων, στην Τρίπολη και στη Βεγγάζη, η ελληνική πλευρά εξετάζει το ενδεχόμενο, ώστε η επίσκεψη στην Τρίπολη να συνδυαστεί με επικοινωνία ή ακόμη και με μετάβαση και στην Ανατολική Λιβύη.

Ο προγραμματισμός της επίσκεψης του Έλληνα ΥΠΕΞ στη Λιβύη είχε ξεκινήσει αρκετές εβδομάδες πριν και την προηγούμενη εβδομάδα, μάλιστα, ο Έλληνας πρέσβης στην Τρίπολη, Ν. Γαρίλιδης, είχε συναντηθεί με τον Λίβυο ΥΠΕΞ, με αντικείμενο τις διμερείς σχέσεις αλλά και την προετοιμασία της επίσκεψης.

Τις τελευταίες ημέρες μεσολάβησε η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ για σύσταση Ειδικής Επιτροπής για την εξέταση του τουρκολιβυκού Μνημονίου, που σήμανε συναγερμό στην Αθήνα και καθιστά ακόμη πιο επείγουσα την αποκατάσταση των διαύλων με τη Λιβύη σε ανώτερο επίπεδο.

Η Ανατολική Λιβύη και οι δύο ισχυροί άνδρες, ο πρόεδρος της Βουλής Α. Σάλεχ και ο στρατηγός Χαφτάρ, είχαν αποτελέσει τα στηρίγματα της Ελλάδας το 2019 έναντι των τετελεσμένων που προσπάθησε να επιβάλει η Άγκυρα σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Τρίπολης του Αλ Σαράζ, καθώς απέρριψαν το τουρκολιβυκό Μνημόνιο, το οποίο τότε είχε προσφερθεί ως αντάλλαγμα για τη στρατιωτική στήριξη που έδωσε ο Τ. Ερντογάν στην Τρίπολη, ώστε να αποκρούσει την επίθεση του στρατηγού Χαφτάρ.

Έκτοτε η Ανατολική Λιβύη, ειδικά τους τελευταίους μήνες, έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις με την Άγκυρα. Οι Α. Σάλεχ και Χαφτάρ έχουν επισκεφθεί την Άγκυρα, επαναλειτούργησε το τουρκικό προξενείο στη Βεγγάζη, ενώ τον Απρίλιο ο γιος του Χαφτάρ, Σαντάμ Χαφτάρ, επικεφαλής των χερσαίων δυνάμεων του LNA, έγινε δεκτός από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Γ. Γκιουλέρ και συζήτησαν τη συνεργασία των δύο πλευρών.

Ο άλλος γιος του Χαφτάρ, Μπελκάσιμ, που έχει αναλάβει τον αμφιλεγόμενο Οργανισμό Ανάπλασης και Ανοικοδόμησης, διαχειριζόμενος δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, έχει καλέσει και τουρκικές εταιρείες να συμμετάσχουν στα υπό υλοποίηση έργα.

Η πρωτοβουλία για εξέταση του τουρκολιβυκού Μνημονίου από τη Βουλή θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μήνυμα τόσο προς την Αθήνα, ώστε να μην εμφανισθεί ότι τοποθετείται υπέρ της νομιμοποίησης της κυβέρνησης της Τρίπολης, όσο και προς την Άγκυρα, παζαρεύοντας ανταλλάγματα με την παροχή στρατιωτικής βοήθειας ή πάντως διατήρησης ισορροπίας σε σχέση με τη στήριξη που προσφέρει στην κυβέρνηση Ντμπεϊμπά.

Το γεγονός ότι το τουρκολιβυκό Μνημόνιο δεν είχε επικυρωθεί από τη Βουλή (της οποίας, βεβαίως, η θητεία έχει λήξει εδώ και καιρό) ήταν ένα από τα βασικά επιχειρήματα για την ακυρότητα του Μνημονίου σε σχέση με την εσωτερική έννομη τάξη, πολύ περισσότερο που και η κυβέρνηση της Τρίπολης το 2019 δεν είχε τη νομιμοποίηση, ώστε να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες.

Ακόμη κι αν τελικά η Βουλή στο Τομπρούκ προχωρήσει στην επικύρωση του Μνημονίου, πρακτικά δεν αλλάζει κάτι, καθώς η ελληνική αντίθεση (την οποία συμμερίζονται και άλλες χώρες της περιοχής με προεξάρχουσα την Αίγυπτο, αλλά και η Κύπρος, το Ισραήλ, η Συρία και φυσικά η ΕΕ) εστιάζεται στις κατάφωρες παραβιάσεις βασικών Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.

Όμως πολιτικά θα είναι ένα αρνητικό μήνυμα εάν η Ανατολική Λιβύη, με την οποία είχε υπάρξει κλίμα ουσιαστικής συνεννόησης με την Αθήνα τα προηγούμενα χρόνια, στραφεί τελικά προς την πλευρά της Τουρκίας αποδεχόμενη το Μνημόνιο, το οποίο έτσι θα «δεσμεύει» σε έναν βαθμό την όποια κυβέρνηση προκύψει μετά την ομαλοποίηση της κατάστασης και τη διεξαγωγή εκλογών.

Η επίσκεψη του Γ. Γεραπετρίτη στη Λιβύη εξαρτάται, φυσικά, και από τις συνθήκες ασφαλείας, καθώς στην Τρίπολη συνεχίζουν να κυκλοφορούν παντού οι ένοπλες αντίπαλες ομάδες, αλλά και από τους περιορισμούς που υπάρχουν λόγω του Μπαϊραμιού.

Στην ατζέντα θα βρίσκονται οι διμερείς σχέσεις, οι οποίες έχουν μείνει πολύ πίσω, αλλά και το μεταναστευτικό, καθώς τους τελευταίους μήνες έχουν αυξηθεί δραματικά οι ροές από τη Λιβύη με κατεύθυνση την Κρήτη. Στις συναντήσεις του Γ. Γεραπετρίτη, ίσως δοθεί η ευκαιρία να τεθεί και το ζήτημα των θαλασσίων ζωνών, καθώς η λιβυκή πλευρά έχει δεσμευτεί και με επιστολές της στον ΟΗΕ για συνομιλίες με την Ελλάδα, με ορίζοντα την παραπομπή στη Χάγη, εφόσον δεν εξευρεθεί συμφωνημένη λύση.

Η Ελλάδα εφαρμόζει έναντι της Λιβύης τη μέση γραμμή, βάσει των διατάξεων του Νόμου 4001/2011, και σε αυτή στηρίζεται και η χάραξη των οικοπέδων, τα οποία έχουν αδειοδοτηθεί στην ExxonMobil, αλλά και των δύο νοτίως της Κρήτης, για τα οποία έχει δείξει ενδιαφέρον η Chevron.

Η Αθήνα, σε αυτή την προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων με τη Λιβύη, έχει ως διπλωματικό εργαλείο την ενεργό εμπλοκή της ΕΕ στις λιβυκές υποθέσεις, όπου η χώρα μας και ως ευρωπαϊκή και ως γειτονική χώρα της Λιβύης, έχει λόγο. Επίσης, η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΣΑ του ΟΗΕ ως μη μόνιμο μέλος, έχει ιδιαίτερη σημασία για όλες τις πλευρές στη Λιβύη. Το αμέσως επόμενο διάστημα, το ΣΑ του ΟΗΕ αναμένεται να εξετάσει και να λάβει αποφάσεις σε σχέση με την έκθεση της απεσταλμένης του ΟΗΕ για τη Λιβύη, η οποία προτείνει ένα σχέδιο τεσσάρων εναλλακτικών για την έξοδο της βορειοαφρικανικής χώρας από τη βαθιά κρίση που διαρκεί από το 2011, όταν ανετράπη το καθεστώς Καντάφι.

Η Αποστολή Υποστήριξης του ΟΗΕ στη Λιβύη (UNSMIL), που ξεκίνησε το 2011, παρουσίασε πρόσφατα τέσσερις προτάσεις ως οδικούς χάρτες εξόδου από την κρίση: Προεδρικές και βουλευτικές εκλογές ταυτόχρονα. Πρώτα βουλευτικές, μετά υιοθέτηση Συντάγματος. Πρώτα Σύνταγμα, μετά εκλογές. Σύσταση επιτροπής πολιτικού διαλόγου για θέματα εκλογών και εκτελεστικής εξουσίας.

Η κατάσταση στη Λιβύη είναι εξαιρετικά εύθραυστη μετά το ξέσπασμα βίας και ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ ομάδων που υποστηρίζουν τον Ντμπεϊμπά στην Τρίπολη. Οι ένοπλες συγκρούσεις προκάλεσαν ένα κύμα διαδηλώσεων με αίτημα την ανατροπή της κυβέρνησης της Τρίπολης, η οποία είναι προσωρινή αλλά αναγνωρίζεται διεθνώς, καθώς στη Λιβύη είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ότι ο Ντμπεϊμπά σκόπιμα υπονομεύει τις διαδικασίες για τη διεξαγωγή εκλογών, ώστε να παραμείνει και να νέμεται την εξουσία.

Ζητά, μάλιστα, να είναι η κυβέρνησή του εκείνη που θα οργανώσει τις εκλογές όταν αυτές γίνουν, κάτι που απορρίπτει κατηγορηματικά η πλευρά της Ανατολικής Λιβύης.

Οι συγκρούσεις έχουν σταματήσει στην Τρίπολη, αλλά κάθε άλλο παρά επικρατεί κλίμα ασφάλειας, με τις διαφορετικές ένοπλες ομάδες να καραδοκούν. Η πολιτική αστάθεια αλλά και οι ένοπλες συγκρούσεις ομάδων και φατριών έχουν πλήξει και τη σημαντικότερη πηγή εσόδων της Λιβύης, τις εξαγωγές πετρελαίου, καθώς διαταράσσεται η ομαλή εξόρυξη και εξαγωγή του προς τις διεθνείς αγορές.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Αγνοώντας το Σύνταγμα: Η νέα μεταναστευτική στρατηγική της κυβέρνησης Μερτς

Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Παρά την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο, που έκρινε παράνομες τις συνοριακές απορρίψεις αιτούντων άσυλο, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς και ο Υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την ίδια τακτική. Πρόκειται για μια απόφαση επικίνδυνη πολιτικά, δημοκρατικά, ευρωπαϊκά και οικονομικά.

Η ανάγκη για πιο αποτελεσματική διαχείριση της μετανάστευσης είναι κατανοητή. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται μέσω εθνικής μονομέρειας και ενάντια στο ευρωπαϊκό και συνταγματικό πλαίσιο, υπονομεύει τα θεμέλια της δημοκρατίας, εντείνει τις κοινωνικές διαιρέσεις και ενισχύει την Ακροδεξιά. Την ίδια ώρα, αποδυναμώνει την Ευρώπη σε μια ιστορική συγκυρία που η ενότητά της είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, και επιφέρει σοβαρές συνέπειες στην ίδια τη γερμανική οικονομία.

Η Γερμανία στον δρόμο του Τραμπ;

Όλο και περισσότερο, η μεταναστευτική ρητορική του Μερτς και του Ντόμπριντ μοιάζει με εκείνη του Ντόναλντ Τραμπ. Για χρόνια, οι δύο πολιτικοί καλλιέργησαν την ιδέα ότι οι πρόσφυγες εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος και έχουν πλεονεκτήματα έναντι των Γερμανών. Ο ίδιος ο Μερτς δήλωσε πως «οι μετανάστες πηγαίνουν στον οδοντίατρο ενώ οι Γερμανοί δεν βρίσκουν ραντεβού».

Τώρα που βρίσκονται στην εξουσία, επιχειρούν να παρακάμψουν ακόμη και δικαιώματα κατοχυρωμένα από τον ίδιο τον Βασικό Νόμο. Πού σταματά αυτός ο κατήφορος; Και πόσο πιο κοντά στην ακροδεξιά ατζέντα είναι διατεθειμένοι να φτάσουν;

Η δημοκρατία, ο πρώτος χαμένος

Η νέα πολιτική γραμμή προκαλεί τριπλή ζημιά. Πρώτα απ’ όλα, πλήττει τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας. Ακόμη κι αν η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου αφορά μεμονωμένο περιστατικό, η πρόθεση να συνεχιστούν μαζικές απορρίψεις παρά την απόφαση, διαβρώνει την έννοια της διάκρισης των εξουσιών και αγνοεί βασικά δικαιώματα. Το δικαίωμα στο άσυλο είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και δεν μπορεί να υπόκειται σε πολιτικές σκοπιμότητες.

Αντί να αναζητούν συναινέσεις, οι κυβερνητικοί εταίροι τροφοδοτούν τον πολιτικό διχασμό και ενισχύουν το AfD το οποίο, δυστυχώς, αποδεικνύεται και ο μόνος κερδισμένος από αυτή την ατζέντα. Οι χαμένοι είναι η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή και η ίδια η σταθερότητα του μέλλοντος μας.

Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη είναι μια αδύναμη Γερμανία

Η δεύτερη σοβαρή συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η ζημιά στην ευρωπαϊκή συνοχή. Το γερμανικό δικαστήριο ήταν σαφές: μονομερείς εθνικές ενέργειες αντιβαίνουν στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Γερμανία, με τέτοιες πρακτικές, όχι μόνο φθείρει το κύρος της, αλλά ενισχύει και ακροδεξιές φωνές σε γειτονικά κράτη. Η Πολωνία είναι ήδη χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορεί να διολισθήσει ένα κράτος υπό τέτοιες επιρροές.

Επιπλέον, σε έναν κόσμο αυξανόμενης γεωπολιτικής πίεσης με τις ΗΠΑ και την Κίνα να ανταγωνίζονται ανοιχτά η Γερμανία, ως ανοιχτή και εξαρτημένη οικονομία, χρειάζεται μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη περισσότερο από ποτέ. Όταν υπονομεύουμε την ευρωπαϊκή ενότητα, ουσιαστικά πλήττουμε το ίδιο μας το μέλλον.

Οικονομικές απώλειες με ορίζοντα δεκαετίας

Τρίτο και εξίσου κρίσιμο: η νέα γραμμή μετανάστευσης θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Ειδικοί από την Ινδία, τη Βραζιλία ή τις Φιλιππίνες, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αγορά εργασίας, αποφεύγουν πλέον συνειδητά τη Γερμανία, όχι για λόγους μισθών ή συνθηκών, αλλά εξαιτίας του κλίματος απόρριψης και καχυποψίας.

Ταυτόχρονα, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση λόγω πολέμων και διώξεων συνεχίζεται, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή. Όμως η ελεγχόμενη, παραγωγική μετανάστευση, αυτή που χρειάζεται η χώρα, στερεύει. Και αυτό θα έχει συνέπειες για την υγεία, την περίθαλψη, την τεχνολογία, τις επιχειρήσεις και τις θέσεις εργασίας των ίδιων των Γερμανών πολιτών.

Τρεις άμεσες διορθωτικές κινήσεις

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, απαιτείται άμεση αλλαγή πορείας, βασισμένη σε τρεις άξονες:

  1. Σεβασμός στον νόμο και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς
    Ο Καγκελάριος και η κυβέρνησή του πρέπει να δεσμευτούν δημόσια ότι θα τηρούν το συνταγματικό και ευρωπαϊκό δίκαιο. Η εθνική μονομέρεια δεν είναι λύση· η στήριξη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής μετανάστευσης είναι μονόδρομος.

  2. Δημοκρατική, ειλικρινής συζήτηση
    Οι πολιτικοί που υπερασπίζονται τη δημοκρατία οφείλουν να απορρίψουν τον λαϊκισμό και να πουν την αλήθεια: η μετανάστευση είναι μια πρόκληση, αλλά και μια αναντικατάστατη ευκαιρία. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει βιώσιμο μέλλον για την οικονομία μας.

  3. Πραγματική ένταξη, όχι αποκλεισμός
    Περισσότεροι από 3,2 εκατομμύρια αιτούντες άσυλο ζουν ήδη στη Γερμανία. Το ερώτημα δεν είναι πώς θα τους κρατήσουμε έξω, αλλά πώς θα τους εντάξουμε. Πρέπει να αφαιρέσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια, να επιταχύνουμε διαδικασίες και να επενδύσουμε στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ένταξη.

Η παρούσα μεταναστευτική πολιτική οδηγεί σε ένα αδιέξοδο που μόνο το AfD επωφελείται. Αν θέλουμε μια δημοκρατική, ισχυρή και βιώσιμη Γερμανία, η απάντηση είναι μία: σεβασμός στους θεσμούς, στροφή προς την Ευρώπη και στήριξη στην ένταξη.

Μάρτσελ Φράτσερ – Πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών

Συνέχεια ανάγνωσης

Άμυνα

Δένδιας: Όλοι οι στρατεύσιμοι θα εκπαιδεύονται σε χειρισμό drone – «Ατζέντα 2030» για σύγχρονες Ένοπλες Δυνάμεις

Σε συνέντευξή του στη Ναυτεμπορική, ο κ. Δένδιας επισημαίνει την αναγκαιότητα άμεσου εκσυγχρονισμού, παραδεχόμενος ότι η Ελλάδα υπήρξε «θεατής» στην παγκόσμια εξέλιξη των μη επανδρωμένων συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «σε μεγάλη άσκηση στη Θράκη, διαπίστωσα έκπληκτος ότι υπήρχε μόλις ένα drone, και αυτό μόνο για αναγνώριση».

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Σημαντικές αλλαγές στη στρατιωτική θητεία προαναγγέλλει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ο οποίος τονίζει ότι στο εξής όλοι οι στρατεύσιμοι θα αποκτούν βασικές γνώσεις χειρισμού drones και συστημάτων κατά drone, στο πλαίσιο του ευρύτερου μετασχηματισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σε συνέντευξή του στη Ναυτεμπορική, ο κ. Δένδιας επισημαίνει την αναγκαιότητα άμεσου εκσυγχρονισμού, παραδεχόμενος ότι η Ελλάδα υπήρξε «θεατής» στην παγκόσμια εξέλιξη των μη επανδρωμένων συστημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «σε μεγάλη άσκηση στη Θράκη, διαπίστωσα έκπληκτος ότι υπήρχε μόλις ένα drone, και αυτό μόνο για αναγνώριση».

Ο Υπουργός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, με στόχο η ελληνική συμμετοχή να φτάσει στο 25% της αλυσίδας αξίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε ως πελάτες του παγκόσμιου αμυντικού σούπερ μάρκετ», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Η θέση για το πρόγραμμα SAFE

Ο κ. Δένδιας δεν κρύβει την αντίθεσή του στη συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE, τονίζοντας ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτό να συμμετέχουν «χωρίς φίλτρα» χώρες που είτε απειλούν κράτη-μέλη είτε δεν τα αναγνωρίζουν. «Δεν μπορούμε, στο όνομα οικονομικών συμφερόντων, να θυσιάζονται κράτη-μέλη στον βωμό της επίπλαστης συνεργασίας», αναφέρει και προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να καταλήξει εξαρτημένη στρατηγικά από τρίτες χώρες.

Απαντώντας σε ερωτήσεις για το αν οι δηλώσεις του απομακρύνθηκαν από την κυβερνητική γραμμή, ο Υπουργός ξεκαθαρίζει: «Ουδεμία αποστασιοποίηση υπάρχει. Τα όσα είπα στον Μυστρά απευθύνονταν σαφώς σε εκείνους που προωθούν τεχνάσματα για παρακάμψουν την ομοφωνία της ΕΕ». Επικαλείται μάλιστα και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος υπογράμμισε την ανάγκη για σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών-μελών στις συμφωνίες με τρίτες χώρες.

Ατζέντα 2030: Ένα φιλόδοξο σχέδιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις

Ο Νίκος Δένδιας περιγράφει την «Ατζέντα 2030» ως μια θεσμικά θεμελιωμένη μεταρρύθμιση, που προϋποθέτει την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, τον επιχειρησιακό ανασχεδιασμό και τη διοικητική αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων.

«Δεν πρόκειται για απλή συρραφή εξοπλιστικών προμηθειών. Στόχος είναι η συγκρότηση των ισχυρότερων και πιο σύγχρονων Ενόπλων Δυνάμεων της Ελληνικής Δημοκρατίας», δηλώνει. Ανάμεσα στις προτεραιότητες περιλαμβάνονται η ενίσχυση της κυβερνοάμυνας, η πλήρης αξιοποίηση των φρεγατών FDI και των μαχητικών F-35, καθώς και η ανάπτυξη της «Ασπίδας του Αχιλλέα» – ενός ολοκληρωμένου συστήματος τεχνητής νοημοσύνης για την αντιμετώπιση απειλών από ξηρά, αέρα και θάλασσα.

Η «Ατζέντα 2030», όπως σημειώνει, είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία Readiness 2030, διασφαλίζοντας τη συμμετοχή της Ελλάδας στον σχεδιασμό της νέας ευρωπαϊκής αμυντικής αρχιτεκτονικής.

Προτεραιότητα η τεχνολογική αυτάρκεια στα UAV

Ο Υπουργός παραδέχεται πως η Ελλάδα έχει καθυστερήσει στην ανάπτυξη UAVs, όμως τονίζει ότι πλέον έχει τεθεί σε εφαρμογή μια σοβαρή στρατηγική για να καλυφθεί αυτό το κενό. Μέσω του Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ), τέσσερα από τα δέκα πρώτα προγράμματα εστιάζουν αποκλειστικά στα μη επανδρωμένα συστήματα.

Ταυτόχρονα, Έλληνες αξιωματικοί εκπαιδεύονται ήδη στο Fort Sill στις ΗΠΑ, με σκοπό τη δημιουργία αντίστοιχου εκπαιδευτικού κέντρου στην Ελλάδα. «Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως όλοι οι στρατεύσιμοι της νέας γενιάς θα έχουν επαφή με τεχνολογίες drone», αναφέρει.

Η αμυντική βιομηχανία ως μοχλός ανάπτυξης

Ο κ. Δένδιας επισημαίνει ότι η στροφή προς την εγχώρια παραγωγή δεν είναι απλώς αμυντική επιλογή, αλλά και οικονομική. «Η Ελλάδα επενδύει άνω του 3% του ΑΕΠ της στην άμυνα, αλλά μέχρι πρόσφατα λιγότερο από το 1% αυτών των πόρων αφορούσε εγχώριες προμήθειες. Αυτό αλλάζει με την “Ατζέντα 2030”».

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα «Σύγχρονος Μαχητής» – αξίας 300 εκατ. ευρώ – που αναμένεται να υλοποιηθεί εξ ολοκλήρου εντός Ελλάδας, με συμμετοχή ελληνικών επιχειρήσεων στην παραγωγή από στολές και κράνη μέχρι συστήματα επικοινωνίας.

Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά

Κλείνοντας, ο Υπουργός αναφέρθηκε και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ιεράς Μονής Σινά, τονίζοντας ότι η Ελλάδα στηρίζει τη διατήρηση του ιστορικού καθεστώτος και πως η σχέση με την Αίγυπτο έχει στρατηγική σημασία. Ανέφερε ότι δεν διαθέτει επί του παρόντος ειδική ενημέρωση για το ζήτημα λόγω της υπουργικής του ιδιότητας, αλλά υπογράμμισε την ανάγκη να διατηρηθεί αλώβητη η φιλία Ελλάδας–Αιγύπτου και το καθεστώς προστασίας της Μονής, «ένα σύμβολο του Οικουμενικού Ελληνισμού».

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πολιτική4 λεπτά πριν

Η Αθήνα και το «ναρκοπέδιο» της Λιβύης

Έτοιμη να μπει στην «κινούμενη άμμο» της Λιβύης είναι η ελληνική διπλωματία, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης σχεδιάζει εντός...

Διεθνή2 ώρες πριν

Η σιωπηλή χρυσή επιχορήγηση της βρετανικής μοναρχίας

Το κόστος της βρετανικής μοναρχίας σπάνια απασχολεί δημόσια τη χώρα, όχι επειδή δεν είναι σημαντικό, αλλά επειδή παραμένει τυλιγμένο σε...

Οικονομία2 ώρες πριν

Σε ρυθμούς αγορών η Αθήνα – Άνοδος +25% από την αρχή του έτους

Σε στενό εύρος τιμών κινήθηκε το ελληνικό χρηματιστήριο, με τον Γενικό Δείκτη να κυμαίνεται μεταξύ 1.828 και 1.839 μονάδων, κλείνοντας...

Διεθνή3 ώρες πριν

Ο πολιτικός κατήφορος της Αμερικής

Ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος. Ο λόγος για τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Σαν να μην...

Διεθνή3 ώρες πριν

Πόλεμος δισεκατομμυρίων: Τραμπ vs Μασκ με φόντο Tesla και Starlink

Μιλώντας σε δημοσιογράφους από το προεδρικό αεροσκάφος, ο Τραμπ σχολίασε πως δεν σκέφτεται τον επικεφαλής της Tesla. «Εύχομαι να τα...

Δημοφιλή